Alain z'n Weblog

Dit keer staan er 70 ronden op het programma voor de C2. Mijn uitgangspunt is bijblijven en volhouden. Gelukkig kan ik vanaf  het begin goed met het peloton mee. Terwijl ik langzaam het aantal ronden op het rondebord zie afnemen blijkt een gat in het ijs van de tweede bocht voor sommige rijders het einde van de wedstrijd. Ik blijk genoeg energie te hebben om de laatste 20 ronden voorin in het peloton mee te rijden in plaats van vanachter zoals het de weken hiervoor was. Ook één van de twee rijders die bijna het peloton gedubbelt hebben valt, de overgebleven rijder weet echter bij het peloton aan te sluiten en het wordt duidelijk dat er eerder wordt gebelt voor het peloton. Als de bel gaat zit ik aardig voorin en ik kan mijn positie houden tot de finish en wordt uiteindelijk 17de, voor het eerst punten dit jaar. (ronden tijden).

Er was op zaterdagavond 17 februari om 20:00 maar 2 uur en 15 minuten tijd voor de clubkampioenschappen van S.C. Gouda beschikbaar. Voor mij de enige 500 en 1500 meter van het seizoen. Ook dit jaar maakte mijn paarse schaatspak veel meer indruk dan de tijden die ik op beide afstanden rij. Een snelle start lukte me niet en iedere hele ronde ga ik ronduit traag over de baan. De twee laatste ronden van de 1500 zijn naar verhouding de beste, ik ben een echt “ouwe” marathon rijder geworden. Dat kan ik bewijzen op de marathon waarmee de clubkampioenschappen afsluiten. Het is de wedstrijdleiding door een heel strak start- en dweilschema gelukt om ruimte over te houden voor een wedstrijd over 30 ronden. Er staan verbazend veel rijders aan de start en dat maakt het natuurlijk een extra leuk evenement. Wij rijden als de 2de groep de eerste 10 ronden achter de 1ste groep die dan afsprint. Als de echte wedstrijd begint lukt het me om in het peloton te blijven rijden en er zelfs nog een eindsprintje uit te persen. Ik heb het idee dat ik makkelijker en beter rij dan op de 500 en 1500 meter. Natuurlijk wordt kom ik de echte sprinters niet voorbij en het was zelfs iemand gelukt om een ronde “te pakken”. Ook dit jaar was de sfeer in de kleedkamer weer een belangrijk onderdeel van het plezier van een clubkampioenschap. En je ziet ook nog eens een oude bekende.

Mooi ijs en “slechts” 40 ronden op het programma. Het beloofde een snelle wedstrijd te worden, en dat werd het ook. Gelijk vanaf het begin had ik moeite om achterin mee te komen. Bijna raak ik de aansluiting met het peloton kwijt, ik weet nog net het gat dicht te rijden. Maar daarna ontsnapt een grote groep uit het peloton en enkele rijders lukt het om daar nog bij te komen. Ik blijf achter met een naar mijn idee klein groepje C2 rijders en het meerijdende C1 pelotonnetje. Zes ronden voor het einde krijgen we de bel en het lukt me dus om de 35 wedstrijdronden uit te rijden. Door het gering aantal deelnemers (27) wordt ik uiteindelijk 25ste. De snelste ronden reed ik inderdaad in het begin: ronden tijden.

Vastbesloten het beter te doen dan vorige keer stond ik aan de start voor een C2 wedstrijd over 50 ronden. Na een extra loze ronde door een val, waar de meerijdende EHBO-er even naar moest kijken, ging de wedstrijd van start. Het was meteen duidelijk dat het harde glij-ijs voor mij veel beter geschikt is dan het werkijs van vorige week. Er waren ook veel meer tempowisselingen en dat gaf de mogelijkheid om af en toe overeind te komen. Toch kreeg ik het na 33 ronden moeilijk en toen C1 rijder, die wederom achter de C2 aan reden voor ze hun eigen wedstrijd mochten beginnen, vroeg “Gaat het nog?”, antwoorde ik “Nee, ik ben kapot”. Juist op dat moment viel het peloton weer even goed stil en kon ik wederom op ademen komen. Zes ronden voor het einde gaat de bel voor het peloton waar ik nog steeds in rij. De eindsprint kan ik aardig meedoen met een snelle laatste ronde, helaas gaan er de laatste honderd meter nog enkele rijders voorbij en eindig net buiten de punten. ( ronden tijden )

Na een Burns Night op zaterdag was ik benieuwd hoe deze C2 marathon over 40 ronden zou verlopen. Bij een hal temperatuur van 11 graden was het zachte ijs zeker niet “mijn” ijs. De bochten vielen gelijk al tegen, het lukte me moeilijk om er op techniek door te komen. In het begin wordt er al flink door gereden en langzaam maar zeker zak ik steed verder naar achter in het peloton. Na de tussensprint rij ik moeite achteraan tussen de C1 rijders, die meerijden zonder aan de C1 wedstrijd deel te nemen. Ik weet en voel dan dat ik moet opgeven en na 21 roden stap ik van het ijs. Zo blijkt alweer dat whisky en Marathon schaatsen slecht samen gaan. ( ronde tijden )

Het duurde even, door een mislukte dweil, voordat de C2 samen met de C1 kon vertrekken. 50 ronden stonden om 22:30 nog op het programma. Al snel voelde ik dat het een hele beproeving zou worden. De eerste 20 ronden lukt het me om gewoon in het peloton te rijden. Maar na de tussen-sprint had ik moeite het tempo van het peloton bij te houden. Regelmatig verloor ik net de aansluiting. Of het aan mij lag weet ik niet, maar het peloton viel in twee delen uiteen. Het eerste deel bleek groter dan het tweede deel en dus reed ik opeens in de groep achterblijvers, samen met een groepje C2 en de C1. Als duidelijk wordt dat onze groep eerder moet afsprinten krijg ik van een vriendelijke C1 rijder achter mij een duwtje en de opmerking: “nu gaan sprinten”. Vermoeid probeer nog iets, maar het wordt niks en als ik over de streep glij ben ik blij dat het afgelopen is, terwijl in zelfs op die streep nog wordt ingehaald en 32ste wordt. In de laatste bocht van de eindsprint van het peloton vallen er enkele rijders. De beschadigde helm van een van hen maakt duidelijk dat de verplichte helm niet voor niets is. (ronde tijden)