16+ deze sneak en niet voor niets, het is een horror film. Niet mijn favoriete genre en al helemaal niet als het slecht gespeeld word, enige humor ontbreekt en cliché na cliché wordt uitgewerkt. Het is nog even spannend wie er allemaal dood gaan van het vrienden groepje, maar ook dat is uiteindelijk zeer voorspelbaar. En natuurlijk een einde dat een vervolg mogelijk maakt. Een 4.
Na een zomerseizoen met vooral hardlopen en fietsen sta ik na 3 ronden inrijden op de 400m baan van Utrecht klaar voor een marathon wedstrijd over 30 ronden. Een nieuw schaatspak en ik zelf 10 kilo lichter dan vorig jaar, maakt dat ik een beetje onwennig van start ga. Al snel merk ik dat het allemaal goed gaat, in de bochten rij ik gemakkelijk mee en ook de rechte stukken kosten weinig moeite in het peloton. Er ontsnapt een groepje met een SC Gouda rijder. Enkele rijders uit het peloton besluiten er naar toe te rijden en alhoewel ik voorin mee rij, beluit ik om niet mee te rijden naar het groepje. Wel blijf ik voorin en op kop rijden in de hoop het peloton te beletten het gat naar het groepje dicht te rijden. Uiteindelijk pak het groepje een ronde en mag het peloton 5 ronden eerder afsprinten. Het kopwerk heeft veel kracht gekost en de eindsprint gaat dan ook niet best, uiteindelijk wordt ik 22ste. (ronde tijden)
Een tweede wereld oorlog film laat altijd een grote indruk achter. Met deze Russische film is het niet anders. Een Duits vernietigingskamp is natuurlijk helemaal niet leuk en de situaties zijn verschrikkelijk. Na afloop blijf je als publiek achter met een zwaar gevoel. De film is goed gefilmd met mooie close-ups. Konstantin Khabenskiy is een goede prima acteur, maar “vreemde eend in de bijt” Christopher Lambert te zien als Duitser past niet. De na-gesynchroniseerde Duitse teksten geeft het geheel echter een gekunstelde indruk. Een 6.
Mijn laatste 10 Miles was die van Antwerpen anderhalf jaar geleden. Het was toen prachtig weer, nu regent het ongenadig hard. Al voor de start is mijn “Powered by Shell” volledig doorweekt. Gelukkig heb ik het nog niet koud en als het startschot klinkt voor onze “wave” gaan het eerste gedeelte door de IJ-tunnel waar het behalve veel lawaai is door de trommellaars langs de kant ook droog is. Als ik uit de IJ-tunnel kom heb ik het voldoende warm, want de tweede helft gaat omhoog en dat kost kracht. Echter niet zoveel kracht als andere keren, ik weeg 10 kilo minder. Omdat de Goudse Singelloop erg goed ging in een record tijd, heb ik voor de Dam tot Dam ook de hoop sneller te lopen dan ooit. Tegen ex-collega’s die ik voor de start tegen kwam zei ik dat ik dacht sneller te lopen dan 01:15. Na 10 kilometer zit ik ook zeker op een schema onder die tijd. Maar bij kilometer 11 merk ik toch dat het allemaal niet zo soepel meer gaat en mijn spieren toch wel last hebben van de afkoeling door de regen, want die valt gewoon vrolijk door. Mijn kilometer tijden beginnen boven de 4:30 te komen en ondertussen zakt langs mijn hartslagmeter langzaam naar beneden. Ik probeer ‘m weer op zijn plaats te krijgen maar het helpt niet en ik besluit om ‘m maar gewoon te laten zakken, dan maar geen hartslag metrics. Dat gedoe met de hartslagmeter zorgt wel voor afleiding en opeens ben ik al bij kilometer 15. Mijn kilometertijd zit dan inmiddels rond de 04:50 en ik heb het gevoel dat het toch niet allemaal zo snel ging als gehoopt. Als ik over de finish kom staat er er iets van 03:17 op de klok, mijn start was om 13:30 dus ik denk iets van 01:17 gelopen te hebben. Helaas kan ik mijn loop-horloge zonder bril niet goed aflezen en heb geen idee of dat klopt. Omdat het de vorige keer een hoop gedoe scheelde, maak weer haast om bij het afhalen van de tassen te komen. Helaas moet het uitladen van de vrachtwagen nog gebeuren en ik sta 20 minuten in de regen te wachten. Ondertussen koel ik nu wel echt af en als ik verkleumt mijn kleren aantrek kan ik eindelijk op mijn loop-horloge kijken. 01:14:05 ongelooflijk, ik zat er ver naast, het is een record tijd en ik ben de kou en regen onmiddellijk vergeten. Helaas liet door de regen ook het publiek het afweten, de sfeer was er een stuk minder door, maar ik kon wel snel bij het station en de trein komen. Thuis blijkt mijn officiële tijd 01:14:06.
Een hele leuke sneak dit keer. Vanaf het begin is de film grappig, apart en zeer vermakelijk. Niets is wat het lijkt, of juist wel, het maakt de vele plot wendingen soms verrassend, soms voorspelbaar. Het contrast tussen de hoofdrol spelers is geweldig gespeeld door Anna Kendrick en Blake Lively. En geprojecteerd in Univisium 2.00:1 ook bijzonder. Gewoon een keer gaan zien, Een 8.
