Alain z'n Weblog

In maart 2010 kocht ik mijn eerste GPS hardloop computer de GARMIN Forerunner 110. De twee en een half jaar dat ik ‘m gebruikte bleef ik gecharmeerd van z’n eenvoudigheid en robuustheid. Maar omdat ik voor bijna de helft van het geld de TomTom Runner kon “krijgen” besloot ik na het lezen van de specs op de TomTom website de TomTom Runner aan te schaffen. Natuurlijk eerst een test met de twee GPSen over het zelfde rondje om het verschil te voelen en zien. Beide wegen 50 gram en zijn niet erg groot en ze voelden dus bijna hetzelfde. Bijna, want de TomTom geeft behalve geluid signalen ook tril signalen. Erg handig omdat ik vaak de kilometer piep van de Garmin niet hoor en dan mijn tussentijd mis. De TomTom heeft een nachtstand waardoor de display constant is verlicht, ook erg handig want lopend op het lichtknopje van de Garmin drukken is nog wel eens mis gegaan waardoor ik bijvoorbeeld per ongeluk op stop drukte. Helaas is de leesbaarheid ondanks de verlichting ‘s avonds en ‘s nachts tijdens het lopen (met 12,5 km per uur zit er aardig wat beweging in je arm) van de kleine lettertjes onmogelijk. Ook de “pace” die per kilometer in het verlichte display komt is moeilijk te lezen, dat was is bij de Garmin veel beter, mits je op het lichtknopje drukt natuurlijk. Overdag heb ik overigens geen problemen met de kleine letters en kan ik alles wel lezen. Blijkbaar is de kleurstelling en lettertype van de TomTom niet getest in het donker met een bewegende arm. Wat er in de display allemaal te zien is, is makkelijk aan te passen op de TomTom, bij de Garmin was er geen keus. De fix van de GPS is bij de TomTom veel sneller en ook de nauwkeurigheid als de fix er is, is beter. Achteraf bleken de beide GPSen ongeveer dezelfde waarden te geven, de Garmin had het startpunt niet correct en er is een verschil van bij de tijd per kilometer. Ik zal aan de TomTom nog zeker moeten wennen, maar de voordelen wegen zeker op tegen het nadeel. TomTom Runner op Runkeeper en Garmin Forerunner 110 op RunKeeper (zelfde route, zelfde tijdstip).

Als onderdeel van het bedrijven team van mijn huidige werkgever Portavita doe ik mee met de Dam tot Dam loop: 10 Engelse mijl (16.1 Km) van Amsterdam naar Zaandam. Om kwart over 10 met de trein naar Amsterdam Centraal, verzamelen, een team foto, plastic zak met spullen inleveren (die in Zaandam weer tevoorschijn komen) en dan in het startvak wachten tot ik mag vertrekken. De 10 Km Singelloop een week geleden ging in 4:20 per kilometer dus ik dacht 16 Km onder de 5 minuten per kilometer te doen en zo op ongeveer 1:20 uit te komen. Het eerste gedeelte gaat door de IJ-tunnel, geweldig gezicht al die lopers, een geweldig geluid van trommels maar geen GPS ontvangst en dus heb ik geen idee hoe hard ik ga. Als ik eindelijk een een goed GPS signaal en een tussentijd krijg blijkt dat ik 4:40 min/km loop. Omdat ik me prima voel bij die snelheid besluit ik om te proberen dat tempo vol te houden. Dat valt niet mee, en dat komt niet om dat ik moe wordt, maar omdat het wel een erg massaal gebeuren is en met 55.000 inschrijvingen loopt er altijd wel iemand voor je die een lager tempo heeft en dus moet inhalen. Bij dat inhalen moet ik erg opletten dat ik niemand omverloop of me verzwik op stoepranden of de berm. Bij 8 kilometer besef ik me dat ik pas op de helft ben, bij een 10Km ben je er dan bijna, nu moet ik deze afstand nog een keer. Ik heb echter het gevoel dat ik het tempo nog wel even kan volhouden. Pas na het 13 Km punt zie ik dat mijn tempo iets inzakt, gelukkig lukt het me om het tempo weer iets op te voeren. De laatste twee kilometer probeer ik me volledig te concentreren en loop ik uiteindelijk 4:30 min/km. Door de concentratie mis ik wel enkele aanmoedigingen van bekenden hoor ik achteraf. Behalve heel veel deelnemers zijn er ook heel veel toeschouwers die er langs de kant een feest van maken heel wat anders dan de zomeravond-cup die ik voor de vakantie liep maar vergelijkbaar met de Goudse Singelloop. Na 1 uur 16 minuten en 9 seconden kom ik in Zaandam over de finish (GPS gegevens). Een hele goede tijd waar ik heel tevreden mee ben. Het ophalen van de plastic zak met spullen en in de trein naar huis geraken gaat gepaard met een hoop dringen maar als ik uiteindelijk om kwart over vijf weer thuis ben voel ik me goed en besef ik dat ik heel goed gelopen heb.[adsense type=”small-rectangle”]

