Alain z'n Weblog

Al direct na het begin van de wedstrijd over 45 roden, rij ik voorin mee. Er wordt voortdurend geprobeerd te ontsnappen aan het dit keer kleine peloton van 31 rijders. Zelfs ik zit even mee met een groepje maar ontsnappen blijkt onmogelijk. Zelfs de leider in het klassement lukt het niet tot vlak voor het einde, dan hebben vijf rijders een voorsprong van 150 meter. Drie ronden voor het eind wordt die voorsprong kleiner door het tempo van het peloton. De volgende ronde versnel ik nog extra en rij vanaf positie 10 naar voren en kom op kop. Vlak voor de bel wordt ik al ingehaald door vooral SC Gouda rijders die op jacht zijn naar het ontsnapte groepje. Vlak voor de eindstreep weten ze er bij te komen, ik blijk echter iets te vroeg begonnen met mijn versnelling en wordt op de laatste honderd meter door nog meer rijders voorbij gereden. Een twaalfde plaats als resultaat. Later blijkt dit een 11de plek te worden omdat er voor mij in de uitslag iemand wordt gediskwalificeerd. Al langer waren er mensen in het peloton die last hadden van de manier waarop deze persoon zich gedraagt in het peloton. Uiteindelijk zijn er verschillende gaan klagen bij de jury. Dit leidde ditmaal tot diskwalificatie van de schaatser. Natuurlijk sneu, maar er waren al vaak hints gegeven over zijn gedrag, verschillende rijders gingen zelfs tijdens de wedstrijd in discussie en als je er dan niets van aantrekt komt zoiets een keer tot uitbarsting. een duwtje, een keer iemand er niet tussen laten, een keer niet de kop overnemen wordt gewoon geaccepteerd, dit gedrag de gehele wedstrijd en het hele seizoen, tja dat past niet. (ronden tijden)

Gemotiveerd door mijn stand in het klassement in de C2 van 1 tiende punt achter nummer 5. Vanaf het begin van de wedstrijd over 45 ronden proberen er groepjes te ontsnappen. Zelfs als het drie lukt weg te rijden blijft het onrustig in het peloton. Nog meer rijders ontsnappen waaronder een van SC Gouda. Door voorin rustig aan te doen probeer ik nog een beetje af te stoppen. De versnellingen blijven en ik zit een keer zelfs in een groepje met een kleine voorsprong, maar ontsnappen lukt niet. Hardlopen en indoor-inline-skaten op dezelfde dag als de marathon is misschien iets teveel. Dan wordt iets vaags omgeroepen door de speakers over het eerder afsprinten van het peloton. Met nog 13 ronden te gaan wordt mij duidelijk dat de bel voor het peloton bij het rondenbord op 11. Bij het ingaan van de laatste bocht zit op mijn favorite plek en kan ik in de buitenbocht versnellen. Ik ga als vierde de laatste bocht in, maar op de laatste 100 meter wordt ik toch nog ingehaald door enkele sprinters. Omdat er 8 een rondje hebben wordt ik uiteindelijk 15de. (ronde tijden)

50 ronden dit keer. Minder tempo wisselingen dan vorige keer, maar wel vanaf het begin een hoog tempo. Al vanaf het begin rijdt ik voorin en dat blijkt goed uit te pakken. Het peloton breekt enkele keren achter mij en ik ben blij dat ik die gaten niet hoef dicht te rijden. Achteraf blijkt dat van de 46 gestarte rijders er uiteindelijk 26 finishen. Op de helft van de wedstrijd slaat de vermoeidheid toe maar gelukkig heeft de rest van het peloton er ook last van. En opeens zijn er nog maar 4 roden te rijden en is duidelijk dat de wedstrijd op een eindsprint zal uit te draaien. Nog steeds zit ik ergens voorin en als ik de laatste ronde in ga lijkt een hoge klassering mogelijk. Helaas is mijn eindsprint nog steeds geen echte eindsprint en ik verlies wat snelheid in plaats van te versnellen. Een 11de plek is het resultaat, ook niet slecht, zeker na deze zware wedstrijd (ronden tijden).

Al direct na de start beloofde het een spannende wedstrijd te worden. Aan de kop van het peloton blijft het lange tijd onrustig. Ontsnapping pogingen en plotselinge versnellingen zorgen ervoor dat ik al na 10 ronden vermoeid ben. Dan ontsnappen er 4 rijders die serieus kans maken. Dat zien meer deelnemers en uiteindelijk rijden er 9 rijders met voorsprong. Twee daarvan zijn van gouda en omdat ik duidelijk de slag heb gemist, besluit ik te proberen het tempo van het peloton laag te houden zodat de andere een rondje kunnen inhalen. Dat lukt aardig maar kost me toch wel veel kracht. Als de groep van 9 aansluit rijden er direct enkele weer weg van het peloton. Als het peloton op achterstand komt is de kans vrij groot dat het peloton eerder moet afsprinten. Ik luister aandachtig naar de omroep installatie en wat blijkt, al na 35 ronden is de finish voor het peloton. Jammer dat ik op die manier maar 80% van de wedstrijd ronden mag rijden. Het afsprinten gaat niet best en ik eindig ergens achter in het peloton. Respect voor de twee SC Gouda leden die een rondje pakken en uiteindelijk hoog in de uitslag komen. (ronden tijden)

