Het was al weer even geleden, een 10 kilometer, en na mijn val van afgelopen woensdag tijdens het schaatsen op mijn eerder geblesseerde knie zag ik er best wel tegenop. Gelukkig is het weer perfect en is er weinig wind. Ik ga opzettelijk rusting van start en het lukt me om na de eerste kilometer iets harder te gaan, 4:40/km lukt me tot kilometer 6. Dan wordt het moeilijk om dat tempo te houden. Vlak voor de laatste kilometer voel ik toch iets in mijn knie en ik zak er zelf een keer bijna doorheen. Gelijk ga ik rustiger lopen en kom een minuut later dan vorig jaar over de finish in 48:24. Toch heb ik er een goed gevoel over, ik kon de de signalen van mijn lichaam volgen en er op reageren zonder al te veel tijd te verliezen.