Na een korte hoogte stage skien, had ik weer zin in een marathon. Een late start en “maar” 40 ronden. Bij 10 graden buiten temperatuur is het ijs na enkele ronden een vertragende factor. Het is te merken aan de ronden tijden, echt snel gaat het niet. Ik heb geen moeite om het bij te houden. Er ontstaat enige verwarring als een rijder een rondje pakt, die een C1 rijder blijkt te zijn en dus niet mee telt voor de C2 wedstrijd. 10 ronden voor het eind wordt duidelijk dat het een massa sprint gaat worden. Niemand van de C2 heeft officieel een rondje voorsprong dus de bel zal gaan als het ronden bord op 1 staat. Twee ronden voor de bel is het dringen voorin en er wordt fanatiek geschaatst. Dat betekend dat er hier en daar wordt geduwd en dat er rijders dwars door het peloton schieten op zoek naar een goede plaats voor de sprint. Bij de bel rij ik ronde de 15de plek. Door beide bochten te versnellen weet ik naar verder naar voren te komen. Op de laatste 100 meter behoud ik positie en op de streep steek ik nog net mijn schaats voor de rijder naast me over de streep. Een 9 plek en een val als gevolg. Zonder enige schade sta ik op met een voldaan gevoel, een goede wedstrijd gereden. (ronden tijden)