Alain z'n Weblog

De laatste 10 Km van de zomeravondcup 2017. De 3de heb ik niet kunnen lopen omdat ik aan het fietsen in de Eifel was. En alhoewel het fietsen heel goed ging, voor mij is het geen goede voorbereiding. Ik dacht in anderhalve week wel weer in het loop ritme te komen, maar had toch minder de gelegenheid op te rennen. Al na 3 kilometer werd het duidelijk, deze 10 zal geen top tijd worden. Ik kreeg toen namelijk al spierpijn in de achterkant van benen. Dat heb ik anders nooit, spierpijn tijdens het lopen. Ik sleepte me door de prachtige omgeving van Overvecht. Een eindtijd van 47:02 was het bedroevende resultaat.

Wel wat snel na de 10 km van de zomeravondcup op dinsdag, maar ik wilde deze loop georganiseerd door “GoudaSport” niet missen. Een gezellige sfeer en een run door het gebied waar ik regelmatig mijn “Where is Diesel?” foto’s maak. Het is natuurlijk niet verbazend dat deze loop die start op het terrein van “de Goudse Manage”eindigde in de buitenbak waar normaal de paarden hun rondjes lopen. Het rondje voor de lopers is 5 km dus dat moest 2 keer. Na de “aftel” start ging ik vol goed moet van start. De eerste kilometers lukt het me nog om rond de 4:30 min/km te lopen, maar bij de 5 km doorkomst, dwars door de buitenbak, werd het duidelijk: de volgende 5 kilometer zouden zwaar worden. De benauwde en drukkende lucht maakte het moeilijk en niet alleen ik maar ook de renners om mij heen kregen het zwaar. Daardoor viel het me eerst niet op dat ik een stuk langzamer aan het lopen was, maar de kilometer tijd op kilometer 6 gaf het aan: 4:58. Het lukt me nog om een iets hoger tempo te gaan lopen. Met mijn eindtijd 47:19 was ik niet echt tevreden die ben ik snel vergeten, maar het evenement blijft een gezellige herinnering.

De eerste 10 km van de zomeravondcup voor mij in Utrecht, maar al de tweede van de vier avonden. De eerste had ik dus gemist. Het weer was prima en de temperatuur ideaal om hard te lopen. Ik had vanaf de start een idee van controle en ging niet overdreven hard van start. De hele afstand kon ik in de buurt van 4:30 min/km blijven wat tot een eindtijd van rond de 45 minuten zou leiden. Maar zoals altijd waren de laatste kilometers het zwaarst, echter ook daar kon ik goed doorlopen en een eindtijd van 45:08 was het resultaat. Het gemiddelde was zelfs sneller dan de 7 km van 2 weken geleden.

Vier dagen na de 10 Miles van Antwerpen doe ik mee met een plaatselijke loop in Moordrecht over 7 Kilometer. Een grote tegenstelling natuurlijk, in plaats van rond de 30.000 een deelnemer of 30 bijvoorbeeld. De afstand is korter en het zou dus per kilometer sneller moeten kunnen. 4:30 per kilometer dat zou te doen moeten zijn bedenk ik me vooraf. Als we met de hele groep naar de start wandelen voel ik de 10 Miles weer in mijn benen. Een startschot is er niet, het hele deelnemersveld telt af van 10 to 1 en dan vertrekken we. Omdat we tegelijk met de 4 kilometer starten zie ik voor mij enkele lopers wel heel hard gaan, automatisch gaat ook mijn tempo omhoog. Als ik zie dat de eerste kilometer in 4:20 gaat, doe ik iets rustiger aan, gelukkig maar want het parcour blijkt toch niet helemaal vlak. Na 3,5 kilometer is het keerpunt en gaat het parcour dezelfde weg terug. Het ontbreken van verrassingen zorgt er voor dat ik mijn tempo kan vasthouden. De laatste kilometer merk ik dat er iemand achter mij loopt die langzaam dichterbij komt en uiteindelijk voor mij over de streep gaat. Het lukt me niet om aan te haken bij deze loper die achteraf 20! jaar ouder blijkt te zijn. Alle deelnemers blijven bij de finish om ook de laatste loper met een applaus te onthalen, wat een leuke sfeer. Met mijn tijd van 31:19 wordt ik zowaar 8ste.