Gelukkig kon ik van een geblesseerde buurman een startnummer krijgen, want dit jaar was ik te laat met inschrijven. Aan het begin van de week had ik meegedaan aan de Ijzersterk Trofee 2018 en daar had ik tot donderdag nog stijve spieren van. Gelukkig stond ik om vrijdag 19:15 ontspannen aan de start. Ik start aardig voorin maar toch duurde het even voor ik echt was gestart. Zoals altijd is het erg druk op de kleiweg en het tempo verschil tussen de lopers groot. En terwijl ik een kilometer lang langs lopers ga of wordt opgehouden omdat ik er niet langs kan, blijkt mijn kilometertijd toch onder de 4:20 per kilometer. Ben ik te hard van start gegaan vraag ik me af, maar de volgende kilometer loop ik zelfs onder de 4:15 en die daarop zelfs onder de 4:10. Ik blijf lekker lopen, het weer is dan ook perfect, niet te warm, niet te koud, niet nat, pas bij kilometer 7 (het derde rondje) krijg lukt het me niet meer om onder de 4:20 te lopen. Als ik bij kilometer 8 zie dat ik nog steeds onder de 4:30 loop ondanks een vermoeid gevoel in mijn benen weet ik dat het wel erg goed gaat. Natuurlijk helpen de aanmoedigingen van mijn vele fans in de Lange Dwarsstraat mij het laatste stuk doorkomen. Uiteindelijk ga ik met een netto tijd van 43:01 over de finish, een persoonlijk record.
Deze Sneak Preview heeft grote namen als Pierce Brosnan maar helaas helpt het niet. Het is en blijft een actie film met wel heel erg oppervlakkige karakters met elementen van “Die Hard” en “Under Siege”. Soms wordt er geprobeerd wat diepere emotie toe te voegen, maar dat mislukt vooral door de wel erg ongenuanceerde rollen. Als IT-er zijn de getoonde computerschermen om je dood aan te ergeren, volledige onzin. Af en toe duikt er ook nog iemand op die geheel niet op z’n plaats of een karikatuur van een bevolkingsgroep is. De actie scenes zijn echter niet eens zo slecht, vooral de lift scene kon me bekoren, een 6.
Vorig jaar de 2017 editie gemist, maar gelukkig kan ik dit jaar weer deelnemen aan de zwaarste zomeractiviteit van S.C. Gouda: De Ijzersterk Trofee. Een mini triathlon van 10 ronden fietsen, 2 ronden hardlopen en 5 ronden skeeleren op de 1250 meter lange wielrenbaan van Excelsior. De eerste sessie is het fietsen. Om de 15 seconden wordt er gestart en dankzij de transponder worden alle tijden correct genoteerd. Op de fiets met een gemiddelde snelheid van 35.3 en hardslag van 170 volgens Strava reed ik me helemaal kapot. Gelukkig was er even rust voor de volgende onderdelen begonnen die wel direct na elkaar zijn. Ondanks de rust duurde het een halve ronde voor mijn benen doorhadden dat ik aan het lopen was en lukte het om er een aardig tempo in te houden. Omdat ik tot nu to bij iedere Ijzersterk veel tijd had verloren bij het wisselen van hardloop schoenen naar skeelers had ik dit keer mijn veters uit de skeelers gehaald. Zo kon ik makkelijk in de schoen stappen en snel de klittenband vast maken. Weinig tijdverlies dus met het wisselen, maar 5 ronden skeeleren viel wel heel erg tegen. Al na twee ronden protesteerde alle spieren in mijn benen. Ik voelde in een bocht mijn niet al te vast zittende, want zonder veters, skeelers zwabberen en ben wat voorzichtiger gaan rijden. Diepzitten lukte al lang niet meer. Niet als laatste eindigen in een klassement waar de gemiddelde leeftijd zeker de helft van de mijne is, is ook dit keer weer gelukt. Het was uitstekend weer met misschien iets te veel winden en de organisatie was weer prima op orde. Achteraf geeft de Ijzersterk Trofee veel voldoening, maar vooraf zie ik er toch altijd een beetje tegenop: 3x kapot gaan in 50 minuten in drie verschillende disciplines. Volgend jaar weer!
Een Nederlandse sneak valt vaak tegen. Het is nu eenmaal heel makkelijk te herkennen of iemand meent wat hij/zij zegt als er Nederlands wordt gesproken. Gelukkig zijn meeste acteurs, mij allemaal onbekend overigens, gewoon goed en hoef je niet te ergeren aan opgezegde teksten. Alhoewel, onbekende acteurs, sommige zijn wel voetballer in de ere-divisie geweest of zanger van de Opposites, ontdek ik achter af. Het verhaal rond de grip op z’n leven verliezende prof voetballer wordt rustig opgebouwd en de beelden passen geweldig bij de situaties. Verlaten Garages, vroege ochtenden, een typische manege en indrukwekkende close-ups, ze komen bijna onopgemerkt voorbij maar bepalen wel volledig de sfeer in de film. Ik vond het gewoon een goede Nederlandse film, een 8.
Een film van Spike Lee heeft vaak een politieke statement maar ook de humor ontbreekt niet. Zo ook in deze film waar de humour gelukkig de overhand heeft, want een Afro Amerikaans lid van de KKK is natuurlijk wel erg grappig. Het is even wennen om Topher Grace uit “That 70s show” als een hele foute KKK leider te zien en sommige KKK leden zijn wel heel stereotyp. Maar John David Washington en Adam Driver hebben een leuke chemie in een prachtige jaren zeventig setting. En ook de romantiek ontbreekt niet, een 7.
