Om het hardloop jaar 2018 af te sluiten heb ik me weer eens ingeschreven voor de Oliebollenloop in Schoonhoven, de vorige was in 2011. De schaats marathon van de vorige avond ging goed en ik voel me goed genoeg om aan de start te verschijnen. Ik leen mijn oude schoenen uit aan de zoon van een ook deelnemende buurman en met z’n drieën rijden naar Schoonhoven. Onderweg in de auto blijkt het 9.5 graden buiten, ik ben blij dat ik heb gekozen om geen lange mouwen shirt en/of broek te dragen. Na het startschot om 12:00 blijkt de groeiende populariteit van de loop. Op de niet al te brede weg haal ik veel mensen in, maar het kost wel wat moeite. Na de eerste kilometer blijkt het mee te vallen, mijn kilometer tijd is 4:15. Daarna is er ruimte genoeg om in een strak schema te blijven lopen. En, is er tijd om ook nog eens af en toe om me heen te kijken naar het mooie landschap. Als het bordje met “nog 3 Km” verschijnt heb ik iedere keer 4:26 per kilometer gelopen volgens mijn metingen en heb ik het gevoel dat ik dat tempo kan blijven houden. Dankzij enkele renners die mij op dat laatste stuk inhalen lukt dat ook. Ze geven me de motivatie om door te gaan, als zij het kunnen moet het mij ook lukken. Een eindsprint, die zit er niet meer in maar ik kom heel tevreden op 44:06 (netto) binnen. De oliebol achteraf, geheel volgens de oliebollenloop traditie, smaakt dan ook heerlijk.