Alweer een duikboot Sneak (week 42: Hunter Killer). Dit keer verloopt het echter heel anders. In het begin is het nog onduidelijk welke kant deze Europese film opgaat. Maar als Russische bemanning eenmaal aan boord zit en de temperatuur van de oefen-torpedo langsaam oploopt, wordt duidelijk dat dit geen stoere mannen film is. Ondertussen volgen we ook wat er gebeurd met de gezinnen aan land. De cast is een feest van herkenning, van Colin Firth tot Max von Sydow. Hoofdrolspelers Léa Seydoux en Matthias Schoenaerts zijn goed op hun plek. Het had een hele langzame, dramatische film kunnen worden maar gelukkig zijn de scènes niet te kort of te lang en stapelt de ellende zich niet oneindig op. Een 8.
Voor de start van de 45 ronden voel ik een “gezonde” spanning. Het ging tot nu toe zo goed dat ik heel benieuwd ben of dat ook dit keer weer lukt. Na enkele ronden voel ik dat het prima lukt, ik kan de versnelling van het peloton goed bijhouden en voorin mee rijden. Er probeert af en toe iemand aan het peloton te ontsnappen maar dat lukt niet. Even rij ik in een groepje van 10 rijders die een kleine voorsprong hebben, maar niemand rijdt echt door en al snel zijn we weer bijgehaald. Daarna, net als ik op onopzettelijk op kop van het peloton rij, gaat de bel voor een tussensprint met een reep chocolade voor de eerste drie over de finish. Ik doe geen moeite wetende dat ik een sprint van kop af nooit ga winnen of bij de eerste drie eindig. Met nog een ronde of acht te gaan probeer ik voorin het peloton te blijven. Dat valt niet mee, regelmatig rijden we in drie rijen naast elkaar ik ik moet enkele malen buitenom om weer bij de eerste tien te komen. Bij de bel voor de laatste ronde, zit ik wel voorin maar toch merk ik weer dat de jonge rijders makkelijker versnellen. Ik kan meedoen en proberen mijn positie te behouden, rijders inhalen lukt niet en ik kom als 12de over streep. (ronde tijden)
45 ronden dit keer en geen spierpijn zoals vorige keer. Al in de loze ronde rijdt iedereen door elkaar heen en wordt er geduwd. De hele wedstrijd blijft dat zo en zelfs voorin waar ik prima mee kan rijden is er af en toe wat geduw. Verschillende keren probeert er iemand of een groepje we te rijden van het peloton maar iedereen houd iedereen in de gaten. Met als gevolg dat er alleen tijdens de tussen sprint een groepje ontstaat, maar dat komt gelijk overeind als de sprint klaar is. Ik rij ontspannen genoeg om dit soort situaties te herkennen. Met het ronde bord op 8 ga ik er van uit dat het weer een massa sprint wordt. Om daar aan deel te nemen moet ik zorgen dat ik rond de tiende plaats blijf rijden. Enkele ronden voor het eind rijdt er een rijder toch nog weg van het peloton. Zeven anderen sprinten er achteraan en ik probeer bij die groep aan te sluiten. Als ik de laatste ronde in ga rij ik tussen de groep van acht en het sprintende peloton. Het peloton komt dichterbij maar het lukt me om mijn positie te behouden. Voor het eerst sinds lange tijd lukt het me dit seizoen om bij de eindsprint een rol van betekenis te spelen en ga als 9de over de finish. (ronde tijden)
Een thriller als Sneak kan spannend zijn. Maar in deze film is het dat allemaal net niet. Misschien dat het komt omdat ik net begonnen ben met het kijken naar “Breaking Bad” maar het lukt me niet on Aaron Paul in deze rol serieus te nemen. En dan gaat hoofdrol speelster ook nog net iets te vaak (veel te vaak) onder de douche of loopt in haar ondergoed rond. De situatie die tijdens het diner ontstaat had het hoogtepunt van de film kunnen zijn maar op een of andere manier zijn de dialogen niet sterk genoeg en blijft de spanning niet “hangen”. De plotwending aan het eind was voor mij wel een verassing. Een 6.
