Het duurde even, door een mislukte dweil, voordat de C2 samen met de C1 kon vertrekken. 50 ronden stonden om 22:30 nog op het programma. Al snel voelde ik dat het een hele beproeving zou worden. De eerste 20 ronden lukt het me om gewoon in het peloton te rijden. Maar na de tussen-sprint had ik moeite het tempo van het peloton bij te houden. Regelmatig verloor ik net de aansluiting. Of het aan mij lag weet ik niet, maar het peloton viel in twee delen uiteen. Het eerste deel bleek groter dan het tweede deel en dus reed ik opeens in de groep achterblijvers, samen met een groepje C2 en de C1. Als duidelijk wordt dat onze groep eerder moet afsprinten krijg ik van een vriendelijke C1 rijder achter mij een duwtje en de opmerking: “nu gaan sprinten”. Vermoeid probeer nog iets, maar het wordt niks en als ik over de streep glij ben ik blij dat het afgelopen is, terwijl in zelfs op die streep nog wordt ingehaald en 32ste wordt. In de laatste bocht van de eindsprint van het peloton vallen er enkele rijders. De beschadigde helm van een van hen maakt duidelijk dat de verplichte helm niet voor niets is. (ronde tijden)