Voor de start van de 45 ronden voel ik een “gezonde” spanning. Het ging tot nu toe zo goed dat ik heel benieuwd ben of dat ook dit keer weer lukt. Na enkele ronden voel ik dat het prima lukt, ik kan de versnelling van het peloton goed bijhouden en voorin mee rijden. Er probeert af en toe iemand aan het peloton te ontsnappen maar dat lukt niet. Even rij ik in een groepje van 10 rijders die een kleine voorsprong hebben, maar niemand rijdt echt door en al snel zijn we weer bijgehaald. Daarna, net als ik op onopzettelijk op kop van het peloton rij, gaat de bel voor een tussensprint met een reep chocolade voor de eerste drie over de finish. Ik doe geen moeite wetende dat ik een sprint van kop af nooit ga winnen of bij de eerste drie eindig. Met nog een ronde of acht te gaan probeer ik voorin het peloton te blijven. Dat valt niet mee, regelmatig rijden we in drie rijen naast elkaar ik ik moet enkele malen buitenom om weer bij de eerste tien te komen. Bij de bel voor de laatste ronde, zit ik wel voorin maar toch merk ik weer dat de jonge rijders makkelijker versnellen. Ik kan meedoen en proberen mijn positie te behouden, rijders inhalen lukt niet en ik kom als 12de over streep. (ronde tijden)
45 ronden dit keer en geen spierpijn zoals vorige keer. Al in de loze ronde rijdt iedereen door elkaar heen en wordt er geduwd. De hele wedstrijd blijft dat zo en zelfs voorin waar ik prima mee kan rijden is er af en toe wat geduw. Verschillende keren probeert er iemand of een groepje we te rijden van het peloton maar iedereen houd iedereen in de gaten. Met als gevolg dat er alleen tijdens de tussen sprint een groepje ontstaat, maar dat komt gelijk overeind als de sprint klaar is. Ik rij ontspannen genoeg om dit soort situaties te herkennen. Met het ronde bord op 8 ga ik er van uit dat het weer een massa sprint wordt. Om daar aan deel te nemen moet ik zorgen dat ik rond de tiende plaats blijf rijden. Enkele ronden voor het eind rijdt er een rijder toch nog weg van het peloton. Zeven anderen sprinten er achteraan en ik probeer bij die groep aan te sluiten. Als ik de laatste ronde in ga rij ik tussen de groep van acht en het sprintende peloton. Het peloton komt dichterbij maar het lukt me om mijn positie te behouden. Voor het eerst sinds lange tijd lukt het me dit seizoen om bij de eindsprint een rol van betekenis te spelen en ga als 9de over de finish. (ronde tijden)
Met stijve spieren van de 10 kilometer hardlopen van de vorige dag sta ik aan de start van de eerste zondagavond marathon die mee telt voor het klassement. De vorige marathon ging wel erg goed en dat schept verwachtingen. Dit keer reed iedereen de 40 ronden veel meer alert en bleek het onmogelijk om van het peloton weg te rijden. Er waren slechts korte en kleine ontsnappingen. Ik kan voorin goed meekomen en rijdt zonder veel moeite naar de eindsprint. Wetende dat ik dan niet achterin moet zitten rij ik 2 ronden voor de finish naar de voorkant van het peloton. Mijn snelheid is echter zo dat ik op kop van het peloton kom en mij dus in een onmogelijke positie heb gereden. Als ik me weer wat terug laat zakken en de laatste ronde in ga, besef ik me pas dat ik ook daadwerkelijk kan deelnemen aan de eindsprint. Een heel verschil met vorig jaar toen ik juist de laatste ronden het peloton niet meer bij kon houden. Verrast door mijn eigen mogelijkheid om te versnellen maak ik de verkeerde keuzen en ga ik de laatste bocht in achter iemand die niet echt van plan is de sprint af te maken. Helaas moet ik inhouden en kan wel mijn plaats behouden maar verbeteren dat gaat niet. Ik kom als 10de over de finish met een gevoel dat het nog beter had gekund. Jammer voor deze wedstrijd, maar het geeft ook hoop voor een volgende keer als het op een eindsprint aankomt.
