Zondagochtend waren de wedstrijden in Utrecht afgelast wegens problemen met het ijs. Gelukkig kon de zondagavond marathon gewoon doorgaan. Ook deze tweede is een training wedstrijd maar anders dan vorige keer is het een groot peloton. Vooral de dames die landelijke competities rijden gebruiken deze wedstrijd als een training. Het tempo ligt voor mijn gevoel dan ook gelijk hoog. Door dat tempo is het moeilijk om van het peloton weg te rijden en als het dan toch lukt word het gat gelijk weer dicht gereden. Ik blijf in het midden van het peloton rijden tot enkele ronden voor het einde. Dan, zoals beloofd, rijdt de andere S.C. Gouda veteraan voordat het rondebord op komt naar voren met mij er achteraan. We blijven rijden, komen op kop en rijden een nog ontsnapte rijder voorbij, nog steeds met de ander op kop. In de een na laatste bocht gaat hij iets naar buiten en ik ga daarin mee. Dat was niet slim, ik had er voorbij moeten gaan. 
Terwijl ik dat bedenk pakken andere rijders die kans. Dan maar buiten om, maar ook dat lukt niet omdat ook daar al iemand (de uiteindelijke winnaar) ons voorbij gaat. Als ik dan toch aan de eind sprint kan deelnemen wordt ik achtste. Tevreden dat wel, vandaar thuis een “Laphroaig Triple Wood”. Maar misschien had er meer in gezeten als ik op het juiste moment had versneld. (ronde tijden)