De ijsbaan was nog geen dag open of de eerste zondagavond marathon ging al van start, helaas kwam ik daar om 20:55 achter en miste dus die eerste marathon. De tweede marathon (C2 klasse) miste ik natuurlijk niet, want er is niet leuker dan op zondagavond rond een uur of tien ‘s met 40 andere schaatsers rondjes te rijden op een vierhonderdmeter baan. Omdat dit jaar weer alle categorieën op dezelfde avond rijden was het weer ouderwets gezellig langs de kant en kon iedereen naar iedereen kijken. Dat mijn conditie door een gebrek aan training en overgewicht niet best was, dacht ik al en werd bevestigd tijdens het rijden op het zachte Utrechtse ijs. Na 20 van de 30 ronden liet ik een gaatje vallen. Omdat dat gebeurde toen ik achteraan in het peloton reed was het een fataal gaatje, ik moest opgeven. Overigens al na ronde 10 zat ik er flink doorheen omdat enkele “snelle mannen” op kop gingen rijden en er een lang gerekt peloton ontstond, wat natuurlijk betekend dat er hard werd gereden. Een dergelijk begin van het seizoen drukt me weer eens met de neus op de feiten: “Het gaat niet meer vanzelf”.
Iedere film van Tarentino moet je gezien hebben, en natuurlijk in een echte bios want dan komt iedere scène helemaal binnen. Inglorious Basterds kreeg van de Volkskrant 5 sterren (5 is max) en van het NRC 1 ster (ook 5 is max), kortom ik was echt benieuwd. Vanaf de titel tot aan de aftiteling zat ik op het “puntje van mijn stoel”, wat een spanning werd er per scène opgebouwd, soms met een verwachte uitkomst maar altijd pas als de spanning tot een maximum was opgebouwd. Misschien dat anderen aanstoot nemen aan het feit dat in deze WO II film de nazi’s eens niet als domme gemene wezens worden afgeschilderd, maar als intelligente en sadistische mensen, voor mij was het een verademing. Films als “la vita e bella” en “the pianist” vind ik niet boeiend omdat de tegenstellingen te groot zijn tussen de goeden en slechten. Want ook de Joden in deze film “kloppen” niet, ze zijn stoer en er op uit om nazi’s uit te roeien. En hoe is het toch mogelijk dat bij iedere keer als de “bastards” undercover gaan, de spanning er vanaf het eerste moment in zit, humor kent en er volkomen onverwacht dingen gebeuren, zoals wanneer de Duitse geniale detective uit zijn rol valt als hij de smoes van het gebroken been hoort. Ook de twijfel die de oorlogsheld/filmacteur (gespeeld door de hoofdrol speler uit ‘goodbye lenin”) oproept is geweldig, zeker als uiteindelijk toch zijn ware aard blijkt (voor slecht 5 seconden). Ik twijfelde tussen een 8 en een 9, maar juist door die twijfel geef ik een 9.
Ieder jaar organiseert Schaatclub Gouda een soort triathlon op en rond de wielerbaan van GRTC Excelsior. Op zaterdag 12 september om 14:00 was het weer zover: 10 (à 1250 meter) ronden op de racefiets, ongeveer 2,5 km lopen en 4 ronden skeeleren. Om 13:30 besloot ik mee te gaan doen en om 14:00 arriveerde ik bij de wielerbaan op de racefiets met een rugzak met loopschoenen en skeelers. Veel tijd om me voor te bereiden had ik niet want om 14:10 was de start. Wel kon ik mijn skeelers klaar zetten met de veters helemaal los, vorige keer dat ik mee deed koste me het aan trekken van de skeelers 10 minuten omdat ik er niet in kwam, dat zou me niet weer gebeuren. Na een “loze ronde”, tussen aanhalings tekens, want er werd al aardig doorgereden, ging de wedstrijd met 20 deelnemers van start en werd al snel duidelijk dat ik geen bochten rijder ben en dus op een wielerbaan van 1250 meter met veel bochten het “moelijk” kreeg.
