Net als bij het 6banentoernooi vorige week, gaat deze C2 marathon over 50 ronden, hard van start. Maar gelukkig als ik voel dat het wel eens te snel zou kunnen gaan, doet het peloton het iets rustiger aan. Er zijn zeven rijders ontsnapt en bij tweehonderd meter voorsprong geeft het peloton het op om het gat dicht te rijden en dus zakt het tempo. Toch probeer ik met twee anderen voor het peloton uit er naar toe te rijden. Dat lukt niet en ik blijf de rest van de tijd voorin in het peloton meerijden, zonder de benen om nog aan ontsnappingen en dergelijke mee te doen. Twaalf ronden voor het einde pakken de zeven rijders met voorsprong samen met twee anderen nog een ronde. In het peloton heerst onzekerheid over de nu te volgen procedure voor het af-sprinten. Met nog tien ronden op het bord komt de mededeling van de scheidsrechter: “bij het rondebord op acht krijgt het peloton de bel”. Ik rij dan voorin een wordt ingehaald door een rijder die het tempo opvoert terwijl ik en een andere rijder, waarvan ik weet dat ie een goede eindsprint heeft er achter aangaan. Na de bel rij ik nog steeds derde, maar de nummer twee rijdt op de e voorste rijder heen, en ik volg, waardoor ik nu tweede rij. De laatste bocht maak ik dezelfde fout als twee weken eerder, ik ga ruim de bocht in met de gedachte om, om de schaatser voor mij heen te versnellen, maar ik verlies wederom de aansluiting. Achter me voel ik anderen steeds dichter bij komen, het lukt me om de laatste honderd meter hard door te rijden en ik kom als tweede van het peloton over de finish, niemand heeft me ingehaald. Omdat er een van de ontsnapte rijders niet in de uitslag komt, wordt ik uiteindelijk 10de.