Alain z'n Weblog

Dit jaar was ik zo snel met inschrijven dat mijn startnummer 1 is. Vooraf aan de start en onderweg krijg ik opmerkingen over dat nummer. De eerste van de vier 10 kilometers heeft het meeste risico op slecht weer, maar dit keer is het een prachtige avond. Het is zoals altijd overzichtelijk druk. Het rondje over de atletiek baan na de start zorgt er voor dat de lopers een lang lint vormen waardoor zonder problemen ingehaald kan worden. Zoals altijd bij de zomeravondcup loop ik de eerste kilometer veel te snel. 4:10 als kilometer tijd ga ik nooit volhouden maar de eerste drie kilometer blijf ik rond de 4:20 en bij vijf kilometer kom ik door in 22:00. De terugslag komt, zoals wel vaker bij het parcours van Maarschalkerweerd, na het bordje kilometer zeven en in de laatste drie kilometer verlies ik veel tijd maar hou genoeg over om onder de 45 minuten te eindigen: 44:48.

Op de fiets naar het terrein van GOUDasfalt merk ik dat het heel koud is. Zou ik met korte broek en T-shirt te koud gekleed zijn? Een kwartier voor de start gaat de zon schijnen en is het gelijk een stuk minder koud, mijn kleding keuze blijkt toch goed. Na een indrukwekkende minuut stilte voor twee overleden Goudse atletiek iconen, is het tijd voor het traditionele 10… 9… 8… aftellen voor de start. Ik hoor echter alleen de 10 en onmiddellijk daarna komt iedereen al in beweging. Als ik de startknop van mijn loop-horloge indruk, vertrek ik ongeveer als laatste. Tijdens het rondje over het GOUDasfalt terrein haal ik veel lopers in. Als we daarna de dijk afdalen, door de tunnel lopen heb ik het gevoel dat ik te hard ga. Maar als ik mijn eerste kilometer tijd aflees 4:20 valt het mee. Omdat ik er dit keer aardig wat mensen meedoen die ik ken, kom ik na het 5 kilometer omkeerpunt een groot gedeelte daarvan tegen. De laatste twee kilometer loop ik boven de 4:35 per kilometer maar het lukt me toch om onder de 45:00 te eindigen: 44:56.

Vorig jaar gemist, maar dit jaar weer de opening van mijn hardloop seizoen. Na drie keer per week schaatsen is het weer tijd voor hardlopen en fietsen. Gelukkig geen regen, wel een storm. Het rondje van 10 Kilometer om de surf-plas in Reeuwijk staat bij mij bekent om z’n wind, maar dit keer was het wel heel erg. Zodra ik na de eerste kilometers door het Reeuwijkse hout in de open ruimte kom wordt mijn adem ontnomen door een hevige zijwind. Bij het eerste stuk langs het water moet ik schuin tegen de wind gaan “hangen”. Ik maak me dan ook geen illusies over een snelle eindtijd. Toch lukt het me om tot kilometer 8 rond de 4:30 per kilometer te lopen zodat ik rond de 45:00 zou uitkomen. Helaas gaan de laatste 2 kilometer iets langzamer en finish ik in 45:27. Geen slecht begin, maar mijn loop conditie is nog niet mijn schaats conditie, dat is duidelijk.

‘s Winters een 10Km indoor lopen bleek een goede keuze. Buiten regent het, binnen in de kassen is het droog en warm. De Kassenloop is meer dan alleen rennen. Een gezondheid-check of cup-cakes versieren voor de kinderen behoord ook tot de mogelijkheden. En dan gaat de opbrengst ook nog naar een goed doel. Kortom een heel sympathiek loop event. In een korte broek en T-shirt ga ik van start voor 6 ronden door de kassen. De vloer is prachtig vlak en je hoeft geen moment naar de grond te kijken waar je je voeten neer zet, behalve misschien bij de water-post waar het een beetje glad kan zijn. Wel zijn er aardig wat hoekige bochten in een ronde maar door goed vooraf te kijken hoe de bocht aan te snijden, gaan die bochten zonder problemen. Wel jammer dat sommige mensen de instructie “Rechts lopen” niet helemaal hebben begrepen. Op de helft van de eerste ronde loop ik door een kas tussen de planten waar het een stuk warmer is dan in de rest van de kassen. De eerste keer is de warmte geen probleem, maar de daarop volgende vijf keren valt het tempo houden in dat stuk me het zwaarst. Doordat indoor mijn GPS-Horloge niet echt precies is en denkt dat ik minder kilometers maak, zijn mijn kilometertijden geen indicatie hoe het gaat. Maar de ronden tussentijden laten wel een trend zien, ik ga steeds langzamer lopen. Dat komt overeen met mijn gevoel. De laatste ronden zijn vreselijk zwaar, maar ik forceer niks en blijf gecontroleerd lopen. Uiteindelijk kom ik met een tijd van 46:12 over de finish en ontvang ik een mooie Gerbera en een toepasselijke sleutelhanger. In de uitslag ben ik de 39ste man van de 206 die deelnamen aan de 10K. Eigenlijk helemaal niet slecht gelopen, zeker omdat ik midden in het schaatsseizoen zit en weinig loop. Volgend jaar zeker weer.