Met stijve spieren van de 10 kilometer hardlopen van de vorige dag sta ik aan de start van de eerste zondagavond marathon die mee telt voor het klassement. De vorige marathon ging wel erg goed en dat schept verwachtingen. Dit keer reed iedereen de 40 ronden veel meer alert en bleek het onmogelijk om van het peloton weg te rijden. Er waren slechts korte en kleine ontsnappingen. Ik kan voorin goed meekomen en rijdt zonder veel moeite naar de eindsprint. Wetende dat ik dan niet achterin moet zitten rij ik 2 ronden voor de finish naar de voorkant van het peloton. Mijn snelheid is echter zo dat ik op kop van het peloton kom en mij dus in een onmogelijke positie heb gereden. Als ik me weer wat terug laat zakken en de laatste ronde in ga, besef ik me pas dat ik ook daadwerkelijk kan deelnemen aan de eindsprint. Een heel verschil met vorig jaar toen ik juist de laatste ronden het peloton niet meer bij kon houden. Verrast door mijn eigen mogelijkheid om te versnellen maak ik de verkeerde keuzen en ga ik de laatste bocht in achter iemand die niet echt van plan is de sprint af te maken. Helaas moet ik inhouden en kan wel mijn plaats behouden maar verbeteren dat gaat niet. Ik kom als 10de over de finish met een gevoel dat het nog beter had gekund. Jammer voor deze wedstrijd, maar het geeft ook hoop voor een volgende keer als het op een eindsprint aankomt.
Op het laatste moment besloten om mee te doen, ondanks dat het hardloop prestatielopen seizoen voor mij voorbij is nu het schaatswedstrijden seizoen weer is begonnen. ‘s Ochtends leek het een regenachtige dag te worden maar rond 12:00 verdwenen langsaam de wolken en de regen. Om 14:30 stond ik dan ook klaar aan de start voor een 10Km waarbij ik me voorneem om niet alles te geven, want morgen nog een schaatswedstrijd. Het parcours blijkt vooral over de dijk langs de Lek te gaan. In het begin een nogal smalle weg uit schoonhoven en dus was inhalen niet makkelijk. Misschien wel een geluk want daardoor liep ik de eerste kilometer niet veel te hard. Iedere kilometer geeft mijn hardloop horloge (een Garmin Forerunner 620) een piepje en een trilling zodat ik de kilometer tijd kan aflezen. Bij kilometer twee gebeurd er echter iets wat nog nooit is gebeurd. Mijn horloge piept verschillende keren, stop dan even en begint weer te piepen en te trillen. Er lijkt iets mis met de Start/Stop knop en onder het lopen probeer ik van alles om het probleem op te lossen. Volledig afgeleid loop ik de derde kilometer, maar gelukkig doet de Garmin weer normaal. De volgende kilometers loop ik in het prachtige weer met een heerlijk frisse temperatuur tussen de 4:30 en 4:35. Zelfs de laatste kilometers weet ik dat tempo te houden en kom officieel binnen als 22ste op 44:48.
Al veel goede reacties gehoord op deze film, dus i.p.v. een Sneak een film over Neil Armstrong. Want alhoewel natuurlijk de maanlanding centraal staat, gaat de film niet over de maan landing maar vooral over Neil Armstrong zelf. Zijn relatie met z’n gezin en de invloed daarvan op zijn werk en anders om. Cimematografisch interessant is de manier van filmen. De camera beweegt voortdurend heen en weer alsof het een huis tuin en keuken opname is. De eerste lancering is bijna geheel gefilmd door de ogen van Neil, je ziet wat hij ziet. Veel is dat niet want alles zit goed dicht behalve een klein raampje dat in het begin vooral blauw en zwart laat zien. Des te indruk wekkend zijn daardoor de eerste beelden van de aarde bijvoorbeeld. Het ontbreken van de typische Amerikaanse verering van een held en zijn daden geeft deze film voor mij zeker nog iets extra’s mee. Een 8.