Natuurlijk doet mijn belgische werkgever Inuits mee met de 10 miles van Antwerpen en ik dus ook. Na een autoreis naar een parkeerplaats buiten Antwerpen en leuke fietstocht op de vouwfiets kom ik om iets na 14:30 aan bij de tent van SportOase. Daar krijg ik een mooi loopshirt met “Inuits Open Source Innovators” er op. Ook de andere Inuits arriveren en om 15:20 lopen we naar de start. Het is een zondag met prima loop weer, niet warm maar wel zon. Een whisky tasting op vrijdag met 7 cask strength whiskies is natuurlijk niet de optimale voorbereiding, maar zaterdags kon ik goed uitrusten een zondag ‘s ochtends uitslapen. In de whatsapp groep had ik stoer een eindtijd van 1:15 genoemd. Maar als iemand me vlak voor de start mijn streeftijd vraagt, zeg ik 1:16, wat nog steeds rond de 4:45 per kilometer betekend. Samen met honderden andere lopers schuifelen we als laatste naar de start en om 15:40 vertrek ik vol goede moed. De eerste kilometer gaat zoals altijd veel te hard zonder dat ik het merk. Het parcours is niet zonder opstakels, het is soms moeilijk mensen inhalen en is zeker niet vlak, maar het lukt me om rond de 4:40 per kilometer te lopen met wat ups en downs. De gezellige sfeer onderweg, zeker het stuk dwars door het centrum van Antwerpen, slepen me door wat moeilijk momenten heen. Ik was er al op voorbereid 10 minuten voor de start, het echte zware stuk is in de laatste kilometers. De route gaat door de 1717 meter lange konijnenpijp (waaslandtunnel), een tunnel onder de Schelde. De eerste helft gaat ‘t naar beneden, met grote stappen ga ik net als iedereen steeds harder. Dan komt de 2de helft die flink omhoog gaat. Met korte stappen een een hoog tempo, voorzover dat nog lukt na 14 kilometer, ga ik omhoog. Sommige andere renners krijgen het wel heel moeilijk en het is lastig inhalen. Naast me in de tunnel zie ik medische-teams die gelukkig niets te doen hebben. Vorig jaar was het veel warmer weer en storten er aardig wat mensen neer in de benauwde tunnel was me verteld. Uit de tunnel, en dan is het niet ver meer, maar de finish komt maar langzaam dichterbij, de tunnel heeft z’n tol geëist. Als ik over de Finish ga kan ik zonder leesbril mijn tijd niet lezen op mijn Forerunner. Als ik later kijk met bril zie ik dat het me is gelukt om 1:15:08 te lopen. Wonderbaarlijk goed ingeschat die eindtijd.

Tijdens het schaatsseizoen heel weinig gelopen, dat was te merken bij deze Reeuwijkse Plassenloop die voor mij het loopseizoen opent. Veel wind, die de laatste 4 kilometer tegen was en die dus invloed had op mijn eindtijd. Zat ik tot 6 kilometer nog rond de 4:30 per kilometer daarna werd het snel meer. Het lukte me niet om in een groepje te lopen en vol in de wind ploeterde ik me door de laatste 4 kilometer. Een eindtijd van 46:57 was het gevolg. Een gemiddelde van 4:40 viel nog mee, maar het is duidelijk, voor de 10K die nog komen moet ik zeker nog trainen.

Heel goed weer om te lopen (zon en niet warm) en een erg leuk en hip start en finish punt, de GOUDasfalt locatie vlak buiten het centrum van Gouda. De ligging aan de gouderaksedijk maakt het mogelijk om een 10 Kilometer hardloop-route uit te zetten door de polders van Het Beijersche buurtschap. Na het inschrijven en bekijken van de de Kids-run ga ik van start met het idee niet al te hard van stapel te gaan en iets te sparen voor de schaatsmarathon die ik dezelfde avond ga doen. De eerste 3 kilometer gingen vrij makkelijk rond 4:30 waardoor ik toch dacht dat ik rond 45:00 zou moeten kunnen lopen. Misschien door de stenen op het onverharde stuk van de route en de twee feestavonden ervoor waren de volgende kilometers een stuk zwaarder. Een eind tijd van 46:14 was het resultaat, ongeveer net zo snel als de Goudse Singelloop, toch niet slecht. Als extra kreeg ik na afloop een korte maar ontspannende Chinese massage, het maakte een heel geslaagd loop evenement dat perfect was georganiseerd.

Negen dagen na de Goudse singelloop had ik dankzij Portavita een startnummer voor de Dam tot Dam loop in Amsterdam. De 10 Engelse mijlen (16,2 Kilometer) lijken ieder jaar verder. Ook doe ik er ieder jaar langer over, dit jaar wilde ik weer gewoon in de buurt van 1:15 eindigen. De eerste 10 kilometer gingen goed, zeker gezien het burenweekend dat vooraf ging aan deze zondagmiddag. We starten namelijk als laatste startgroep rond 15:00 wat betekende dat ik eerst kon uitslapen voordat van Brabant naar Amsterdam ging. De zaterdag en vrijdag avond waren niet zonder enkele biertjes en dat had z’n invloed op de laatste 6 kilometer. Die gingen een stuk moeilijker en het aantal renners dat ik per minuut inhaalde begon duidelijk af te nemen. De laatste kilometer had ik al spierpijn in mijn bovenbenen. Bij het indrukken van mijn Gammin Forerunner had ik had ik gelijk het gevoel, dat de eindtijd niet beter was dan vorig jaar. En inderdaad 1:17:09 was 30 seconden langzamer. Het viel eigenlijk nog mee, en 827ste van de 10.013 klinkt zelfs helemaal niet slecht. De sfeer was echter al vanouds, langs de hele weg mensen en muziek en in Zaandam was het onthaal weer massaal. Gelijk doorlopen naar het tassen-ophaal-punt en een NS die zonder problemen vervoerde, zorgde er voor dat ik snel terug naar huis kon.

Deze zomer lag het accent van mijn sport activiteiten op het fietsen. En dus met een iets minder goede loop voorbereiding dan vorig jaar, begon ik aan de 10 kilometer van de Goudse Singelloop. Het leek dit jaar of er nog meer bekende langs kant stonden dan vorige jaren. De eerste twee ronden gingen aardig goed en na twee ronden ging ik met de tijd op 30:00 de laatste ronde in. Op naar de 45:00 dacht ik even, maar al snel ging mijn kilometer tijd omhoog en sloeg de vermoeidheid toe, het warme weer hielp ook niet mee. Met heel veel moeite lukt het me on in een tijd van 46:18 te finishen. De laatste ronde had ik veel tijd verloren en gaf me uiteindelijk geen lekker gevoel over deze singelloop. De Japanse whisky tasting die ik direct er na had maakte echter alles weer goed.