Net als de eerste telde deze marathon nog niet mee voor de zondagavond competitie, maar ik wilde toch graag voorin eindigen omdat het vorige week zo goed ging. Met die gedachte rijdt je toch anders een wedstrijd, constant reed ik ergens ronde de 10 plek en toen er een paar mensen probeerden te ontsnappen ging ik ook mee. De ontsnapping poging was kansloos omdat er niemand echt wilde (of kon) doorrijden. Ik bleef verder met gemak voorin meerijden en toen de laatste rondjes in zicht kwamen had ik nog voldoende over om rond de 3e plaats de laatste ronde in te gaan. De jonge rijder voor mij begon heel enthousiast te sprinten, verhoogde zijn beweging tempo (niet zijn snelheid overigens) tot fenomenale hoogte en… viel. Op de tweede plek, de één na laatste bocht in, is ideaal en ik kon op de “wissel” eenvoudig de eerste plek overnemen en verder sprinten tot de finish, zonder dat er iemand overheen ging. Voor mijn gevoel werd ik met gemakt eerste. Terug lezend in mijn marathon blogs van vorig jaar, waar ik op het eind van het seizoen de terug stap maakte naar de C3 (van de C2) lijkt het er op dat ik eigenlijk weer klaar ben voor de C2. Misschien dat ik volgende week de overstap maak….