Alain z'n Weblog

Na een Burns Night op zaterdag was ik benieuwd hoe deze C2 marathon over 40 ronden zou verlopen. Bij een hal temperatuur van 11 graden was het zachte ijs zeker niet “mijn” ijs. De bochten vielen gelijk al tegen, het lukte me moeilijk om er op techniek door te komen. In het begin wordt er al flink door gereden en langzaam maar zeker zak ik steed verder naar achter in het peloton. Na de tussensprint rij ik moeite achteraan tussen de C1 rijders, die meerijden zonder aan de C1 wedstrijd deel te nemen. Ik weet en voel dan dat ik moet opgeven en na 21 roden stap ik van het ijs. Zo blijkt alweer dat whisky en Marathon schaatsen slecht samen gaan. ( ronde tijden )

Het duurde even, door een mislukte dweil, voordat de C2 samen met de C1 kon vertrekken. 50 ronden stonden om 22:30 nog op het programma. Al snel voelde ik dat het een hele beproeving zou worden. De eerste 20 ronden lukt het me om gewoon in het peloton te rijden. Maar na de tussen-sprint had ik moeite het tempo van het peloton bij te houden. Regelmatig verloor ik net de aansluiting. Of het aan mij lag weet ik niet, maar het peloton viel in twee delen uiteen. Het eerste deel bleek groter dan het tweede deel en dus reed ik opeens in de groep achterblijvers, samen met een groepje C2 en de C1. Als duidelijk wordt dat onze groep eerder moet afsprinten krijg ik van een vriendelijke C1 rijder achter mij een duwtje en de opmerking: “nu gaan sprinten”. Vermoeid probeer nog iets, maar het wordt niks en als ik over de streep glij ben ik blij dat het afgelopen is, terwijl in zelfs op die streep nog wordt ingehaald en 32ste wordt. In de laatste bocht van de eindsprint van het peloton vallen er enkele rijders. De beschadigde helm van een van hen maakt duidelijk dat de verplichte helm niet voor niets is. (ronde tijden)

Het was weer even geleden dat ik klaar stond voor een C2 marathon. Maar na een korte wintersport en schaats-rondjes rond het Goudse Stadhuis had er zeker weer zin in. Na een indukwekkende minuut stilte en een rustige loze ronde ter herinnering aan enkele dagen geleden plotseling overleden deelnemer van de C2, begon de wedstrijd. Direct was de rust verdwenen en werd er in een strak tempo gereden. Regelmatig probeerde er iemand te ontsnappen aan het peloton, maar het lukt niet om te ontsnappen. Na de eerste helft rij ik vooral achterin en probeer te overleven. Regelmatig vallen er gaten in het peloton die ik vaak dicht achter een andere rijder en soms zelf dicht rij. Als ik zie dat enkele clubgenoten voortijdig afstappen geeft het me de extra opleving die ik nodig heb om bij het peloton te blijven. Als de eindsprint begint zit ik nog bij de eerste twintig, maar in de laatste 200 meter wordt ik nog door enkele schaatsers voorbij gereden en eindig ik als 22ste. (ronde tijden)

Al vanaf het begin lijkt het deze marathon flink hard te gaan. Het Peloton rijdt in een lang lint achter elkaar en regelmatig valt er gat ergens voor mij.  Met veel moeite lukt het me om zelf of achter iemand zo’n gat dicht te rijden. Pogingen om voorin te rijden om zo te voorkomen dat ik iedere keer een gaten moet dicht rijden mislukken. Als ik 5 ronden voor het einde van de 40 ronden weer eens aansluit bij de kop van het peloton ben ik “op” en mis de energie om deel te nemen aan de eindsprint. ( ronde tijden )

Anders dan voorgaande jaren is dit keer de Evert Kroon Bokaal onderdeel van de Zondagavond Marathon Competitie. En dus sta ik gewoon bij de C2 klaar voor 45 ronden. Er wordt gelijk al aardig door gereden, gelukkig kan ik me goed handhaven in het peloton. De vele ontsnappingen die telkens mislukken maken dat er regelmatig tempo versnellingen zijn. Ook die kan ik gewoon bijhouden en dus probeer ik rond de acht ronden voor het einde van de wedstrijd naar voren te rijden. Het lijkt wel of iedereen dat denkt en het lukt me niet om voorin te blijven. Regelmatig rijdt het peloton in drie rijen naast elkaar waardoor het voor mij moeilijk wordt om van achter weer naar voren te komen. Als de bel gaat rij ik dan ook ergens op een 30ste plaats. Ik kan mee met het sprintende gedeelte van het peloton. Maar daar is dan ook alles mee gezegd en ik eindig als 27ste. ( ronde tijden )