Een echte mannen film deze sneak. Iedereen is super stoer en verricht heldendaden. Toch is het gewoon een prima onderzeeboten actie film. De beelden in de onderzeeër zijn prachtig om te zien. De acties zijn divers en gaan net lang genoeg door om niet te gaan vervelen. Door de meerdere verhaal lijnen die uiteindelijk samen komen in een spannende conclusie blijft de film tot het einde onderhoudend. Het gehele verhaal is misschien wat ver gezocht maar acteurs zoals Gary Oldman en Gerard Butler zijn goed op dreef en zorgen ervoor dat het toch allemaal acceptabel blijft. Een goede actie film, een 8.
Als actie en humor werd deze sneak aangekondigd. De humor heb ik niet echt kunnen vinden, maar de actie des te meer. Veel schieten en close combat. Iko Uwais uit “The Raid” is degene die verantwoordelijk is voor de close combat scenes. Helaas is die actie zodanig ge-edit dat het niet meer natuurlijk is en veel te “flashy” is, wat in de “The Raid” geweldig indruk maakte, is nu gewoon onderdeel van een film met veel geweld. Hoofdrol speler Mark Wallenberg probeert als killer met trekjes van “The Accountant” nog wat extra toe te voegen, het lukt maar half. Toch is het een onderhoudende film met hier en daar een verrassing of schokkende ervaring. Een 7.
Een middag whisky drinken overgeslagen om deze zondagavond fris aan de start te kunnen staan. Dit jaar start de Marathon reeds om 19:15, vandaar dat het #zambonishot een lichte lucht laat zien. Leuk om te zien dat er veel nieuwe, jonge rijders van SC Gouda aan de start staan voor een Marathon van 40 ronden. De tweede C2 oefenwedstrijd en dus nog niet voor het klassement. Gelijk na de loze ronde rij ik naar voren en probeer de eerste ronden daar te blijven. Dit lukt en vanaf de tiende plek zie ik 4 rijders aan het peloton ontsnappen, 2 daarvan zijn SC Gouda leden, anders dan vorige week besluit ik om te proberen het gat naar het groepje dicht te rijden. Dat gaat wonderlijk goed. Als ik er bijna bij ben merk ik dat ik slechts met één andere rijder het gat aan het dichtrijden ben. Ik kan aansluiten omdat het kop groepje overeind komt. Ik blijf echter doorrijden en als ik omkijk rij ik 30 meter vooruit. Gelukkig besluit de rest van de kopgroep om toch door te rijden en met z’n zessen beginnen we aan een poging om het peloton op een ronde te zetten. Er komt nog een zevende rijder bij ons groepje en we naderen het peloton tot op 100 meter. Als ik van kop kom, want iedereen in het groepje doet “z’n werk”, verlies ik samen met een andere rijder de aansluiting. Het lukt de andere vijf om het peloton op een ronde te zetten terwijl wij van afstand toekijken. Ik besluit om niet op te geven en samen proberen we toch nog het peloton in te halen. De scheidsrechter geeft bij monde van de omroeper aan dat het peloton bij het ronde bord op zes mag gaan afsprinten. En als wij niet aansluiten geldt dat ook voor ons. En terwijl het peloton iets gas terug neemt on zich voor te bereiden op de sprint lukt het om het peloton bij te halen. Ik heb een ronde te pakken om het peloton, net op tijd, ook wij mogen doorrijden voor de finale. De sprint van het peloton kan ik aardig in het midden van het peloton volgen. Na de finish rij ik 30 meter achter vier van de zeven koplopers waarvan twee SC gouda leden. Ze rijden echter rustig aan, misschien wel opzettelijk, en al snel is de groep van zeven koplopers weer bij elkaar. Ik weet en voel dat alle andere sneller kunnen sprinten dan ik en ik maak me dan ook geen illusies. Toch kom ik juichend als 7de over de finish. Het is me gelukt om in een C2 marathon over 40 ronden een rondje te pakken op het peloton. Als ik langs de kant door iedereen wordt gecomplimenteerd met mijn prestatie, besef ik ook werkelijk wat ik voelde tijdens het schaatsen, het gaat heel erg goed! (ronde tijden)
