Alain z'n Weblog

Een stapje terug zou de oplossing moeten zijn. In plaats van de C2 categorie reed ik deze keer voor het eerst een niveau lager de C3. Het tempo van die groep ligt iets lager net als het totaal aantal rondjes, maar omdat ik dit seizoen nooit meer dan 25 ronden heb gereden zouden de 35 ronden best zwaar kunnen worden. Dit keer had ik echter een ander probleem: onscherpe schaatsen. Normaal heb ik daar nooit last van, maar de tocht van ongeveer 30 kilometer op zeer slecht natuurijs was blijkbaar teveel voor mijn ijzers. Al tijdens het inrijden gleed mijn rechter schaats spontaan de bocht uit. Tijdens de wedstrijd ging het bijna iedere bocht mis en enkele keren schoot ik zo uit het peloton bijna de kussens in, gelukkig bleef ik staan (ik was die ochtend op natuurijs al drie keer gevallen). Het peloton zo bijhouden was niet te doen. Schaatsen slijpen dus……

Na 12 dagen Tenerife bij +23 graden nu op het ijs bij -4. Ik had me extra dik aan gekleed (misschien wel te veel) maar het mocht niet baten, na 10 ronden ging het al te snel en na 15 ronden was ik al weer klaar. Het peloton maakte de 50 rondjes af en aan het aantal andere “afvallers” te zien was het mijn conditie zeer slecht gesteld. De oud en nieuw dagen van feesten en 12 dagen zon en niets doen hebben zeker invloed, maar de omroeper wist het tijdens de wedstrijd toch aardig samen te vatten: “Daar laat Alain een gaatje vallen, Alain kennen we nog van vroeger toen hij vooraan reed, maar ja een paar kilo erbij en je hebt moeite om het peloton bij te houden”

Het is alweer meer dan een week geleden, maar mijn zevende marathon van dit seizoen moet toch ook op deze blog. Al is het maar om mezelf er weer een op te wijzen dat ik er nog steeds niet ben. Want wederom moest na een rondje of 20/25 van de 35 opgeven. Wel was de opkomst fenomenaal wat betreft de Schaatsclub Gouda deelnemers. De ZondagAvond Marathon wordt populair. Leuk, want op die manier is er langs de kant van alles te beleven en te bekijken.

Omdat er van de C1 categorie deze keer weinig aanwezig waren door het 6 banen toernooi elders in het land, was er voor mijn categorie extra tijd om meer rondjes te rijden: 60. Dat klinkt veel en dat is het ook. Gelukkig was het goed ijs en kon ik het de eerste 25 ronden bijhouden, het tempo was echter dusdanig dat ik inderdaad wederom moest afhaken. Gelukkig was ik niet de enige van de schaatsclub die het tempo te hoog of de afstand te ver vonden, maar er waren er ook die voor de eerste keer meededen of na een ziekte en toch de hele wedstrijd uitreden, respect.

Het was weer warm (een graad of 12) en dit keer ook nog vochtig door de regen buiten. De ijsvloer was dus zacht en niet geschikt voor mij. Omdat de marathon al eerder dan de geplande tijd kon beginnen reed de C2 categorie  40 i.p.v. 30 ronden. En ja hoor, dat bleken er 10 teveel. In het begin kon ik voorin nog aardig meekomen, maar na 25 ronden kon ik het peloton niet meer bijhouden en heb er in mijn eentje nog 5 bij gereden om zo de 30 vol te maken. Doordat er een aantal rijders een ronde voorsprong had werd er voor het peloton al na 35 ronden gefinisht, maar toen stond ik dus al langs de kant.

Gelukt!, eindelijk na drie keer proberen, heb ik de 30 rondjes volledig uit kunnen rijden. Al vanaf het begin werd er aardig doorgereden, maar ik kon er bij blijven en de eerste 15 ronden lukt het me ergens bij de eerste 20 te rijden. Daarna werd het even moeilijk, maar omdat niet alleen ik er door heen zat maar ongeveer de helft van het peloton op 50 meter achterstand raakt konden we als groep weer aansluiting vinden. Toen de eindsprint begon kon ik nog net een club-genoot aanmoedigen en “er-tussen-laten” (uiteindelijk werd ie eerste) voordat ik langsaam naar achter  zakte en uiteindelijk ver achteraan maar zeer tevreden over de finish reed.

Had ik van te  voren nog het idee dit keer eindelijk de marathon helemaal uit te kunnen rijden, al na enkele rondjes bleek dat het tempo te hoog lag om echt lekker mee te rijden. Het ijs was net gedweild en de omgeving temperatuur vrij laag dus prima ijs en het is dus niet dat de anderen te snel gaan, nee ik ga gewoon te langzaam. Weer was ik achteraan bezig gaatjes dicht te rijden. Toen 10 ronden voor het eind het temp weer even omhoog ging kon ik het niet meer bijhouden en heb na 23 ronden opgegeven.

De tweede keer zou beter moeten gaan… en dat ging het ook, van de 30 ronden reed ik er 26, nog steeds niet gefinisht, maar ik ben er bijna. Al vanaf het begin zat de snelheid er goed in, het ijs was pas gedweild en dat hielp mij de rest bij te houden. Omdat iemand van mijn eigen club het peloton afstopte omdat er een clubgenoot was ontsnapt in een groepje van drie, had ik rond ronde 15 even de tijd om bij te komen. Toen iedereen zo’n 4 ronden voor het eind zich klaar begon te maken voor de eindsprint ging het tempo wel erg omhoog en omdat ik toen al bijna helemaal achteraan reed lukte me het niet een gaatje dicht te rijden en “moest” ik opgeven.

De ijsbaan was nog geen dag open of de eerste zondagavond marathon ging al van start, helaas kwam ik daar om 20:55 achter en miste dus die eerste marathon. De tweede  marathon (C2 klasse) miste ik natuurlijk niet, want er is niet leuker dan op zondagavond rond een uur of tien ‘s met 40 andere schaatsers rondjes te rijden op een vierhonderdmeter baan. Omdat dit jaar weer alle categorieën op dezelfde avond rijden was het weer ouderwets gezellig langs de kant en kon iedereen naar iedereen kijken. Dat mijn conditie door een gebrek aan training en overgewicht niet best was, dacht ik al en werd bevestigd tijdens het rijden op het zachte Utrechtse ijs. Na 20 van de 30 ronden liet ik een gaatje vallen.  Omdat dat gebeurde toen ik achteraan in het peloton reed was het een fataal gaatje, ik moest opgeven.  Overigens al na ronde 10 zat ik er flink doorheen omdat enkele “snelle mannen” op kop gingen rijden en er een lang gerekt peloton ontstond, wat natuurlijk betekend dat er hard werd gereden. Een dergelijk begin van het seizoen drukt me weer eens met de neus op de feiten: “Het gaat niet meer vanzelf”.

Als afsluiting van het schaatsseizoen dit jaar de Clubkampioenschappen van Schaatsclub Gouda. Een 500, 1500 en 40 ronden marathon, ik doe er allemaal aan mee. Ondanks een tegenvallende 500 (47.08) en 1500 (2.28.xx) toch nog een medaille (brons) omdat maar 2 van de 40+’ers echt veel sneller zijn. De marathon was door de aanwezigheid van enkele echt goede marathon-rijders voor mij vooral een kwestie van uitrijden zonder volledig in te storten. Uiteindelijk heb ik ze alle 40 rondgereden.