Gelukkig voor enkele andere deelnemers achteraan kon ik op de rechte stukken nog aardig versnellen en zo konden die achter mij uit de wind rijden. Na 10 ronden was ik erg blij dat het fietsen voorbij was en ik was al zo moe dat ik bijna niet doorhad dat er bij de koplopers iets mis ging en zij 10 en een half rondje reden, ik vond het dan ook nogal druk bij de wissel, maar dat kwam dus doordat iedereen ongeveer tegelijk van de wielerbaan ging. Zoals verwacht was de overgang van fietsen naar hardlopen vreselijk zwaar en met een vreemd gevoel in mijn benen liep ik het rondje door de Goudse Hout.
Mijn veters van mijn skeeler waren goed los want met weinig vertraging kon ik wisselen van hardlopen naar skeeleren. Dat skeeleren voelde een stuk beter, maar na twee onderdelen was mijn energie toch wel op en routinematig legde ik de 4 rondjes af. Onderweg zag ik een deelnemer op het asfalt liggen die was gevallen en haar gezicht erg beschadigd had, dit bevestigde dat ik er goed aan deed rustig aan te doen en geen risico’s te nemen. En wederom finishte ik dit jaar weer als een na laatste, maar ging ik moe en voldaan naar huis.
Volgens 
Een vakantie van bijna twee maanden is natuurlijk heerlijk, maar het is ook erg leuk om weer in de schoolbanken te zitten sinds dinsdag 1 september. En wat voor schoolbanken, het nieuwe SNE lab in het nieuwe UvA gebouw op het Sience Park in Amsterdam ziet er geweldig uit. Iedere (verrijdbare) tafel bevat een Dell FX160 met twee grote Dell schermen en de kabels zijn netjes weg gewerkt. De schermen zijn geheel weg te draaien/op te klappen zodat je het college goed kan volgen. Op 
Sinds ik “Knoked Up” zag ben ik fan van Seth Rogen. In deze film is ie weer lekker op dreef en ook Adam Sandler vind ik goed spelen, de andere acteurs verbleken er een beetje bij. Het verhaal is, behalve misschien het einde, niet helemaal zoals je verwacht. En er viel natuurlijk zo nu een dan aardig te lachen, vooral de wat meer subtiele grappen zijn leuk. De “Amerikaanse” f**k grappen vond ik minder. Een 7
Na enkele weken geen sneak, eindelijk weer eens naar Utrecht. Een man zoekt contact met de minnar van zijn vrouw. Op het eerste gezicht klinkt dat niet spannend, maar er is meer aan de hand en het duurt als kijker lang genoeg voor je daar precies achter komt. Antonio Banderas speelt een heel goede rol en is zeer geloof waardig. Met Laim Neesson heb ik meer moeite. Misschien om dat het me niet lukt om me in het karakter te verplaatsen, op alle situaties zou ik anders reageren. De sfeer was goed en als je ooit aan een Italiaans meer bent geweest herken je e.e.a. onmiddellijk. Een 7.
Een Engels/Iers gevangenis en ontsnapping drama. Door de manier van vertellen, wordt aan alle kanten de spanning opgebouwd. Je wordt steeds meer benieuwd wat er precies gebeurd op bepaalde tijdstippen. Als dan uiteindelijk alles samen valt komt er een prachtig einde. Een 8
Al in 2007 uit in de US nu in de sneak, betekend dat de film in Nederland nu nog in roulatie gaat? Deze film over een man die al jaren in een rol zit die hij zelf liever niet wil en wordt wakker geschut doordat hij mentor wordt van een ongecompliceerde jongen die denkt dat alles te koop is. Ik vond de manier waarop het gevoel van Bill werd overgebracht naar het publiek goed gedaan en er waren grappige en soms herkenbare momenten. Een 7
