Na de zware 10K van vorige keer, ben ik nu iets beter voorbereid en heb wat minder kilometers gefietst de afgelopen week. Het lukt me om de eerste kilometer niet te hard, maar wel snel te lopen. Het waait aardig maar gelukkig weet ik op het juiste moment achter iemand uit de wind maar in mijn tempo te lopen. Tot kilometer zeven blijf ik rond de 4:30 min/km maar dan slaat toch de vermoeidheid toe en zie ik de lopers voor mij langzaam maar zeker verder weg. Het lukt me om nog iets te versnellen, maar de laatste kilometer betaal ik dat terug. Toch een tevreden gevoel, 46:13 is bijna 3 minuten sneller dan vorige keer.
Voor de start van deze tweede zomeravondcup heb ik al het gevoel dat ik niet optimaal ben. En als een “Self-Fulfilling Prophecy” gaat het al na 2 kilometer mis. Mijn kilometer tussentijden stijgen langzaam maar zeker boven de 4:50 min/km terwijl ik het gevoel heb dat ik zo hard mogelijk ga. De laatste kilometers moet ik de neiging bedwingen om te gaan lopen, zo niet lekker voelt het. Ik sleep me er doorheen en kom uiteindelijk in 49:02 over de streep, “slechts” een minuut langzamer dan de vorige keer. Voor de volgende 10K de dagen er voor op tijd naar bed en niet te veel fietsen neem ik me voor.
Koningsdag, een vrije dag midden in de week met een kans om in de ochtend in Moordrecht 8 kilometer te rennen. Net als eerdere jaren lopen we met de hele groep lopers van de inschrijftafel naar het startpunt, dit keer best een flinke wandeling. Na het aftel-start-schot begin ik aan de eerste heen-en-weer parcours van vier kilometer. Tijdens het lopen heb ik in het begin nog wel even tijd om om me heen te kijken en zie het nieuwe Gouda West. De eerste vijf kilometer loop ik onder de 4:30 min/km wat me doet beseffen dat de wekelijkse vijf kilometer parkrun die ik tegenwoordig loop, ook sneller kan. Omdat ik de laatste drie kilometer iets langzamer loop wordt ik weer ingehaald door renners die ik eerste inhaalde. Ondanks dat ik niet kan aanhaken, helpt het me om het huidige tempo aan te houden en ik kom in 36:18 over de finish. Met een veel beter gevoel dan de 10Km van vorige week.
Een mooie lente avond om de 10 kilometer zomeravondcup door Maarschalkerweerd te rennen. Het eerste rondje op de atteletiekbaan doe ik rustig aan want daar ga ik normaal altijd veel te hard van start. Mijn eerste kilometer tijd is is 4:30 min/km en ik denk, “dat moet vast te houden zijn”. Maar al bij het volgende kilometer punt zit ik op 4:50 min/km terwijl ik het idee heb dat ik veel te hard loop, dat beloofd niet veel goeds. En ergens rond kilometer zeven is het duidelijk ook de 4:40 min/km is onhoudbaar en ik loop de laatste drie rond de 5:00 min/km. Als ik over de finish kom heb ik alleen het gevoel “dat heb dan ook weer gehad” en omdat ik al snel in de binnenstad van Utrecht moet zijn, om op tijd voor de film te zijn, laat ik deze 10K snel achter me.
Mijn eerste 10K dit jaar is er een waar ik in 2020 al voor inschreef en ook in 2020 zou zijn geweest als de corona periode niet voor uitstel zorgde. Vandaar de medaille uit 2020 die wordt uitgereikt aan iedereen die over finish komt. Ook dit keer staat aardig wat wind die goed te voelen is naast de surfplas in de eerste kilometers. Gelukkig heb ik geleerd van de vorige edities en loop het stuk tegenwind in groepje in plaats van alleen. Het tempo ligt dan misschien iets onder mijn ambitie maar zodra we de wind kwijt zijn kan ik het tempo opvoeren. Tot zes en een halve kilometer loop ik mijn eigen tempo een ga ‘lekker’. Dan komt er toch nog voor mij onverwacht een stuk met de wind schuin tegen.