De marathon start een uur  eerder dan normaal en daarom rijden we met de C2 55 ronden. De spanning zit dit keer niet in het tempo, want dat valt heel erg mee, er wordt niet echt hard doorgereden. Twee rijders weten individueel een rondje op het peloton in te halen. Alleen bij de tussen sprint gaat het even hard. Wel is het spannend wie er zonder te vallen door de tweede bocht komt. Al snel na de start valt er iemand in de bocht en tot er pilonnen worden neergezet valt er iedere ronde wel iemand door een gat in het ijs. Maar ook op het rechte stuk raken enkele schaatsers elkaar waardoor er val-partijen zijn. De eindsprint voor het peloton begint met nog 6 ronden op het bord als er een club genoot ontsnapt, we krijgen de bel bij het rondenbord op 3. Bij het ingaan van de laatste ronde heeft de ontsnapte rijder gezelschap gekregen van 2 andere rijders en nog steeds een kleine voorsprong. Het lijkt dat ze makkelijk zijn in te halen, maar er wordt niet echt doorgereden. Met nog 300 meter te gaan rijdt ik achter iemand die net iets te laag tempo heeft. Pas in de laatste bocht kan ik er onderdoor duiken en eindig als 7de van het peloton, totaal 9de. (ronde tijden)

Vorige week geen zondagavond marathon, deze week 50 i.p.v. 45 ronden. Er wordt direct hard doorgereden (of zo voelt het tenminste) en na 15 ronden lijkt het wat rustiger te gaan. Er proberen echter 5 rijders aan het peloton te ontsnappen en direct gaat het tempo weer omhoog om het gat dicht te rijden. Dat lukt en dan klinkt gelijk de bel voor een tussen-sprint met een prijs voor de eerste drie. Als iedereen overeind komt als de tusssen-sprint voorbij is, blijft er 1 rijder doorrijden. Hij weet dankzij het afstoppen van een ploeggenoot en het “ophalen” van een andere ploeggenoot een rondje op het peloton te pakken. Dus sprint het peloton af bij het rondenbord op drie. Één SC Gouda rijder ontsnapt met nog 3 ronden te gaan. Nog voor de bel van de laatste ronde rijden nog twee SC Gouda rijders op kop naar de koploper. Drie rijders van SC Gouda op kop en ik zit er niet bij. In de laatste twee bochten versnel ik als een gek om toch nog voorin te komen. Het lukt me om achste te worden, net achter de eerste SC Gouda rijder die ontsnapte maar het laatste rondje toch nog werd ingehaald. Ik had het idee dat de versnelling prima lukte, zou het gevoel van een eind sprint weer langzaam terugkomen? (ronde tijden).

Al direct na de start word het duidelijk dat het geen rustige marathon zou worden. Veel pogingen om te ontsnappen en een serieus door drie rijders genomen tussensprint zorgden voor veel tempo wisselingen. Hierdoor was het goed opletten om niet plotseling achterin het peloton te komen, of erger nog op de kop van het peloton. Met nog 17 ronden te gaan was ik al aardig uitgeput maar gelukkig was ik toen het rondenbord op 9 stond hersteld en klaar voor de finale. In probeer in de buurt, of zelf voor de top 10 van het peloton te rijden. Iedereen met een eindsprint in de benen is vooraan te vinden en gelukkig wordt het bijna geen gedrang omdat het tempo “er in blijft”. De laatste bocht rijdt ik in de achtste positie als vlak voor mij in de binnenbocht iemand valt. Het lukt me de ongelukkige te ontwijken en mijn snelheid te behouden en kom als 6de over de finish. Een geweldig resultaat met als bonus dat ik nog net voor mijn “aartsrivaal” eindig. (ronden tijden)

