Alain z'n Weblog

Veel minder moe of “onder invloed” dan de vorige keren sta ik aan de start met een grote groep rijders voor maar liefst 60 ronden. Het lukt me om meer voorin te rijden waardoor ik minder last heb van tempowisselingen of het spontaan ontstaan van gaten voor mij in het peloton. Wel heb ik na een ronde of 20 een kleine inzinking, maar gelukkig blijf ik gewoon in het peloton meerijden. Enkele rijders ontsnappen en krijgen een voorsprong. Als blijkt dat de ontsnapping een kans van slagen heeft, rijden er nog meer naar de kopgroep. Zo ontstaat er uiteindelijk een kopgroep van 10 rijders die uiteindelijk ook een ronde inhaalt op het peloton. Om nog in de punten te rijden moet ik dus bij de eerste 10 van het peloton eindigen, besef ik me als er word omgeroepen dat het peloton bij het rondebord op 11 moet afsprinten. het lukt me om naar voren in het peloton te komen en ook te blijven. Met het rondebord op 12 rijdt ik buitenom nog verder naar voren en rij uiteindelijk uit de bocht voor de laatste ronde als tweede het rechte stuk op naar de bel. In die honderd meter naar de bel word ik aan alle kanten ingehaald. Ook de laatste ronde lukt het me niet meer om te versnellen en als 20st (30ste totaal) ga ik over de finish na 50 ronden. ( ronde tijden )

Na een weekend schaats clinic had ik zondagavond nog tijd en zin om een marathon over 40 ronden te schaatsen. Het totaal van 50 rijders was wat minder dan de vorige keer en daardoor werd er misschien iets minder chaotisch gereden. Voor mijn gevoel lag de snelheid hoog en ik reed de hele tijd achterin mee. Dat gevoel had waarschijnlijk te maken met de training die nog in mijn benen zaten. Met 15 ronden te gaan was ik de aansluiting met het peloton kwijt en had een gat van 30 meter. Het “jojo effect” achterin het peloton was een extra bijdrage daaraan denk ik. Gelukkig kon ik toch weer terug rijden naar mijn plek achterin het peloton. Tot de finish bleef ik daar achterin met veel moeite, en ver buiten de punten finishte ik als 38ste. Toch was ik niet ontevreden, het was een goede afsluiting van een intensief weekend. (ronde tijden)

Twee jaar geleden kwam ik erachter hoe leuk het kan zijn om te schaatsen op prachtig ijs en instructie te krijgen van ex-topschaats(t)ers in Inzell. Een weekend instructie van ex-topschaats(t)ers op het ijs van de 11Stedenhal in Leeuwarden, georganiseerd voor en door de toerschaats(t)ers van SC Gouda, leek me dan ook geweldig. Een stuk dichterbij dan Inzell, dus ‘s ochtends vertrokken om nog voor het middaguur op het ijs te staan. Het ijs voelde en gleed geweldig en ik was blij dat ik van te voren nog mijn schaatsen had geslepen. De eerste ex-topschaatster die de instructie voor mijn groepje verzorgde was Foske Tamar van der Wal. Met duidelijk opdrachten en heel visuele instructies voelde ik de afzet en strekking gelijk verbeteren. Na de training was het tijd om naar het Hotel, op loopafstand, te gaan en vroeg te eten, zodat we de 2de KPN Marathon van dit seizoen konden zien. Die niet geheel toevallig ‘s avonds plaatsvond in de 11Stedenhal. Erg leuk om de Dames en Heren op topsnelheid over het ijs te zien vliegen. Respect voor degene die ‘s middags nog het NK afstanden reden en de volgende dag ook weer deelnamen. Ondanks de vermoeidheid na een technische training en het aanmoedigen van clubgenoten bij de Marathon, bleef iedereen wat langer in de bar van het hotel hangen, de klok ging die nacht tenslotte een uurtje terug. De volgende dag stond iedereen dan ook volledig uitgerust rond elf uur klaar voor de volgende trainingen. Allereerst was het ex-top-schaatser Alexander van Hasselt die ons probeerde zijn ideeën over te brengen. Een tip over het naar beneden drukken van de rechter schouder in de bocht hielp mij verrassend goed. Na een ijs-dweil en lunch pauze kregen we tot slot nog een andere ex-top-schaatster voor de groep, Linda Bouwens. Haar nadruk op de heup beweging maakte het plaatje van de twee eerdere trainingen compleet. Ondanks de vermoeidheid die ik toch wel in mijn benen begon te voelen, lukte het om ook de laatste instructies toe te passen, waardoor ik het gevoel had over het ijs te vliegen, net als het weekend, dat was ook voorbij gevlogen.

‘s Middags was het nog een graad of 20 en had ik een BYOD (Bring Our Own Dram) bijeenkomst. Het ijs is dus vreselijk zacht en ik erg ontspannen. Samen met 52 andere rijders begin ik aan de wedstrijd over 40 ronden. De omstandigheden eisen z’n tol, na 20 ronden zit ik er volledig doorheen. Mijn benen lopen vol, een gevoel dat ik niet vaak hebt. Ik moet heel veel moeite doen om niet uit het peloton te geraken. Lange slagen zijn op het rechte eind en in de bocht niet effectief door het stroeve zachte ijs, kort en voorwaarts is de manier om geen snelheid te verliezen. Die manier van schaatsen kost me tegenwoordig veel meer moeite merk ik. Gelukkig lukt het me om uiteindelijk nog in het peloton te finishen. Helemaal achteraan op een 32ste plek want sprinten, dat ging helemaal niet meer. (ronde tijden)