Alain z'n Weblog

De autorit van Rijswijk naar Biddinghuizen is in de spits geen pretje. Gehaast en net op tijd kom ik bij de inschrijftafel on mijn nummer op te halen. Omkleden en hup het ijs op. Ondertussen finisht de eerste groep Masters (55+) en heb ik nog enkele minuten om met enkele rijders te praten en onder andere te horen dat het ijs prima is en de wind erg meevalt. Dan gaan we met z’n eenentwintiggen van start voor veertien ronden. Gelijk in de eerste bocht, naar rechts, voel ik dat ik wel heel er stijve benen heb van het afgelopen weekend schaatsen en hardlopen. De eerste drie ronden heb ik dan ook moeite om een relaxte schaats houding aan te nemen. Het gebrek aan bochten zorgt er voor dat ik mijn benen geen moment rust kan geven en vooral mijn rechter been heeft het zwaar. En waar ik al bang voor was gebeurt voor mijn neus, een groepje ontsnapt aan het pelotonetje. Ondanks dat er goed wordt doorgereden en ik met moeite bij kan blijven, lukt het de vier om een ruime voorsprong op te bouwen. We blijven als peloton stevig doorrijden en er vallen, soms zelfs letterlijk, schaatsers af. De laatste ronden rijden we met z’n zevenen. Als we de laatste ronde ingaan weet ik al dat ik laatste ga worden van het groepje. Bij iedere versnelling moet ik een gaatje laten vallen en weer dicht rijden. Ik kom als 11de over de finish, misschien geen top klassering maar toch mooi 14 ronden in 1 uur en 10 minuten op Flevonice gereden.

Met nog steeds een goed gevoel van het “rondje pakken” van de vorige keer begin ik vol vertrouwen aan deze C2 wedstrijd over 45 ronden. Al vanaf de loze ronde wordt er stevig door gereden. De eerste 10 ronden rijdt het peloton in een lang lint wat betekent dat het hard gaat. Daarna neem ik deel aan twee pogingen om met een groepje aan het peloton te ontsnappen, maar deze mislukken. Wel lukt het een rijder om alleen een ronde in the halen. Direct na de tussensprint rij ik bij de eerste tien en zie drie rijders iets voor het peloton rijden. Ik twijfel even, want er zit een rijder van vorige week bij waarmee ik het rondje inliep, maar besluit dan toch om niet naar het groepje te rijden. “Ze zullen wel weer terug gepakt worden” blijkt uiteindelijk een niet waar een het lukt ze om ook een ronde in te lopen. Het hele peloton blijft tot de bel “met het rondenbord op zes” bij elkaar terwijl ik baal van de verkeerde keuze die ik heb gemaakt. Met een snelle laatste ronde van 32,5 lukt het me om op de 17de plaats te eindigen, blijkbaar hebben andere rijders een nog snellere laatste ronde. Achteraf blijkt dat met een rondje onder de 30 dat inderdaad het geval is. Ook blijkt achteraf dat bij de drie rijders nog een tweede rijder zat die vorige week in het inhaal groepje mee deed, een extra bevestiging dat ik de verkeerde keuze maakte.

Na een hoogtestage in de vorm van een korte wintersport en het missen van een zondagavond marathon, sta ik verkouden maar met goede hoop aan de start voor een wedstrijd over 50 ronden. Gelijk vanaf het begin rij ik mee voorin en ben bij twee ontsnapping pogingen betrokken. Helaas mislukken ze beide, er staat een aardige wind die een en ander moeilijk maakt. Wel lukt het twee andere rijders om een ronde voorsprong te krijgen. Terwijl deze achteraan aansluiten, rijden er twee schaatsers weg van het peloton en ik ga met ze mee. Met z’n drieën hebben we bijna 150 meter voorsprong als er nog twee rijders de aansluiten. Met de vijf blijven we enige tijd op een halve ronde voorsprong. Als ik de hoop bijna begin op te geven lijkt het er op dat de SC Gouda schaatsers in het peloton voorin het tempo laag kunnen houden en opeens kijken we het peloton in de rug. Ondertussen is er ook nog een tussensprint met een rookworst voor de eerste drie. Ons groepje van vijf komt natuurlijk als eerste over de finish en zonder het echt te merken word ik derde en winnaar van een “winterse” prijs. Als we aansluiten bij het peloton rijdt een van de twee rijders die al eerder een rondje pakte weer weg en weet nog een ronde in to lopen op het peloton. De jury geeft aan dat bij het rondenbord op acht het peloton de bel krijgt en de zes rijders met een ronde voorsprong de bel bij drie. Als het peloton is gefinisht rijden we als groepje van zeven de laatste ronden. Als de bel gaat probeer ik nog wel te versnellen maar het lukt niet echt en ik zit achter de verkeerde rijders om in hun slag naar een hogere plek te rijden dan de zevende. Toch ga ik juichend over de finish, ik heb tenslotte een rondje gepakt op het peloton. Achteraf blijkt inderdaad dat dankzij het “afstoppen” van SC Gouda rijders het peloton ons de kans gaf een ronde in te halen. Een hele verbetering met vorige keren toen juist SC Gouda rijders het gat dicht reden. ( ronde tijden )

In plaats van een zondagavond marathon een baankampioenschap Marathon. De laatste jaren doe ik met deze wedstrijd nooit mee want iedereen die master is (45+) kan meedoen . Het is dan ook een wedstrijd die Master van de C1 en C2 bevat. Dat betekend dat er heel hard gereden wordt en ik er in een paar ronden afgereden zou worden. Omdat het allemaal wel heel goed gaat met schaatsen de laatste tijd besluit ik om toch een keer mee te doen. Op een niet gedweilde baan na de 70 ronden van de Heren categorie, sta ik om 10:30 aan de start voor een Master wedstrijd over 50 ronden. Na de loze ronde wordt er direct versneld en met moeite blijf ik in het peloton terwijl er direct een grote groep ontsnapt. Gelukkig kan ik er bij blijven en haalt het peloton de ontsnapte groep weer bij. Vervolgens gaan de drie sterkste rijders op avontuur en het lukt ze om een ronde in te lopen op het peloton dat inmiddels steeds kleiner wordt omdat sommige rijders een rondje laten lopen of er mee stoppen. Ik kan gelukkig gewoon meedoen in de kop van het peloton. Het is even rustig als de drie koplopers aansluiten . Maar dan lijkt het er op dat ik samen met drie andere aan het peloton kan ontsnappen. We rijden op een gegeven moment zelf 200 meter voor het peloton. Helaas lukt het niet iedereen in het groepje om bij te blijven en even later rijden we nog met z’n tweeën. Ook ik zit er doorheen en ondanks de aanmoedigingen van de andere koploper eindigen we weer in het peloton . De drie met een ronde voorsprong zorgen er voor dat het peloton eerder mag afsprinten. Met het rondenbord op 6 gaat dan ook de bel voor het peloton. Ik zit aardig voorin en het lukt me om uiteindelijk als 11de te eindigen. Niet slecht zeker gezien de deelname van de C1 Masters en de verwachting dat ik het niet bij zou kunnen houden. (ronde tijden)