Alain z'n Weblog

Al vroeg in het seizoen is er in plaats van een zondag avond marathon competitie wedstrijd een wedstrijd van het 6-banentoernooi op de zondag avond. Net als vorig jaar doe ik weer als gast rijder mee aan de masters wedstrijd over 70 ronden. Het blijkt een groot peloton dat een niet overdreven hoog tempo rijd. Het lukt enkele rijders dan ook al snel om op een ronde voorsprong te komen. Als een gedeelte van die rijders dat nogmaals probeert gaat het tempo van het hele peloton omhoog en komen ze niet los. Omdat ik inmiddels meer voorin ben gaan rijden kom ik terecht in een ontsnapping met een groep rijders die allemaal er voor gaan. Al snel worden we terug gehaald door het peloton onder de logische aanvoering van rijder die al wel een ronde voorsprong hebben maar niet bij de ontsnapping zitten. Als we op de helft van het aantal ronden zitten valt er een soort rust over het peloton, of het ligt aan mij, maar in ieder geval voel ik, ik ga de finish halen. Het lukt ondertussen een groep rijders om weer een ronde voor sprong te krijgen. En als het ronden bord op 24 staat wordt er omgeroepen dat het peloton bij het bord op 16 gaat afsprinten. De laatste twee ronden voor de finish is het chaotisch in het peloton en ik probeer niet in de problemen to komen. Uiteindelijk ga ik tevreden maar zonder een echte eindsprint als 35ste over de finish.

Dit keer geen junioren marathon vooraf. En omdat de start volgorde van de verschillende categorieën is gewijzigd sta ik al vroeg in de avond klaar voor een C2 wedstrijd over 40 ronden. Minder deelnemers dan de vorige keer, dus een veel overzichtelijker peloton. Al direct na de loze ronde ontsnapt een clubgenoot aan het peloton en rijdt zo 75 meter weg. Een andere rijder weet aan te sluiten. Maar het peloton gaat een hoger tempo rijden en de twee worden weer terug gehaald. Ik rij inmiddels weer voorin en doe vervolgens en ontsnapping poging met een groepje rijders. Ver komen we niet en als the achtervolgende peloton de tussensprint aanzet worden we weer bij gehaald. Ik blijf voorin mee rijden en bij nog 6 ronden op het bord lijkt het er op dat het een massasprint gaat worden. Toch lukt het een SC Gouda rijder om weg te komen van het peloton. Hij wordt vergezeld door een andere rijder en samen bereiken ze voor het peloton de finish. In dat peloton wordt er de laatste 3 ronden nerveus gereden en de laatste bocht is er een valpartij. Ik zit daar gelukkig voor en als ik de laatste bocht met hoge snelheid uit kom, ga ik her en der rijders voorbij. In mijn ooghoek zie echter een schaatser steeds dichterbij komen. Het is die andere SC Gouda veteraan waarmee ik al jaren de strijdt aan ga. Voor mij wordt er wel door gereden maar net niet hard genoeg. Ik kan er niet omheen en die andere veteraan gaat me vlak voor de streep nog voorbij. Het resultaat is een achtste plaats in de dag uitslag en een derde plaatst in het algemeen klassement.

Nog meer deelnemers (62) aan de start voor de 35 ronden van de C2 marathon. Het ijs is zacht door het warme weer en bij het inrijden voel ik dat het “zwaar” ijs is. Gelijk na de start probeer ik voorin mee te komen en al snel rij ik op de 4 vierde positie van een groep met voor sprong op het peloton. Als ik op kop kom rij ik een ronde voorop om vervolgens achteraan de groep aan te sluiten. Ten minste, dat dacht ik te doen, want als ik achter de derde rijder ben laat nummer vier een gat vallen en laat mij er tussen. Tactisch natuurlijk, maar hierdoor kom ik al snel weer op kop en gebeurd het zelfde. Als ik de derde keer op kop kom ben ik net als de andere drie die iedere keer voorop komen al aardig moe en het tempo zakt. Ondertussen is de tussen sprint en komt alles weer bij elkaar. Onze ontsnapping poging is mislukt. Achteraf hoor ik dat rijders achterin de kopgroep graag geholpen hadden om de ontsnapping een succes te maken maar dat ze nooit op kop kwamen door het “tactisch” rijden van nummer vijf en zes in de groep. Vanaf acht ronden voor de finish ga ik actief voorin rijden en lukt het me om met de eindsprint mee te doen. Ik eindig als tiende.

De koudste 6 oktober sinds de eerste weermeting, het ijs is daardoor een stuk beter dan vorige week. Met 59 andere begin ik, wederom, met een goed gevoel aan de eerste C2 marathon voor het klassement over 35 ronden. Even rij ik in het midden van het peloton maar vanaf de eerste ontsnapping probeer ik voorin mee te doen. Het lukt aardig en na de tussen sprint verwacht ik dat er een groepje zal wegrijden. Dat gebeurd inderdaad en ik rij samen met ongeveer zes anderen vijftig meter voor het peloton. De kopman gaat in de bocht opzij en ik neem als tweede keurig de kop over. Helaas neemt er niemand over als ik de volgende ronde van kop ga en onze poging mislukt. Met nog zeven ronden te gaan ontsnappen er twee rijders, ik heb even niet de energie om mee te gaan en achteraf blijkt dat ik het misschien toch had moeten proberen. Twee ronden voor het einde rij ik voorin en begint er voor mijn iemand buitenom nog meer mensen voorbij te rijden, ik volg. Terwijl ik de laatste ronde in ga, wordt ik langzaam maar zeker aan de binnenkant van de bocht voorbij gereden. Als ik die bocht uit kom kan ik twee dingen doen mezelf ervoor gooien, of opzij gaan. Ik besluit opzij te gaan, geef een klein duwtje en zeg “ga maar”. Ik kan gelijk, geheel volgens plan, volgen en sprint zo naar een vijfde plek op de finish. Een resultaat waar ik blij mee ben.

Ook dit jaar start het schaatsseizoen met een (C2) Marathon. Dit jaar had ik de dag van te voren echter alvast geschaatst op het publieks uur. Met een goed gevoel sta ik aan de start voor een proef-marathon over 30 ronden. Het ijs is met de buiten temperatuur van eind september niet snel en er wordt vrij rustig gereden. In het begin rij ik in het midden van het peloton maar ik voel dat ik gewoon voorin kan mee doe en rij naar voren. Er zijn enkele rijders die proberen weg te komen van ‘t peloton, ik ga een paar keer mee of neem het initiatief om het gat dicht te rijden. Toch mis ik een groepje dat ontsnapt en het lukt ze om het peloton op een ronde te zetten. In mijn poging om het gat dicht te rijden wordt ik wel gevolgd maar niemand neemt over als ik “de kop overgeef”. Eerder afsprinten dus. Ik kan goed mee met de sprint maar rij niet tactisch genoeg om hoger te eindig als zevende van het peloton en als tiende in de uitslag. De laatste ronde ging in 32.300, wat het goede gevoel dat ik de hele marathon had bevestigde.