Natuurlijk doet mijn belgische werkgever Inuits mee met de 10 miles van Antwerpen en ik dus ook. Na een autoreis naar een parkeerplaats buiten Antwerpen en leuke fietstocht op de vouwfiets kom ik om iets na 14:30 aan bij de tent van SportOase. Daar krijg ik een mooi loopshirt met “Inuits Open Source Innovators” er op. Ook de andere Inuits arriveren en om 15:20 lopen we naar de start. Het is een zondag met prima loop weer, niet warm maar wel zon. Een whisky tasting op vrijdag met 7 cask strength whiskies is natuurlijk niet de optimale voorbereiding, maar zaterdags kon ik goed uitrusten een zondag ‘s ochtends uitslapen. In de whatsapp groep had ik stoer een eindtijd van 1:15 genoemd. Maar als iemand me vlak voor de start mijn streeftijd vraagt, zeg ik 1:16, wat nog steeds rond de 4:45 per kilometer betekend. Samen met honderden andere lopers schuifelen we als laatste naar de start en om 15:40 vertrek ik vol goede moed. De eerste kilometer gaat zoals altijd veel te hard zonder dat ik het merk. Het parcours is niet zonder opstakels, het is soms moeilijk mensen inhalen en is zeker niet vlak, maar het lukt me om rond de 4:40 per kilometer te lopen met wat ups en downs. De gezellige sfeer onderweg, zeker het stuk dwars door het centrum van Antwerpen, slepen me door wat moeilijk momenten heen. Ik was er al op voorbereid 10 minuten voor de start, het echte zware stuk is in de laatste kilometers. 
De route gaat door de 1717 meter lange konijnenpijp (waaslandtunnel), een tunnel onder de Schelde. De eerste helft gaat ‘t naar beneden, met grote stappen ga ik net als iedereen steeds harder. Dan komt de 2de helft die flink omhoog gaat. Met korte stappen een een hoog tempo, voorzover dat nog lukt na 14 kilometer, ga ik omhoog. Sommige andere renners krijgen het wel heel moeilijk en het is lastig inhalen. Naast me in de tunnel zie ik medische-teams die gelukkig niets te doen hebben. 
Vorig jaar was het veel warmer weer en storten er aardig wat mensen neer in de benauwde tunnel was me verteld. Uit de tunnel, en dan is het niet ver meer, maar de finish komt maar langzaam dichterbij, de tunnel heeft z’n tol geëist. Als ik over de Finish ga kan ik zonder leesbril mijn tijd niet lezen op mijn Forerunner. Als ik later kijk met bril zie ik dat het me is gelukt om 1:15:08 te lopen. Wonderbaarlijk goed ingeschat die eindtijd.