Alain z'n Weblog

De temperatuur buiten is nog steeds vrij hoog voor de tijd van het jaar en dat is te merken aan het ijs op de baan van Utrecht. Zacht, stroef en onmiddellijk aangeslagen. Als een “wat zwaarder” persoon heb ik daar meer last van, maar het mooie van Marathon schaatsen is dan weer wel dat iedereen het zelfde ijs heeft. Er bestaat niet zoiets als het voordeel van een rit na de dweil. Omdat er er snel was gedweild is er maar iets meer dan de helft van de baan gedweild, iets waarbij ik bij eindsprint rekening mee moet houden, niet te ver buitenom. Al snel na de start van de marathon over 30 ronden met deze keer weer een grote groep rijders, blijkt al snel dat het ijs inderdaad invloed heeft op het wedstrijdverloop. Het lukt niemand om weg te rijden en de groep rijdt compact. Een vaak twee en soms drie rijen breed peloton zorgt er voor dat als je even niet oplet je snel weer achteraan rijdt. Daardoor wordt het een klein beetje chaotisch, maar dat zorgt wel voor afleiding en het rondebord staat al op 8 als ik voor de eerste keer er naar kijk. Bij de eerste 20 blijven rijden is mijn reactie daarop met als resultaat dat ik 2 ronden voor het einde derde, achter twee SC Gouda rijders rij. Beide hebben sprint capaciteiten hebben maar degene die op kop rijdt lukt het niet te versnellen en als de laatste ronde ingaat wordt ik inmiddels buitenom ingehaald. De laatste bocht kom ik aan de binnenkant weer aardig wat rijders voorbij en uiteindelijk ga ik als negende over de finish. Bezweet, maar zeker tevreden zie ik bij de hoogste categorie (de C1) Jochem Uytdehaage toch nog verrast worden door Antoine de Schipper. (ronde tijden)

Na twee training marathons is het tijd voor een marathon die meetelt voor het seizoen klassement. Een uur eerder begonnen dan normaal wat niet betekende dat we eerder klaar waren. Maar dat er meer ruimte was om te dweilen en om i.p.v. de geplande 30 ronden er 40 rijden. De herfst-vakantie periode zorgde voor wat minder deelnemers van SC Gouda wegens een schaatskamp en ook het hele peloton leek wat kleiner dan vorige keer. Doordat er minder ontsnappingen waren dan gebruikelijk bleef het tempo constant. Maar ook toen er na een ronde of 15 sterk werd versnelt omdat het er op leek dat twee rijders het peloton zouden ontsnappen kon ik prima bijblijven. Het lukt een van de twee om een rondje te pakken op het peloton. Volgens de reglementen van de marathon betekend het als er een ronden is ingelopen op het peloton, het peloton eerder moet afsprinten. Met nog 10 ronden op het rondebord begon ik behalve op mijn positie voorin het peloton ook te letten op wat de omroeper te melden had. Enkele malen werd omgeroepen dat bij het rondebord op 3 het peloton zou afsprinten. Moeilijk te verstaan want een klapschaatsende groep mensen maakt aardig lawaai. In het zicht van het rondebord, toen dat op 3 stond, wist buitenom naar een 2de positie te rijden en de een na laatste bocht achter iemand in te duiken. Maar wat een teleurstelling, terwijl aan de buitenkant de rijders aan het versnellen zijn zit ik achter iemand die alleen maar langzamer gaat rijden. Nog naar de buiten kant gaan lukt niet meer en doordat ik langzaam de laatste bocht induik wordt het “versnellen in de bocht” geen succes. Ik wordt aan alle kanten ingehaald, met een 9de plaats als resultaat. (ronde tijden)

