Alain z'n Weblog

Na het succes van vorige week had ik hoge verwachtingen voor deze marathon over 50 ronden. Al vanaf het begin werd er flink doorgereden een een lang gerekt peloton was het resultaat. Veel rijders probeerden uit het peloton the ontsnappen, maar slechts 2 rijders lukt het daadwerkelijk om een ronde in te lopen op het peloton. Ook deze marathon kon ik prima voorin mee rijden, ik reed zelfs een halve ronde op kop. Bij het rondenbord op 6 zou er worden afgesprint. Maar twee rijders waarvan ik wist dat ze goed kunnen finishen gingen al versnellen met nog drie ronden te gaan. Ik kon aansluiten en met de twee meerijden. Vlak voor de bel echter stopte de kopman met schaatsen, kwam overeind en hinderde nummer twee en ook ik moest langzamer gaan rijden. Later bleek dat het opzet was, de kopman was niet van plan om de sprint aan te trekken voor nummer twee. Ik had dus een verkeerde keuze gemaakt een de laatste ronde kon ik de “schade” niet echt beperkt houden met een 18de plek als resultaat. ( ronde tijden )

Na vorige week geen marathon en een weekend zonder al te veel inspanning was ik klaar voor een marathon over 40 ronden.  Met een redelijk tempo draaide ik de ronden mee voorin het peloton. Al na enkele ronden kwam er een groepje los van het peloton. Omdat ik voorin zat kon ik snel bij het groepje aansluiten. Omdat de klassementrijders in de groep onbraken weren we al weer snel terug gehaald. Uiteindelijk wist er één rijder het peloton op een ronde te zetten. De omroeper probeerde duidelijk te maken dat het afsprinten voor het peloton zou plaats vinden bij het rondenbord op drie. Niet iedereen had door dat dat het geval was en ik maakte er dankbaar gebruik van door al voor de bel te gaan sprinten. De laatste bocht lag ik op een derde plek maar op de laatste honderd meter kwamen er toch nog wat sprinters voorbij. Het resultaat een 6de plek. ( ronde tijden )

Na een schaats clinic in Inzell had ik toch nog de energie om een Marathon te rijden. Omdat er nog tijd over is worden er 50 in plaats van 40 ronden gereden. Het Utrechtse ijs voelt na een paar dagen op het super-ijs van Inzell, aan als slecht dooiend natuurijs. Gelukkig wordt er nog wel gedweild voor de C2 categorie. De C4 en C3 hadden die luxe niet. Ik ondanks een hele dag in de auto zitten, rijdt ik de gehele marathon lekker mee. Als er een groepje van vier rijders een rondje probeert te in te halen, mis ik het feit dat er twee vallen en de andere twee weer terugzakken naar het peloton. Daardoor heb ik het idee dat we eerder moeten afsprinten. Als ik het getal drie denk te horen, maak ik me als het ronde bord op 4 staat klaar voor een sprint. Maar bij er gaat geen bel en ik besef dat we gewoon bij de 50 ronden uitrijden. Ondanks dat het me lukt een gaatje dicht te rijden dat een rijder voor mij laat vallen ten opzichte van het sprintende peloton, lukt het me net niet om bij de eerste twintig te eindigen.  (ronde tijden)

Een stuk meer uitgerust dan vorige keer verschijn ik aan de start voor een marathon over maar liefst 50 ronden. Het ijs is wederom erg zacht en direct al aangeslagen. Mijn schaatsen heb ik uitgebreid geslepen en ik merk onmiddellijk dat ik volledig grip heb in de bocht, terwijl ik vorige week het gevoel had dat ik niet maximaal kon afzetten en regelmatig een slechte bocht reed. Nu gaat het veel beter, ik rij voorin en al snel zijn we weg met een groep van een man of 15. Helaas zitten de rijders uit de top 10 er niet bij en we worden dan ook al snel terug gehaald. Als ik weer tussen het peloton rij komt gelijk de volgende grote ontsnapping, daar zitten wel de toppers bij. Er wordt zelfs afgestopt en omdat er ook een SC Gouda rijder bij de kopgroep zit, blijf ik voorin rustig meerijden. Als ik toch op kop kom wil ik na een halve ronde de volgende laten overnemen, maar wat blijkt, ik ben samen met iemand van het peloton weg gereden. De ander maakt kenbaar dat overnemen geen optie is, ik vind het niet erg want een ontsnapping was niet mijn bedoeling. Het lukt de kopgroep van 13 om een ronde te winnen en omdat ik weet dat het peloton eerder zal afsprinten luister ik goed naar de omroeper. De bel zal klinken bij het ronde bord op 11. Honderd meter voor de bel begin ik te sprinten en als de bel gaat rij ik op kop van het peloton. Het lukt me (natuurlijk) niet om de hele laatste ronde op kop te blijven maar er gaan me slecht drie rijders voorbij en ik wordt 16de. (ronde tijden)

De temperatuur is nog niet echt laag en het ijs slaat gelijk aan. Maar zoals bij elke marathon heeft iedereen het zelfde (slechte) ijs. Anders dan andere keren start ik met het gevoel dat het moeilijk gaat worden, geen glij ijs en mijn benen zijn nog vermoeid van de 12 km hardlopen ‘s ochtends en de 60 km fietsen op zaterdag. Tot een paar ronden voor het einde blijf ik in in het peloton mee rijden. Ik heb wel af en toe moeite om een goede bocht te rijden  en moet dan aan het begin van het rechte eind flink aanzetten. De eindsprint zie ik al van verre aankomen maar alhoewel ik wel wil, lukt het me niet om te versnellen. Ik verlies zelfs in de laatste ronde de aansluiting met de sprintende groep en eindig als 25 ste, mijn slechtste uitslag tot nu toe. (ronden tijden)