Om het hardloop jaar 2018 af te sluiten heb ik me weer eens ingeschreven voor de Oliebollenloop in Schoonhoven, de vorige was in 2011. De schaats marathon van de vorige avond ging goed en ik voel me goed genoeg om aan de start te verschijnen. Ik leen mijn oude schoenen uit aan de zoon van een ook deelnemende buurman en met z’n drieën rijden naar Schoonhoven. Onderweg in de auto blijkt het 9.5 graden buiten, ik ben blij dat ik heb gekozen om geen lange mouwen shirt en/of broek te dragen. Na het startschot om 12:00 blijkt de groeiende populariteit van de loop. Op de niet al te brede weg haal ik veel mensen in, maar het kost wel wat moeite. Na de eerste kilometer blijkt het mee te vallen, mijn kilometer tijd is 4:15. Daarna is er ruimte genoeg om in een strak schema te blijven lopen. En, is er tijd om ook nog eens af en toe om me heen te kijken naar het mooie landschap. Als het bordje met “nog 3 Km” verschijnt heb ik iedere keer 4:26 per kilometer gelopen volgens mijn metingen en heb ik het gevoel dat ik dat tempo kan blijven houden. Dankzij enkele renners die mij op dat laatste stuk inhalen lukt dat ook. Ze geven me de motivatie om door te gaan, als zij het kunnen moet het mij ook lukken. Een eindsprint, die zit er niet meer in maar ik kom heel tevreden op 44:06 (netto) binnen. De oliebol achteraf, geheel volgens de oliebollenloop traditie, smaakt dan ook heerlijk.

Op het laatste moment besloten om mee te doen, ondanks dat het hardloop prestatielopen seizoen voor mij voorbij is nu het schaatswedstrijden seizoen weer is begonnen. ‘s Ochtends leek het een regenachtige dag te worden maar rond 12:00 verdwenen langsaam de wolken en de regen. Om 14:30 stond ik dan ook klaar aan de start voor een 10Km waarbij ik me voorneem om niet alles te geven, want morgen nog een schaatswedstrijd. Het parcours blijkt vooral over de dijk langs de Lek te gaan. In het begin een nogal smalle weg uit schoonhoven en dus was inhalen niet makkelijk. Misschien wel een geluk want daardoor liep ik de eerste kilometer niet veel te hard. Iedere kilometer geeft mijn hardloop horloge (een Garmin Forerunner 620) een piepje en een trilling zodat ik de kilometer tijd kan aflezen. Bij kilometer twee gebeurd er echter iets wat nog nooit is gebeurd. Mijn horloge piept verschillende keren, stop dan even en begint weer te piepen en te trillen. Er lijkt iets mis met de Start/Stop knop en onder het lopen probeer ik van alles om het probleem op te lossen. Volledig afgeleid loop ik de derde kilometer, maar gelukkig doet de Garmin weer normaal. De volgende kilometers loop ik in het prachtige weer met een heerlijk frisse temperatuur tussen de 4:30 en 4:35. Zelfs de laatste kilometers weet ik dat tempo te houden en kom officieel binnen als 22ste op 44:48.

