Nog steeds is het buiten 17 graden en is het ijs zacht met enkele slechte plekken in de bocht waar keer zelf pilonen staan. Het peloton lijkt minder groot en het eerste stuk van de 35 ronden gaat het niet erg hard. Toch kost het me moeite vanaf het begin om diep te zitten, ik heb nogal wat spierpijn te hebben over-gehouden van het uurtje tennis ‘s ochtends. Ondanks de overkapping staat er toch nog wind op het rechte stuk bij de tribunes. Ik rij achter enkele dames, die overigens ook dit keer weer veel voorin te vinden zijn. Ze zitten echter zo diep dat ik toch nog last van de wind heb en zoek al snel de beschutting op achter een rijder die minder diep zit. De solo-ontsnapping aan de kop van het peloton komt niet verder dan 100 meter, mede door de wind. Ook de twee tussen-sprints met prijzen, een keer voor vrijkaarten voor de landelijke marathon van zondag a.s. en een keer voor een reep chocolade, splitsen het peloton niet. De eindsprint voor het hele peloton is onvermijdelijk. Op een posite bij de eerste twintig ga ik de laatste ronde in. Voor me rijdt iemand die echter een gat laat vallen, maar het lukt me niet om binnendoor er langs te gaan. Pas in de tweede helft van de laatste bocht ben ik er eindelijk voorbij maar mijn snelheid niet hoog en meer dan één andere rijde inhalen lukt me niet. Ik word 17de (Ronden tijden).