Ook deze zondagavond marathon telde niet mee voor het klassement. Het aantal deelnemers vind ik nog een beetje tegenvallen. Gelukkig zijn er inmiddels 8 van SC Gouda die in mijn categorie meerijden. De wedstrijd was ondanks het enigszins beperkt aantal deelnemers toch nog erg chaotisch. Blijkbaar moet iedereen nog een een beetje z’n plek/draai vinden. De 30 ronden gingen snel voorbij en toen ik voor het eerst op het rondebord keek moesten we nog maar 8 ronden. Tijd om voorin positie te kiezen want als je voorin wilt eindigen, zul je vanaf ongeveer ronde 8 constant voorin je positie moeten behouden zodat je de laatste ronde met de top 10 kan mee sprinten. Het lukt me gelukkig om de laatste versnellingen mee te doen zodat ik bij het ingaan van de laatste ronde in een groep van een rijder of 20 zat die gingen sprinten om de “punten”. Nog steeds is versnellen moeilijk maar het gaat wel steeds beter, een 10de plaats was het resultaat (ronden tijden). Als afsluiting van de avond reden zoals gewoonlijk de mannen van de C1 hun rondjes, prachtig om te zien hoe Sjoerd den Hertog oppermachtig alleen een rondje pakte en tenslotte gemakkelijk de eind sprint won. “Oud” lange baan schaatser Jochem Uytdehaage reed ook mee en werd zeer verdienstelijk 3de .

Op 29 september 2012 is de IJsbaan in Utrecht al weer open. Op zondag 30 september om 21:00 was er dan ook “gewoon” een zondagavondmarathon. Het nieuwe schaatsseizoen begon dus voor mij met twee rondjes inrijden en dan onmiddellijk 30 ronden marathon, ik had daardoor weinig hoop dat het wat zou worden. Mijn conditie hou ik de laatste jaren met hardlopen en zomers regelmatig fietsen aardig op peil. Dat samen met 35 jaar schaats ervaring zorgde er gelukkig voor dat ik het peloton kon bijhouden. Het tempo lag niet echt hoog voor mijn gevoel en ook de andere schaatsclub Gouda leden die in mijn categorie mee reden hadden schijnbaar dat gevoel. Ze probeerden te ontsnappen, reden op kop of reden gaatjes dicht. Erg leuk dat er weer zoveel Schaatsclub Gouda rijders meedoen van een leeftijd ver onder die van mij. Maar het gebrek aan ervaring en de onbekendheid met de persoonlijkheden in het peloton, zorgde er voor dat ze in de laatste ronden niet meer meededen voor de eerste tien plaatsen. Ik leek even als eerste Gouda rijder in de top tien te rijden maar vlak voor de streep werd ik nog gepasseerd door een clubgenoot die wel door had op welke positie en achter wie je de laatste rondjes moet zitten. Met een negende plaats was ik natuurlijk erg tevreden, ondanks dat het slechts een training wedstrijd betrof en de punten nog gelden voor het klassement. (Rondetijden)

De Clubkampioenschappen van S.C. Gouda sluiten bijna traditie getrouw het schaatsseizoen af. Op de aller laatste dag dat de Utrechtse ijsbaan open is rijdt ik een 500 en 1500 meter als Master (40+), een categorie waar 6 deelnemers aan mee doen. Niet sneller dan vorig jaar , 46.20 en 2:23.05, maar wel met het zelfde resultaat: een 2de plek achter iemand die alle veertig edities van de S.C. Gouda Clubkampioenschappen mee heeft gedaan. Zoals vanouds was er de kleedkamer weer grote rivaliteit tussen de schaatsers en dat uitte zich in fanatisme op het ijs. Naast prestatie (er werden vele persoonlijke records gereden) was er ook gezelligheid en sfeer. Als klap-op-de-vuurpijl kwam Paulien van Deutekom ook nog langs om de prijs-uitreikingen van de jeugd te doen, die maar al te graag met Paulien op de foto wilden. Na het lange baan programma was er ook nog een marathon over 40 ronden. Wederom deden er landelijk A en B-rijders mee zodat uitrijden nog een hele kunst was. Dat uitrijden was dus wel gelukt maar voor de prijzen deed ik niet mee. (transponder tijden)

Na een week wintersport (lees skiën en bier) voelden mijn spieren wat stijf en dan vooral mijn bovenbenen. Het hardlopen in de ochtend ging ook niet echt lekker en tijdens het inrijden merkte ik dat schaatsen iets anders dan skiën is. Allemaal smoesjes natuurlijk, maar het resultaat was wel dat ik de wedstrijd niet heb uitgereden. Het leek wel of het deze laatste zondagavond marathon van het seizoen 2011/2012 extra hard ging, de ronde tijden bevestigen dit. Toen het peloton 5 ronden voor het einde even stil viel dacht ik nog dat ik ‘t ging halen, maar de tempoversnelling die toen volgde zorgde er voor dat ik moest afhaken. 33 van de 35 ronden en geen punten. In het eindklassement ben ik uiteindelijk 12de geworden. Niet slecht, maar het thema van dit jaar, een betere eindsprint zou een klassering bij de eerste 10 hebben opgeleverd.