Na een hele snelle Marathon vorige week gaat het nu iets rustiger. Ondanks dat er regelmatig iemand probeert te ontsnappen en het gat dan weer fanatiek wordt dicht gereden. Het lukt me om tot 10 ronden voor het einde in de kop van het peloton mee te rijden. Omdat ook de laatste ontsnapping van een ex-C1 rijder mislukt is het duidelijk dat er een massa-sprint zit aan te komen. Iedereen wil voorin rijden, maar niemand op kop. Daardoor rijden we de laatste ronden drie rijen dik en is er veel fysiek contact tussen de de rijders onderling. Ik heb dit wel vaker mee gemaakt en vaak lukt me om in de chaos voorin te komen en te eindigen. Dit keer pak het anders uit, ik zit regelmatig achter rijders die niet naar voren schuiven, maar juist naar achteren. Hierdoor zit ik als de bel klinkt veel te ver achterin en ondanks inhaal acties voor en tijdens de laatste bocht eindig ik niet bij de eerste twintig. (ronden tijden)

De eerste marathon die mee telt voor het eindklassement. Al vanaf de eerste ronde is het tempo hoog. Nu het een “echte” wedstrijd is laat het peloton niet zomaar rijders ontsnappen en iedere keer wordt het gat dat wordt geslagen gedicht. Ik rijd ergens achteraan en kan het allemaal net bijhouden. Maar regelmatig laat iemand voor mij een gat vallen en net zo regelmatig rijdt ik dat gat weer dicht. Ook zijn er enkele schermutselingen en zelfs valpartijen die mij hinderen. 5 ronden voor het eind van de 40 ronden zijn er nog 24 van de 48 gestarte rijders in de baan. Ik ben er een van en alhoewel bijna helemaal leeg gereden kan ik bij blijven. Tot er in de bocht wederom iemand valt en ik helemaal buitenom de bocht moet nemen. Het eind resultaat 50 meter achterstand op het peloton. Het lukt me niet om de laatste 4 ronden het gat dicht te rijden en in kom als 23ste over de streep.

Ook deze tweede Marathon is een trainings marathon en gaat net als de vorige keer over 40 ronden. Wel zijn er veel meer deelnemers van SC Gouda bij de C2. Ik ga vol goede moed van start en na de loze ronde rij ik bij de eerste 15. Na twee ronden raakt mijn rechter schaats de schaats van mijn voorganger. We blijven alle twee gewoon staan, maar in de bocht merk ik dat er iets mis is met mijn ijzer. Bij de afzet glijdt mijn rechter schaats weg, als dat twee keer achter elkaar gebeurt verlies ik zoveel druk dat ook mijn linker schaats weg begint te glijden bij de afzet. Ik vlieg bijna de bocht uit, maar kan gelukkig blijven staan. Door overdreven zijwaarts en met mijn hak af te zetten kan ik de volgende bocht wel goed door. Een klassiek geval van “braam”? Na enkele ronden gaat het wat beter en onder tussen rij ik achter in het peloton.  Tot en met de eindsprint heb ik echter het gevoel dat ik zomaar de bocht uit zou kunnen vliegen. Doordat er drie ex-C1 rijders een ronde uitlopen is die eindsprint al na 34 ronden. Terwijl ik voor de bel probeer vooraan in het peloton te komen, raakt mijn schaats wederom een andere met dit keer een valpartij achter mij to gevolg, ik blijf gelukkig staan. Iets onzeker geworden door de problemen met mijn ijzer en met de schrik van de tweede touché, lukt het me niet om volluit de laatste twee bochten te rijden. En alhoewel ik de andere jongere SC Gouda rijders achter me weet te houden, wordt het een 19de plaats. (rondetijden)

Een nieuwe schaatsseizoen en nieuwe schaatsen en dan ook nog gelijk een (proef)marathon over 40 ronden om mee te beginnen. Ook nieuw is het tijdstip van de start, al vanaf 20:00 wordt er gestart met de verschillende categorieën. Als C2 zijn we dan ook een drie kwartier eerder aan de beurt. Het was even wennen in de bochten aan de kleinere ronding van mijn nieuwe nanoflex ijzers. Nieuwe schoenen klemmen altijd anders dat was ook te voelen. Het nieuwe nanoflex klap-mechanisme voelde vooral “smooth”. Na  en ronde of tien had ik echte marathon gevoel weer en kon ik alle tempo versnelling bijhouden. En terwijl er steeds meer rijders uit het peloton moesten opgeven reed er één rijder weg en pakte een rondje. Dat laatste had ik echter niet door. Wel hoorde ik, dacht ik, omroepen dat het peloton bij het “rondenbord op drie” de bel zou krijgen. Vijftig meter voor die bel begon ik met versnellen maar toen er helemaal niemand ook maar iets harder ging rijden dacht ik dat ik het misschien verkeerd begrepen had. Toch gaat de bel en alhoewel ik het minst ben verrast,  ga ik toch niet volluit genoeg door het twijfelen. De eindsprint lukt gelukkig nog aardig en ik weet mijn positie te behouden, uiteindelijk wordt ik achtste. (rondentijden)