De autorit van Rijswijk naar Biddinghuizen is in de spits geen pretje. Gehaast en net op tijd kom ik bij de inschrijftafel on mijn nummer op te halen. Omkleden en hup het ijs op. Ondertussen finisht de eerste groep Masters (55+) en heb ik nog enkele minuten om met enkele rijders te praten en onder andere te horen dat het ijs prima is en de wind erg meevalt. Dan gaan we met z’n eenentwintiggen van start voor veertien ronden. Gelijk in de eerste bocht, naar rechts, voel ik dat ik wel heel er stijve benen heb van het afgelopen weekend schaatsen en hardlopen. De eerste drie ronden heb ik dan ook moeite om een relaxte schaats houding aan te nemen. Het gebrek aan bochten zorgt er voor dat ik mijn benen geen moment rust kan geven en vooral mijn rechter been heeft het zwaar. En waar ik al bang voor was gebeurt voor mijn neus, een groepje ontsnapt aan het pelotonetje. Ondanks dat er goed wordt doorgereden en ik met moeite bij kan blijven, lukt het de vier om een ruime voorsprong op te bouwen. We blijven als peloton stevig doorrijden en er vallen, soms zelfs letterlijk, schaatsers af. De laatste ronden rijden we met z’n zevenen. Als we de laatste ronde ingaan weet ik al dat ik laatste ga worden van het groepje. Bij iedere versnelling moet ik een gaatje laten vallen en weer dicht rijden. Ik kom als 11de over de finish, misschien geen top klassering maar toch mooi 14 ronden in 1 uur en 10 minuten op Flevonice gereden.