Dit jaar was ik er helemaal klaar voor. Veel gelopen en mijn basis snelheid wordt steeds beter. Om kwart over zeven startte ik dan ook vol goede moet en met een tempo van 4:20 min/km. Het weer was prima (lichte motregen en niet te koud of warm). Het tempo kon ik goed volhouden zonder helemaal uitgeput te raken en rende op een eindtijd af van 43:30. Helaas verloor ik ergens (Kilometer 5 en 6 waarschijnlijk) 2 x 14 seconden en was mijn eindtijd 43:58. Twee minuten sneller dan vorig jaar, maar ik was niet de enige die sneller liep. Mijn dochter (13) loopt inmiddels 56:44 en mijn zoon (17) 49:22 minuten op de 10 kilometer. Nog een paar jaar en dan lopen ze me voorbij. En natuurlijk was een groot gedeelte van Gouda en het Lafeberhof ondanks de motregen aanwezig langs het parcours. Geweldig als je de Langedwarsstraat inloopt en familie, vrienden en buren staan te roepen en te zwaaien.

De start van de derde (en vierde) 10Km van de zomeravondcup is op de atletiekbaan naast de kunstijsbaan van Utrecht. Goed te bereiken van uit Amsterdam en omdat ik ook nog op tijd was vertrokken had ik ruim de tijd om op te warmen en in te lopen. Iets wat bij de 2de zomeravondcup in mijn idee niet goed was gegaan omdat ik toen te laat was. Het weer was ook prima. Droog, niet warm en weinig wind. De eerste 5 kilometer ging dan ook heel soepel, ik kwam door op 22:20 en een goede eind tijd in het vooruitzicht dus. In de tweede 5K moest ik iets aan snelheid inleveren maar bleef rond de 4:30 per kilometer lopen en kwam binnen op 45:23. Mijn GPS had het idee dat ik 180 meter meer dan 10 kilometer had gelopen  (GPS gegevens) maar omdat nu de 3de keer is dat de Garmin teveel aangeeft vertrouw ik die nu iets minder.

De eerste 10K van de zomeravondcup ging prima dus ik was klaar voor een tweede succesvolle 10K. Helaas was de voorbereiding dit keer heel anders. Veel gefietst en bijna niet gelopen, zeker de laatste week niet, zondag reed bijv nog 144km op de racefiets. Ook was het veel gehaast om op tijd aan de start te verschijnen. Een rondje inlopen en hup beginnen. Normaal ben ik niet zo van het inlopen maar vorige keer had ik het wel uitgebreid gedaan en dat was goed bevallen. Het werk ook de eerste keer dat ik bij zomerse temperaturen zou lopen, het was zelfs benauwend weer. De eerste 2K zat ik op 4:20 min/km maar dat kon ik niet volhouden en zakte terug naar 4:40 min/km bij het bordje 4K. Uiteindelijk liep ik dus 6Kilometer 10 seconden langzamer dan vorige keer en mijn eindtijd was dus 1 minuut langzamer 46:31. Net als vorige keer gaf mijn GPS een grotere afstand dan 10K aan al was het maar 80 meter(zie hier).

