Na een hoogtestage in de vorm van een korte wintersport en het missen van een zondagavond marathon, sta ik verkouden maar met goede hoop aan de start voor een wedstrijd over 50 ronden. Gelijk vanaf het begin rij ik mee voorin en ben bij twee ontsnapping pogingen betrokken. Helaas mislukken ze beide, er staat een aardige wind die een en ander moeilijk maakt. Wel lukt het twee andere rijders om een ronde voorsprong te krijgen. Terwijl deze achteraan aansluiten, rijden er twee schaatsers weg van het peloton en ik ga met ze mee. Met z’n drieën hebben we bijna 150 meter voorsprong als er nog twee rijders de aansluiten. Met de vijf blijven we enige tijd op een halve ronde voorsprong. Als ik de hoop bijna begin op te geven lijkt het er op dat de SC Gouda schaatsers in het peloton voorin het tempo laag kunnen houden en opeens kijken we het peloton in de rug. Ondertussen is er ook nog een tussensprint met een rookworst voor de eerste drie. Ons groepje van vijf komt natuurlijk als eerste over de finish en zonder het echt te merken word ik derde en winnaar van een “winterse” prijs. Als we aansluiten bij het peloton rijdt een van de twee rijders die al eerder een rondje pakte weer weg en weet nog een ronde in to lopen op het peloton. De jury geeft aan dat bij het rondenbord op acht het peloton de bel krijgt en de zes rijders met een ronde voorsprong de bel bij drie. Als het peloton is gefinisht rijden we als groepje van zeven de laatste ronden. Als de bel gaat probeer ik nog wel te versnellen maar het lukt niet echt en ik zit achter de verkeerde rijders om in hun slag naar een hogere plek te rijden dan de zevende. Toch ga ik juichend over de finish, ik heb tenslotte een rondje gepakt op het peloton. Achteraf blijkt inderdaad dat dankzij het “afstoppen” van SC Gouda rijders het peloton ons de kans gaf een ronde in te halen. Een hele verbetering met vorige keren toen juist SC Gouda rijders het gat dicht reden. ( ronde tijden )