Gedreven om het beter te doen dan de vorige twee keren begon ik aan de C2 marathon over 40 ronden. Al snel werd duidelijk dat ik het tempo van het peloton goed kon bijhouden en langsaam schoof ik wat naar voren. In de tweede bocht zitten enkele gaten in het ijs waardoor er vaak in die bocht word gevallen. Ik weet waar de gaten zitten en rij er gecontroleerd “omheen” of “onderdoor”. Als het naar voren gaan me niet snel genoeg gaat besluit ik op het rechte stuk buitenom naar voren te rijden. Maar dan gebeurd wat ik in de bocht heb weten te voorkomen, ik val. Bij het van de binnenste baan naar buiten gaan, raak ik de schaats van iemand die naast me rijdt. Normaal valt dan of de ander of komen we beide met de schrik weg. Dit keer echter raak ik zo uit evenwicht dat ik op mijn knieen over het het ijs glij en pas weer overeind kan komen als het peloton al voorbij is. Ronden ben ik bezig om weer aan te sluiten, maar het lukt me niet. Tot 6 ronden voor het eind rij ik mee met het peloton dat me heeft ingehaald en moet dus de wedstrijd verlaten als rijder met een ronden achterstand (Ronden tijden).