Net als vorig jaar heb ik me weer ingeschreven voor de Zomeravond-cup. Vier avonden 10Km rond Utrecht. Deze eerste avond is het prachtig weer, niet te warm maar zeker ook niet koud. Na een uitgebreide warming-up, wat ik normaal veel minder doe, stond ik met het plan om 4:30 per kilometer te lopen aan de start. De eerste kilometer is het altijd moeilijk om regelmatig te lopen omdat het erg druk is zo’n startende groep. Maar bij het bordje “1 km”, of eigenlijk iets daarvoor geeft mijn GPS aan, klok ik 4:25. Goed op schema dus. De tweede kilometer gaat echter te snel 4:14. De rest van de kilometers zit ik goed in de buurt van 4;30 en die snelle 2de heeft dus geen gevolgen. Uiteindelijk een eindtijd van 45:24 volgens de officiële uitslag, alhoewel mijn GPS anders aangeeft (zie hier). Bij de finish heb ik zelfs het gevoel dat ik nog wat extra kilometers in dit tempo zou kunnen lopen. Waarna ik me natuurlijk afvraag of ik misschien nog sneller had moeten lopen.

Snip verkouden en met een Paracetamol tegen de hoofdpijn melde ik me dit jaar bij de start van de 10 kilometer van de Goudse Singel loop (Ja, inderdaad, ik probeer me alvast in te excuseren voor een niet zo geweldige eindtijd). Vorig jaar startte ik te ver vooraan waardoor ik in het begin veel te hard ging. Dit jaar was ik dus weer wat verder achter gaan staan. Na het startschot duurde het echter nog bijna 2 minuten voor ik kon gaan lopen. Dit jaar werd er niet over de gehele breedte van de Kleiweg gestart waardoor de drukte en het beetje chaos de eerste kilometer uitbleef, maar waardoor het dus wel even duurde voor ik kon gaan lopen. Het eerste rondje (3.3 km) ging nog prima en toen ik langs het juichende Lafeberhof liep dacht ik dat het allemaal wel mee zou vallen. Maar in het tweede rondje kwam de terugslag, mijn ademhaling werd onrustig en mijn benen begonnen al zwaar te voelen. Bij de tweede passage van het Lafeberhof voelde ik me dan ook al aardig “slecht” ondanks de enthousiaste aanmoedigingen van buren en familie. Het laatste rondje lukte het dan ook niet om nog iets van de achterstand (ik had gehoopt iets onder de 45:00 te eindigen) goed te maken. Mijn officiële eindtijd: 46:12, op zich nog aardig, maar een buurman die ik vorig jaar nog voor kon blijven liep nu inmiddels 2 minuten sneller. Ook deed mijn dochter mee, zij liep, geheel ongetraind en als jongste 10km deelneemster 1:00:46. Een kwartier verschil is niet zo 123 te overbruggen, maar ze komt wel al gevaarlijk dichtbij.

Een dag na terugkomst uit de vogezen toch maar besloten om ook de laatste zomeravondcup te lopen. Als voorbereiding een dag in de sauna blijkt een goede keuze. Al vanaf de start kan ik bijna ontspannen een tempo van 4:30 min/km lopen. Gelukkig is het veel minder heet dan de vorige keer, maar wel mooi weer, zodat ik het tempo van 4:30 kan blijven volhouden en mijn eindtijd weer een minuut sneller is: 45:31.

Een dreigende lucht, een hoge temperatuur en hoge lucht vochtigheid. Niet de ideale omstandigheden voor een 10 kilometer. Maar ik had er zin in en ging goed weg, de eerste km in 4:19 en tot 5 km onder de 4:30 min/km. Een kleine vertraging in het tempo kwam door de zengende hitte, die tijdens dat stuk van het  ronde op iedereen afkwam. Het leek wel of daardoor iedereen vertraagd liep, een film die in slow-motion werd afgespeeld. Gelukkig kon ik het tempo weer een opvoeren en eindige in een tijd van 46:47 (GPS gegevens). Niet slecht gelopen en gelukkig dit keer de collega (die vorige keer genadeloos na 4km voorbij kwam) achter me gehouden.