Een middag whisky drinken overgeslagen om deze zondagavond fris aan de start te kunnen staan. Dit jaar start de Marathon reeds om 19:15, vandaar dat het #zambonishot een lichte lucht laat zien. Leuk om te zien dat er veel nieuwe, jonge rijders van SC Gouda aan de start staan voor een Marathon van 40 ronden. De tweede C2 oefenwedstrijd en dus nog niet voor het klassement. Gelijk na de loze ronde rij ik naar voren en probeer de eerste ronden daar te blijven. Dit lukt en vanaf de tiende plek zie ik 4 rijders aan het peloton ontsnappen, 2 daarvan zijn SC Gouda leden, anders dan vorige week besluit ik om te proberen het gat naar het groepje dicht te rijden. Dat gaat wonderlijk goed. Als ik er bijna bij ben merk ik dat ik slechts met één andere rijder het gat aan het dichtrijden ben. Ik kan aansluiten omdat het kop groepje overeind komt. Ik blijf echter doorrijden en als ik omkijk rij ik 30 meter vooruit. Gelukkig besluit de rest van de kopgroep om toch door te rijden en met z’n zessen beginnen we aan een poging om het peloton op een ronde te zetten. Er komt nog een zevende rijder bij ons groepje en we naderen het peloton tot op 100 meter. Als ik van kop kom, want iedereen in het groepje doet “z’n werk”, verlies ik samen met een andere rijder de aansluiting. Het lukt de andere vijf om het peloton op een ronde te zetten terwijl wij van afstand toekijken. Ik besluit om niet op te geven en samen proberen we toch nog het peloton in te halen. De scheidsrechter geeft bij monde van de omroeper aan dat het peloton bij het ronde bord op zes mag gaan afsprinten. En als wij niet aansluiten geldt dat ook voor ons. En terwijl het peloton iets gas terug neemt on zich voor te bereiden op de sprint lukt het om het peloton bij te halen. Ik heb een ronde te pakken om het peloton, net op tijd, ook wij mogen doorrijden voor de finale. De sprint van het peloton kan ik aardig in het midden van het peloton volgen. Na de finish rij ik 30 meter achter vier van de zeven koplopers waarvan twee SC gouda leden. Ze rijden echter rustig aan, misschien wel opzettelijk, en al snel is de groep van zeven koplopers weer bij elkaar. Ik weet en voel dat alle andere sneller kunnen sprinten dan ik en ik maak me dan ook geen illusies. Toch kom ik juichend als 7de over de finish. Het is me gelukt om in een C2 marathon over 40 ronden een rondje te pakken op het peloton. Als ik langs de kant door iedereen wordt gecomplimenteerd met mijn prestatie, besef ik ook werkelijk wat ik voelde tijdens het schaatsen, het gaat heel erg goed! (ronde tijden)
Na een zomerseizoen met vooral hardlopen en fietsen sta ik na 3 ronden inrijden op de 400m baan van Utrecht klaar voor een marathon wedstrijd over 30 ronden. Een nieuw schaatspak en ik zelf 10 kilo lichter dan vorig jaar, maakt dat ik een beetje onwennig van start ga. Al snel merk ik dat het allemaal goed gaat, in de bochten rij ik gemakkelijk mee en ook de rechte stukken kosten weinig moeite in het peloton. Er ontsnapt een groepje met een SC Gouda rijder. Enkele rijders uit het peloton besluiten er naar toe te rijden en alhoewel ik voorin mee rij, beluit ik om niet mee te rijden naar het groepje. Wel blijf ik voorin en op kop rijden in de hoop het peloton te beletten het gat naar het groepje dicht te rijden. Uiteindelijk pak het groepje een ronde en mag het peloton 5 ronden eerder afsprinten. Het kopwerk heeft veel kracht gekost en de eindsprint gaat dan ook niet best, uiteindelijk wordt ik 22ste. (ronde tijden)
Eigenlijk keek ik er al een beetje naar uit, de finale van het marathon seizoen 2017/2018. Want daarna kan ik zondag ‘s avonds weer lekker gewoon op de bank zitten en op tijd naar bed net als de rest van nederland. Vorige week reed ik voor mijn gevoel met gemak de 70 ronden, dus deze 50 zouden ook geen probleem zijn dacht ik. Het tempo lag echter een stuk hoger dan vorige week en pas in de tweede helft van de wedstrijd kon ik af en toe uitrusten. En dat was nodig, want regelmatig had ik moeite met de versnellingen van het peloton en was ik blij als ik bij kon blijven. Na de tussensprint dacht ik zelfs even dat ik moest opgeven maar met een laatste inspanning reed ik een gat dicht dat een rijder voor mij had laten gebeuren. Het tempo zakte iets in en 6 ronden voor het einde wist ik, ik ga het halen. Misschien was er ook nog een mogelijkheid om aan de sprint deel te nemen, en ik besloot om 3 ronden voor het einde naar voren te rijden als het peloton een laatste keer overeind zou komen. Dat is echter nooit gelukt, want met het ronden bord op 3 wordt ik volledig verrast door de bel. Er blijkt een rijder bijna een ronde voorsprong te hebben en de jury besluit 200 meter voordat het peloton bij het ronden bord is dat er gebeld gaat worden. Ik hoor daar niks van. Die laatste ronde blijf ik achterin, naar voren door het sprintende peloton lukt me niet meer. (ronden tijden)
Dit keer staan er 70 ronden op het programma voor de C2. Mijn uitgangspunt is bijblijven en volhouden. Gelukkig kan ik vanaf het begin goed met het peloton mee. Terwijl ik langzaam het aantal ronden op het rondebord zie afnemen blijkt een gat in het ijs van de tweede bocht voor sommige rijders het einde van de wedstrijd. Ik blijk genoeg energie te hebben om de laatste 20 ronden voorin in het peloton mee te rijden in plaats van vanachter zoals het de weken hiervoor was. Ook één van de twee rijders die bijna het peloton gedubbelt hebben valt, de overgebleven rijder weet echter bij het peloton aan te sluiten en het wordt duidelijk dat er eerder wordt gebelt voor het peloton. Als de bel gaat zit ik aardig voorin en ik kan mijn positie houden tot de finish en wordt uiteindelijk 17de, voor het eerst punten dit jaar. (ronden tijden).