Ieder jaar wordt er door S.C. Gouda 2 uur ijs gehuurd in Thialf Heerenveen om er zogenaamde  record wedstrijd te rijden. Dit jaar had ik besloten om mee te gaan. Daarvoor moest ik wel vrij nemen want die ijshuur was op maandag 25 november van 11:00 tot 13:00. De bus vertok al om 07:00 en reed goed door, we arriveerden reeds om 09:00. Wat bleek: dat was precies op tijd om de twee uur durende training te zien van de nederlandse schaatstop. Alle teams waren aanwezig: TVM, Brand Loyal, Beslist.nl, Project 2018, enz. Dat betekende dus dat ik 2 uur bewonderend heb gekeken naar schaatsers als Sven Kramer, Koen Verweij, Jan Smeekens, Ted-jan Bloemen, enz. Maar ook naar trainers als Gianni Romme, Gerard Kemkers of Marianne Timmer. Ik was volledig on de indruk hoe ze over het ijs gleden met een ongelooflijke snelheid en perfekte techniek. Toen ik om 11:15 op het Thialf ijs stapte en mijn eerste slagen deed, bleek gelijk dat het waar is wat iedereen me al had gezegd, het ijs in Hereenveen is heel special: Heel glad en hard. Veel tijd om er aan te wennen had ik niet want al snel was ik aan de beurt voor mijn 500 meter. Na een door mij veroorzaakte valse start, het gladde ijs zorgde er voor dat ik niet bleef stilstaan, ging ik bij mijn tweede start veel, veel te laat weg, een slechte opening was het gevolg. Het rondje ging ook niet echt lekker en 46:06 was het resultaat. Van de 500 meter had ik al niet veel verwacht, omdat ik die nooit meer rij. Maar van de 1500 die er snel op volgde en overigens ook nooit meer rij, had ik meer verwachtingen. Ik begon goed, maar lag al snel aardig ver achter op mijn tegenstander. Tijdens een wissel zag ik min tegenstander de buiten bocht nemen en ik nam zonder na te denken de binnen bocht. Terwijl ik door die bocht rij denk ik nog: “dat is raar, volgens mij reed ik hier ook de vorige ronde”. Als ik ver achter mijn tegenstander over de streep rij verschijnt op het electronisch bord een tijd van 2:11. Super snel denk ik dan, mijn tegenstander zal dan wel helemaal een snelle tijd hebben, maar bij zijn naam staat 2:20. De wissel was dus voor ons allebei verkeerd, diskwalifica is het resultaat. Die 500 en 1500 waren dus niet het hoogtepunt, nee dat was de 2 uur training van de wereldtop schaatsen, ik ben er ernorm door geinspireerd en had dat voor geen goud willen missen net als het het ijs dat aanvoelde als een spiegel en uniek is in Nederland.

Na de uitputtende 60 ronden van vorige week deze C2 nu weer “gewoon” 45 ronden. Om dat we wat later dan gepland starten met de marathon is er voor onze categorie niet gedweild. Er wordt gelijk al aardig doorgereden en proberen steeds dezelfde rijders/rijdsters een voorsprong op het peloton te krijgen. Als ik tussendoor op het bord kijk blijkt dat we er nog 30 moeten, een tegenvaller want ik heb dan het gevoel dat ik al een hele tijd aan het schaatsen ben. Na de tussensprint bij ronde 25 kom ik als iedereen overeind gaat vanzelf voorin te rijden. De vermoeidheid die ik eerder voelde is gelukkig verdwenen. 4 ronden voor de finish weten twee rijders te ontsnappen en een voorsprong te behalen van 100m die ze tot het einde weten vol te houden. Ondertussen maakt het peloton zich op voor de eindsprint en gaan we in 5 rijen naast elkaar de 2 laatste ronden in. In de één na laatste bocht zit ik op een goede positie, maar doordat er iemand naast me valt moet ik een hele ruime bocht rijden om ‘m te ontwijken. Het lukt mij overeind te blijven maar achter me hoor ik andere rijders meegesleurd worden in de val. De laatste 300 meter sprint ik achterin mee in een kopgroepje dat is ontstaan door die val achter mij. Het lukt me echter niet om anderen nog voorbij te rijden en ik ga als 8ste over streep. Geen slecht resultaat maar er zat misschien meer in. (ronde tijden)

De C2 rijdt dit keer 60 ronden in plaats van de gebruikelijke 45. Als ik in de “loze” ronde door de eerste bocht rij denk ik even terug aan vorige week, toen ik daar viel en uiteindelijk 3 dagen met een pijnlijke heup rond liep. Nu voelt alles weer goed en ik begin vol goede moed aan de wedstrijd. Al snel proberen er rijders te ontsnappen aan het peloton met het idee een ronde voorsprong te krijgen. Dat is in theorie mogelijk want 60 ronden geeft tijd genoeg, maar in praktijk blijkt het, voor het eerst dit jaar , snelle ijs er voor de te zorgen dat meer dan 100m voorsprong niet lukt. Ergens midden in de wedstrijd rij ik enkele ronden op de 5de plaats met het constante tempo en harde ijs is dat goed vol te houden. Toch wil ik me iets naar achteren laten zakken om nog meer uit de wind te rijden. Omdat ik al heel snel weer tussen de andere rijders wordt gelaten wordt dat een 9de positie. Als er een einde komt aan het niet al te hoge constante tempo en er enkele versnelling plaats vinden, breek er een stuk van het peloton. Tien ronden voor het eind wordt duidelijk dat het een massa sprint gaat worden. Met nog 2 roden te gaan zit ik in een niet echt optimale positie ronde de 20 en twijfel te lang voor ik ga versnellen. Een snelle laatste ronde en enkele rijders die voor mij vallen zorgen er voor dat ik toch nog als 11de over de streep rij. (ronde tijden)