Omdat de meeste van de C1 met het 6-banen toernooi mee doen, moch het kleine groepje overgebleven C1 rijders met ons (de C2) meerijden. Ze mochten zich echter niet bemoeien met de twee premie sprints. Bij sprint 1 voor de eerste vijf een rookworst, bij sprint 2 chocolade. Wel mochten ze gewoon de wedstrijd over 50 ronden rijden en mee afsprinten, maar in de uitslag telden ze niet mee. Door een defecte dweilmachine duurde het lang voor we mochten rijden en werden de oorspronkelijke 60 ronden er 50. Er waren dit keer 8 mannen en 2 vrouwen van SC Gouda die met de C2 mee reden, leuk om te zien dat ook de jongere generaties met de marathon willen meerijden. Het snelle ijs, door de lage buiten temperatuur natuurlijk, zorgde ervoor dat elke aanval om aan het peloton te ontkomen mislukte. Door even goed op techniek te schaatsen was het mogelijk ieder gaatje dat ontstond dicht te rijden. Het tempo lag niet bijzonder hoog maar er werd wel constant doorgereden. Gelukkig was er af en toe tijd om overeind te komen en even te ontspannen. Zo’n 20 ronden voor het einde werd het toch wel duidelijk dat de finish een massa sprint zou worden. Toen met nog 10 ronden op het rondenbord 2 C1 rijder toch uit het peloton wegreden, werd er nauwelijks gereageerd, logisch want op de einduitslag hadden ze geen invloed. Drie ronden voor de finish zat ik op een goed positie om aan de eind sprint deel te nemen. Omdat ik nog iemand voor mij toestond om er tussen te komen en die ondanks mijn waarschuwing “wel mee sprinten hè” een gaatje liet vallen, lag ik bij de eindsprint een paar meter achter een grote groep rijders die begonnen te versnellen. Het lukt me niet echt het gat dicht te rijden en op de laatste honderd meter reden er nog veel rijders, waaronder van SC Gouda, om mij heen. Even dacht ik niet bij de eerste twintig te zijn geeindigd maar omdat er veel de C1 rijders bij de eersten zaten werd ik uiteindelijk 11de. (ronde tijden)