Er was op zaterdagavond 17 februari om 20:00 maar 2 uur en 15 minuten tijd voor de clubkampioenschappen van S.C. Gouda beschikbaar. Voor mij de enige 500 en 1500 meter van het seizoen. Ook dit jaar maakte mijn paarse schaatspak veel meer indruk dan de tijden die ik op beide afstanden rij. Een snelle start lukte me niet en iedere hele ronde ga ik ronduit traag over de baan. De twee laatste ronden van de 1500 zijn naar verhouding de beste, ik ben een echt “ouwe” marathon rijder geworden. Dat kan ik bewijzen op de marathon waarmee de clubkampioenschappen afsluiten. Het is de wedstrijdleiding door een heel strak start- en dweilschema gelukt om ruimte over te houden voor een wedstrijd over 30 ronden. Er staan verbazend veel rijders aan de start en dat maakt het natuurlijk een extra leuk evenement. Wij rijden als de 2de groep de eerste 10 ronden achter de 1ste groep die dan afsprint. Als de echte wedstrijd begint lukt het me om in het peloton te blijven rijden en er zelfs nog een eindsprintje uit te persen. Ik heb het idee dat ik makkelijker en beter rij dan op de 500 en 1500 meter. Natuurlijk wordt kom ik de echte sprinters niet voorbij en het was zelfs iemand gelukt om een ronde “te pakken”. Ook dit jaar was de sfeer in de kleedkamer weer een belangrijk onderdeel van het plezier van een clubkampioenschap. En je ziet ook nog eens een oude bekende.
Mooi ijs en “slechts” 40 ronden op het programma. Het beloofde een snelle wedstrijd te worden, en dat werd het ook. Gelijk vanaf het begin had ik moeite om achterin mee te komen. Bijna raak ik de aansluiting met het peloton kwijt, ik weet nog net het gat dicht te rijden. Maar daarna ontsnapt een grote groep uit het peloton en enkele rijders lukt het om daar nog bij te komen. Ik blijf achter met een naar mijn idee klein groepje C2 rijders en het meerijdende C1 pelotonnetje. Zes ronden voor het einde krijgen we de bel en het lukt me dus om de 35 wedstrijdronden uit te rijden. Door het gering aantal deelnemers (27) wordt ik uiteindelijk 25ste. De snelste ronden reed ik inderdaad in het begin: ronden tijden.
Vastbesloten het beter te doen dan vorige keer stond ik aan de start voor een C2 wedstrijd over 50 ronden. Na een extra loze ronde door een val, waar de meerijdende EHBO-er even naar moest kijken, ging de wedstrijd van start. Het was meteen duidelijk dat het harde glij-ijs voor mij veel beter geschikt is dan het werkijs van vorige week. Er waren ook veel meer tempowisselingen en dat gaf de mogelijkheid om af en toe overeind te komen. Toch kreeg ik het na 33 ronden moeilijk en toen C1 rijder, die wederom achter de C2 aan reden voor ze hun eigen wedstrijd mochten beginnen, vroeg “Gaat het nog?”, antwoorde ik “Nee, ik ben kapot”. Juist op dat moment viel het peloton weer even goed stil en kon ik wederom op ademen komen. Zes ronden voor het einde gaat de bel voor het peloton waar ik nog steeds in rij. De eindsprint kan ik aardig meedoen met een snelle laatste ronde, helaas gaan er de laatste honderd meter nog enkele rijders voorbij en eindig net buiten de punten. ( ronden tijden )