Mijn laatste 10 Miles was die van Antwerpen anderhalf jaar geleden. Het was toen prachtig weer, nu regent het ongenadig hard. Al voor de start is mijn “Powered by Shell” volledig doorweekt. Gelukkig heb ik het nog niet koud en als het startschot klinkt voor onze “wave” gaan het eerste gedeelte door de IJ-tunnel waar het behalve veel lawaai is door de trommellaars langs de kant ook droog is. Als ik uit de IJ-tunnel kom heb ik het voldoende warm, want de tweede helft gaat omhoog en dat kost kracht. Echter niet zoveel kracht als andere keren, ik weeg 10 kilo minder. Omdat de Goudse Singelloop erg goed ging in een record tijd, heb ik voor de Dam tot Dam ook de hoop sneller te lopen dan ooit. Tegen ex-collega’s die ik voor de start tegen kwam zei ik dat ik dacht sneller te lopen dan 01:15. Na 10 kilometer zit ik ook zeker op een schema onder die tijd. Maar bij kilometer 11 merk ik toch dat het allemaal niet zo soepel meer gaat en mijn spieren toch wel last hebben van de afkoeling door de regen, want die valt gewoon vrolijk door. Mijn kilometer tijden beginnen boven de 4:30 te komen en ondertussen zakt langs mijn hartslagmeter langzaam naar beneden. Ik probeer ‘m weer op zijn plaats te krijgen maar het helpt niet en ik besluit om ‘m maar gewoon te laten zakken, dan maar geen hartslag metrics. Dat gedoe met de hartslagmeter zorgt wel voor afleiding en opeens ben ik al bij kilometer 15. Mijn kilometertijd zit dan inmiddels rond de 04:50 en ik heb het gevoel dat het toch niet allemaal zo snel ging als gehoopt. Als ik over de finish kom staat er er iets van 03:17 op de klok, mijn start was om 13:30 dus ik denk iets van 01:17 gelopen te hebben. Helaas kan ik mijn loop-horloge zonder bril niet goed aflezen en heb geen idee of dat klopt. Omdat het de vorige keer een hoop gedoe scheelde, maak weer haast om bij het afhalen van de tassen te komen. Helaas moet het uitladen van de vrachtwagen nog gebeuren en ik sta 20 minuten in de regen te wachten. Ondertussen koel ik nu wel echt af en als ik verkleumt mijn kleren aantrek kan ik eindelijk op mijn loop-horloge kijken. 01:14:05 ongelooflijk, ik zat er ver naast, het is een record tijd en ik ben de kou en regen onmiddellijk vergeten. Helaas liet door de regen ook het publiek het afweten, de sfeer was er een stuk minder door, maar ik kon wel snel bij het station en de trein komen. Thuis blijkt mijn officiële tijd 01:14:06.

Gelukkig kon ik van een geblesseerde buurman een startnummer krijgen, want dit jaar was ik te laat met inschrijven. Aan het begin van de week had ik meegedaan aan de Ijzersterk Trofee 2018 en daar had ik tot donderdag nog stijve spieren van. Gelukkig stond ik om vrijdag 19:15 ontspannen aan de start. Ik start aardig voorin maar toch duurde het even voor ik echt was gestart. Zoals altijd is het erg druk op de kleiweg en het tempo verschil tussen de lopers groot. En terwijl ik een kilometer lang langs lopers ga of wordt opgehouden omdat ik er niet langs kan, blijkt mijn kilometertijd toch onder de 4:20 per kilometer. Ben ik te hard van start gegaan vraag ik me af, maar de volgende kilometer loop ik zelfs onder de 4:15 en die daarop zelfs onder de 4:10. Ik blijf lekker lopen, het weer is dan ook perfect, niet te warm, niet te koud, niet nat, pas bij kilometer 7 (het derde rondje) krijg lukt het me niet meer om onder de 4:20 te lopen. Als ik bij kilometer 8 zie dat ik nog steeds onder de 4:30 loop ondanks een vermoeid gevoel in mijn benen weet ik dat het wel erg goed gaat. Natuurlijk helpen de aanmoedigingen van mijn vele fans in de Lange Dwarsstraat mij het laatste stuk doorkomen. Uiteindelijk ga ik met een netto tijd van 43:01 over de finish, een persoonlijk record.

Het weer is wederom prima op een 10 kilometer te rennen. Rond de zevenhuizerplas en de rottemeren dit keer. Het evenement is georganiseerd door de Lions Club van Zevenhuizen en een gedeelte van het inschrijfgeld gaat naar een goed doel. Het blijkt een echt lokaal gebeuren en heel zevenhuizen en omgeving lijkt deel te nemen aan de 5k, 10k, 15K, de kidsrun en zelfs een ElliptiGO (Stand up Cycling) wedstrijd. Al snel na de start heb ik een goed gevoel en ligt mijn tempo op 4:20 per kilometer. Onderweg kom ik er achter wie een van de Paul is van de sponsor Paul & Paul, een schaatser waar ik in mijn junioren tijd 35 jaar geleden schaatste staat langs de route. Paul blijkt een achternaam. De route kent nogal wat lange rechte stukken, saai om te lopen. Maar omdat ik voor mij lopers heb waar ik langzaam dichterbij kom, lukt het me om mijn tempo te behouden. Als bij 8 kilometer mijn loophorloge 4:30 aangeeft weet ik dat als ik niet nog meer tempo verlies het een goede eindtijd wordt. Dat lukt en 44:02 is het resultaat. Een 8ste plek in het klassement van 94 lopers, wow.