Negen dagen na de Goudse singelloop had ik dankzij Portavita een startnummer voor de Dam tot Dam loop in Amsterdam. De 10 Engelse mijlen (16,2 Kilometer) lijken ieder jaar verder. Ook doe ik er ieder jaar langer over, dit jaar wilde ik weer gewoon in de buurt van 1:15 eindigen. De eerste 10 kilometer gingen goed, zeker gezien het burenweekend dat vooraf ging aan deze zondagmiddag. We starten namelijk als laatste startgroep rond 15:00 wat betekende dat ik eerst kon uitslapen voordat van Brabant naar Amsterdam ging. De zaterdag en vrijdag avond waren niet zonder enkele biertjes en dat had z’n invloed op de laatste 6 kilometer. Die gingen een stuk moeilijker en het aantal renners dat ik per minuut inhaalde begon duidelijk af te nemen. De laatste kilometer had ik al spierpijn in mijn bovenbenen. Bij het indrukken van mijn Gammin Forerunner had ik had ik gelijk het gevoel, dat de eindtijd niet beter was dan vorig jaar. En inderdaad 1:17:09 was 30 seconden langzamer. Het viel eigenlijk nog mee, en 827ste van de 10.013 klinkt zelfs helemaal niet slecht. De sfeer was echter al vanouds, langs de hele weg mensen en muziek en in Zaandam was het onthaal weer massaal. Gelijk doorlopen naar het tassen-ophaal-punt en een NS die zonder problemen vervoerde, zorgde er voor dat ik snel terug naar huis kon.