Alain z'n Weblog

Als afsluiting van het schaatsseizoen heb ik besloten om mee te doen met het baankampioenschap masters marathon over vijftig ronden. Ik verwacht niet hoog te eindigen, maar omdat er slechts vijftien masters meerijden eindig ik in ieder geval in de top vijftien. De eerste tien ronden wordt er aardig door gereden, maar als twee snelle rijders ontsnappen en zich daar nog twee andere aan toevoegen, komt het kleine peloton een beetje tot rust en laten we langzaam maar zeker ons een ronde inhalen. Als er wordt gebeld voor de tussensprint rij ik op de derde plek. Ik ben echter niet van plan om te gaan sprinten en wordt dus de laatste meters ingehaald zodat ik buiten de prijzen val. Als er wederom een ontsnappings-poging lukt van de snelste master aanwezig, voel ik dat mijn benen de tien kilometer hardlopen van gisteren niet vergeten zijn. Ik rij nog wel actief mee in het peloton en één ronde voor de bel die aangeeft dat het peloton zeven ronden eerder mag finishen zit ik achterin. Vlak voor de laatste ronde rij ik buitenom het peloton heen en ga als tweede de één na laatste bocht in. Maar dan blijkt dat mijn energie echt op is, ik word aan alle kanten voorbij gereden en wordt uiteindelijk 12de.

De finale van de zondagavond marathoncompetitie staat vanavond op het programma. Alhoewel ik op de vijfde plek in het klassement sta en daar al heel tevreden mee ben., is er een mogelijkheid om nog hoger te eindigen, ik sta maar één punt achter nummer vier en ook nummer drie is nit ver weg. Ik zou er voor kunnen kiezen om in het peloton te rijden en de nummer die vier in de gaten te houden. Maar ik kies er voor om actief deel te nemen voorin en probeer aan het peloton te ontsnappen. Tot vlak voor het einde lukt dat niet ondanks verwoede pogingen. Dan lukt het de nummer vier wel om meer dan honderd meter op het peloton vooruit te rijden. Ik heb niet meer de kracht om daar iets aan te doen. Mijn eindsprint is ook niet best en zo eindig ik als 20ste deze avond en blijf ik 5de in het eindklassement. Wederom lekker en actief gereden maar zonder resultaat.

Bij de start van deze wedstrijd over 45 ronden kom ik er achter dat als ik voorin in het peloton over de eindstreep kom ik een plaatsje kan opschuiven in het klassement. Degene die direct boven mij staat is namelijk niet aanwezig en zal dus zeker geen punten scoren. Alhoewel het verstandig zou zijn om gewoon in het peloton mee te rijden en te wachten op de eindsprint, rij ik vanaf het begin voorin mee en doe samen met anderen herhaalde pogingen om uit het peloton weg te komen en zou een ronde voorsprong te krijgen. Onder andere samen met twee andere “oude masters” rij ik enkele ronden bijna honderd meter voor het peloton maar we worden terug gehaald. Het is lukt me dus te ontsnappen aan het peloton maar vijf andere rijders is het wel gelukt. Als peloton krijgen we dan ook de bel voor de laatste ronde bij het rondebord op zes. Mijn vele acties voorin het peloton blijken echter zijn tol te hebben geëist en het lukt mee niet om serieus mee te sprinten. Ik probeer het nog wel om de laatste bocht buitenom naar voren te rijden maar ik blijf achterin het peloton en kom als 20ste over streep. Het levert me 1 punt op voor het klassement en omdat er iemand die achter mij stond in het klassement wel voorin eindigt zak ik een plaats in het klassement. Dit terwijl het er vooraf nog op leek dat ik een plaats kon stijgen. Toch ga ik met een goed gevoel naar huis want zo actief deelnemen aan de wedstrijd is toch wel heel erg leuk.

De tweede keer dit seizoen als gast rijder bij het 6-Banentoernooi Masters in Utrecht aan de start voor een wedstrijd over 70 ronden. Er zijn maar weinig deelnemers en de gene die er zijn zijn vooral snelle rijders. Ik vrees het ergste en inderdaad vanaf de start rijden we in een lang lint achter elkaar. Ik kan achterin het Peloton mee rijden, maar iedere keer als er een groepje probeert te ontsnappen ben ik daar zeker niet bij. Uiteindelijk ontsnapt er een grote groep rijders an het peloton en al snel wordt duidelijk dat ik niet bij het peloton hoor maar bij de achterblijvers, het peloton is immer kleiner dan de ontsnapte groep. Als ik wordt gedubbeld is het mij volkomen onduidelijk op welke positie is rij. Twintig ronden voor de finish valt de groep wederom uiteen en rij ik uiteindelijk alleen mijn laatste rondjes, dat zijn er niet veel meer want ik begrijp ik dat met het rondebord op dertien moet afsprinten zodat de tien rijders van het peloton hun wedstrijd kunnen afmaken. Er klinkt een bel en ik rij mijn laatste ronde met een goed gevoel, ik heb bijna 60 ronden goed mee gereden met het 6-Banentoernooi. Achteraf blijkt dat ik 14de ben geworden, een geweldig resultaat.