Na 2 weken natuurijs zet de dooi in, de kunstijsbaan in Utrecht heeft daar natuurlijk geen last van. Maar het aantal deelnemers aan deze vijftiende zondagavond marathon is minimaal. In mijn categorie  (C2) slechts 12 deelnemers. We rijden dan ook samen met de C1 de wedstrijd, na 35 ronden sprinten we af, de C1 rijdt er dan nog 35. Door de korte baan wedstrijd van de vorige dag heb ik flinke spierpijn en tijdens de wedstrijd, die vooral gekenmerkt wordt door de vele tempo wisselingen ( zie rondetijden ), voel ik constant mijn benen protesteren. Als ik het na 15 ronden bijna niet meer zie zitten,  gaat gelukkig het tempo iets omlaag en kan ik bij het peloton blijven. De eindsprint gaat nu beter, maar met maar 12 deelnemers ben ik met de 9de plaats niet tevreden.

De elfstedentocht kwam er toch niet, maar mijn Goudse Schaatsclub kon wel een clubkampioenschap korte baan organiseren. Op een prachtig stukje ijs van de Breevaart kon er een wedstrijdbaan van 140 meter worden afgezet. Het startschot wordt gemaakt behulp van twee plankjes, de snelste tijd van twee ritten bepaald de vier rijders die via een KO systeem de eindstand bepalen. In mijn categorie de masters (leeftijd 40+) doen 6 rijders mee, 2 rijden er sneller dan mij maar door een gelukkige loting sta ik in de finale om de 1ste en 2de plaats. Omdat ik weet dat winnen moeilijk wordt, ga ik voor de ‘pikstart’ maar helaas, mijn start is vals. Mijn tegenstander weet onmiddellijk wat hem te doen staat: ook een ‘pikstart’ proberen, Want een tweede keer valse start kon ik mij niet veroorloven omdat ik dan gediskwalificeerd zou worden. Als ik ‘eindelijk’ ben gestart is mijn tegenstander al twee stappen op weg en het inhalen lukt niet meer, ik wordt dus 2de. 4×140 meter sprinten blijkt een aanslag op mijn spieren, 2 dagen heb ik spierpijn.

Voor het eerst is het onder nul volgens het bord dat de temperatuur in de schaatshal van de Vechtsebanen aangeeft. Koud, maar dat gevoel was snel verdwenen toen eenmaal de marathon wedstrijd was begonnen. 35 ronden dit keer, beduidend minder dan de vorige 2 keren (70 en 50) en ik was bang dat er hard doorgereden zou worden, maar dat viel mee. Het tempo kende veel variaties, een paar snelle bochten en dan weer een rustig rondje. Wederom kon ik andere halve ronde voor het einde mee oen met de eind sprint. Ik zat achter de goede personen en ging als 2de de laatste ronde in. En net als de vorige keren lukte het me niet om te versnellen in de bochten. Ik werd aan alle kanten voorbij gereden en eindigde uiteindelijk als 16de. ( ronde tijden )

De marathon begon dit keer veel later dan normaal en de C1 en C2 rijden samen. Voor mijn categorie de C2 betekend dat wel dat we 50 ronden rijden i.p.v. de geplande 30. De C1 (met o.a. Jochem Uytdehaage) rijdt mee maar mag zich niet met de C2 bemoeien. Daarna mag de C1 nog 20 ronden een eigen wedstrijd rijden. Met mijn conditie zit het inmiddels wel goed, zo bleek al vorige week tijdens de 70 ronden, en tot 8 ronden voor het eind kon ik prima meekomen. Zo’n 8 ronden voor het einde begint het positioneren voor de eindsprint en het lukt me om voorin te blijven zodat ik de laatste 500 meter achter een clubgenoot de eindsprint kan beginnen. Als snel rij ik op de 2de plek, maar de laatste bocht voel ik al dat er geen versnelling in zit en de laatste 100 meter komen er 4 rijders mij voorbij waardoor ik eindig als 6de. Mijn beste resultaat tot nu toe. ( ronden tijden )