Goed ijs, niet te koud, 45 ronden en 45 deelnemers, de ingrediënten voor een snelle marathon. Gelukkig blijkt het tempo mee te vallen en kan ik gedurende de hele wedstrijd in het midden of voor in het peloton meerijden. Regelmatig proberen er rijders te ontsnappen maar het lukt niemand om weg te komen. Zelfs bij de tussensprint blijft het peloton bij elkaar. Het goede ijs zorgt ervoor dat zolang ik technisch blijf rijden ik de versnelling prima kan volgen, iets wat me de laatste weken niet meer lukte. Zo’n 15 ronden voor het einde krijg ik door waarom er al enkele rijders onderuit gingen. In het begin van de eerste bocht zit een scheur in het ijs. Eenmaal bewust van dat probleem wordt het moeilijk om niet bij het ingaan van die bocht iets voorzichtiger en wat meer naar buiten te rijden. Gelukkig is het hele peloton zich er bewust van een valt er niemand meer op die plek. Twee ronden voor de finish zie ik een clubgenoot, waarvan ik weet dat ie aardig door kan sprinten, snel naar voren rijden. Helaas lukt het me niet om in het chaotische  peloton er achteraan te gaan. En alhoewel ik het gevoel heb dat ik misschien wel bij de eerste 20 kan eindigen in de massasprint blijkt mijn laatste rondje niet snel genoeg en wordt ik 24ste. ( ronde tijden )

Als de C2 voor de 45 ronden van start is gegaan merk ik dat ondanks een “uitgerust” weekend het moeite kost om bij het peloton te blijven. Wederom rij ik achterin mee en lukt het me niet om in het midden van het peloton te blijven. Ondertussen gaat voorin de wedstrijd gewoon z’n gang. Op een gegeven moment zijn er verschillende groepjes weg gereden. Dat resulteert uiteindelijk in een serieuze groep van 9 rijders. Het peloton doet het vanaf dan iets rustiger aan, of zo voelt het in iedergeval. Bij het rondebord op zes gaat de bel en mogen we afsprinten. Ik maak de 40 ronden ver achter in het peloton af, versnellen lukt me niet meer. ( ronde tijden )

Vol goede moed maar met het Goudse Whisky Festival nog in de benen, sta ik klaar voor 45 ronden. Al snel na het vertrek heb ik het gevoel dat het peloton in een hoog tempo rijdt. Achterin rijden is niet verstandig maar de eerste 10 ronden kan ik niet anders. Dan gaat het langzaam beter en lukt het om wat naar voren te gaan. Als ik na 17 ronden eindelijk een goede snelle bocht rijd, komt mijn standbeen in een scheur in het ijs, val ik en glij ik in de luchtkussens. Als ik weer sta is het peloton al 100 meter verder een weet ik dat het afgelopen is. Terwijl ik dat bedenk, komt het peloton alweer door de bocht en er schuift weer een rijder over het ijs. Na nog meer schuivers besluit de wedstrijdleiding pylonen te plaatsen om de bocht te vergroten zodat de diepe scheur in het ijs vermeden kan worden. Voor mij is het te laat maar ik denk achteraf dat het nog een hele opgave geweest zou zijn om de 45 ronden vol te maken. ( ronde tijden )

Foto: Foto Lodewijk

Veel minder moe of “onder invloed” dan de vorige keren sta ik aan de start met een grote groep rijders voor maar liefst 60 ronden. Het lukt me om meer voorin te rijden waardoor ik minder last heb van tempowisselingen of het spontaan ontstaan van gaten voor mij in het peloton. Wel heb ik na een ronde of 20 een kleine inzinking, maar gelukkig blijf ik gewoon in het peloton meerijden. Enkele rijders ontsnappen en krijgen een voorsprong. Als blijkt dat de ontsnapping een kans van slagen heeft, rijden er nog meer naar de kopgroep. Zo ontstaat er uiteindelijk een kopgroep van 10 rijders die uiteindelijk ook een ronde inhaalt op het peloton. Om nog in de punten te rijden moet ik dus bij de eerste 10 van het peloton eindigen, besef ik me als er word omgeroepen dat het peloton bij het rondebord op 11 moet afsprinten. het lukt me om naar voren in het peloton te komen en ook te blijven. Met het rondebord op 12 rijdt ik buitenom nog verder naar voren en rij uiteindelijk uit de bocht voor de laatste ronde als tweede het rechte stuk op naar de bel. In die honderd meter naar de bel word ik aan alle kanten ingehaald. Ook de laatste ronde lukt het me niet meer om te versnellen en als 20st (30ste totaal) ga ik over de finish na 50 ronden. ( ronde tijden )

Na een weekend schaats clinic had ik zondagavond nog tijd en zin om een marathon over 40 ronden te schaatsen. Het totaal van 50 rijders was wat minder dan de vorige keer en daardoor werd er misschien iets minder chaotisch gereden. Voor mijn gevoel lag de snelheid hoog en ik reed de hele tijd achterin mee. Dat gevoel had waarschijnlijk te maken met de training die nog in mijn benen zaten. Met 15 ronden te gaan was ik de aansluiting met het peloton kwijt en had een gat van 30 meter. Het “jojo effect” achterin het peloton was een extra bijdrage daaraan denk ik. Gelukkig kon ik toch weer terug rijden naar mijn plek achterin het peloton. Tot de finish bleef ik daar achterin met veel moeite, en ver buiten de punten finishte ik als 38ste. Toch was ik niet ontevreden, het was een goede afsluiting van een intensief weekend. (ronde tijden)