Het kost me kracht en ik heb veel moeite met de laatste twee kilometer. Ik wordt nota bene ingehaald door de persoon die het hele stuk tegenwind op kop van het groepje liep. In 46:57 kom ik over de finish en heb ik het gevoel dat ik slecht gelopen heb. Als ik later naar mijn tijden van de vorige plassenlopen kijk blijk ik precies dezelfde tijd te hebben als mijn langzaamste plassenloop maar mijn enige 10K in 2021 was 2 minuten langzamer dus het viel uiteindelijk toch nog mee.
Met in het achterhoofd de SchaatsMarathon die ik ‘s avonds nog moet schaatsen, begin ik aan de 10 kilometer van de goudasfaltloop. Of het komt door een ontspannen en gezellige sfeer die altijd bij deze kleinschalige loop hoort of het prachtige weer weet ik niet maar de eerste 5 kilometer loop ik rond de 4:30min/km en dat is natuurlijk te snel om nog wat te sparen. Na het keerpunt dat naar mijn idee en wat later blijkt, iets te laat komt, doe ik wat rustiger aan. Enkele lopers die ik eerst voorbij ging halen mij weer in maar tot het eind blijf ik gelukkig wel een gevoel houden dat ik ‘s avonds nog iets over zal hebben. Als ik mijn hardloophorloge indruk na 49:43 minuten staat er 10.6 kilometer op de teller. Is mijn net nieuwe forerunner 55 niet correct? nee, we blijken inderdaad 10.6 kilometer gelopen te hebben door een foutje in het parcours. Geen probleem, ik heb heerlijk gelopen bij prachtig weer met een prachtig uitzicht en ook nog veel bekenden gezien en gesproken. Ik kijk al weer uit naar de volgen editie van de GOUDasfaltloop.
Een prachtige zomeravond op de Goudse Wielerbaan. Zeer geschikt om tien ronden te fietsen, twee ronden te rennen en vijf ronden te skeeleren. Ik sta aan de start en kom er daar achter dat er slechts drie deelnemers zijn voor de volledige solo IJzersterk discipline. Een podium plaats gaat lukken (net als bij het Clubkampioenschappen Skeeleren 2021 dus) ook al wordt ik laatste. Na vijf ronden fietsen kan ik me weer herinneren hoe het fietsen me altijd zwaarder valt dan gewoonlijk. Op de wielerbaan zijn de bochten niet mij specialiteit en moet ik iedere keer na een bocht weer versnellen. Dat intervallen gaat vijf ronden goed, dan begint de vermoeidheid z’n tol te eisen. Ik wordt ingehaald door een van de andere drie, een junior van twaalf jaar. Geweldig gefietst natuurlijk voor iemand van die leeftijd. Het lukt me om op een meter of 10-15 er achter te blijven fietsen tot de finish. Dan hebben we even een pauze om ons aan te kleden voor het lopen en skeeleren. Bij de start staat een grote groep jeugd die mee doen met de voor het IJzersterkje: Rennen en Skaten. Langs de kant zijn inmiddels de ouders verzameld en er is een dus aardig wat publiek. De jeugdigen beginnen allemaal heel snel en ik loop mee in de chaos. Bij het tweede rondje loop ik met nu de andere deelnemer van de drie achter mij. Ik probeer nog een kleine versnelling maar kan ‘m niet afschudden. Na de finish probeer ik zo snel mogelijk mijn bescherming en skeelers aan te trekken. Bij het aantrekken van mijn rechter skeeler click-sluiting breekt er iets en is de sluiting kapot. Met een losse skeeler rij ik de baan op en begin aan de vijf ronden. Anders dan andere keren vind ik het skeeleren prima gaan en heb geen last van de spieren die ik de vorige keren na een ronde al voelde. Wel moet ik goed oppassen dat ik recht op mijn rechter skeeler sta, want die zit zo los dat ie heel makkelijk zwikt. Ik wordt ingehaald door andere rijders die bijvoorbeeld deelnemen als team en heb geen idee op welke positie ik ga eindigen. En ondanks dat ik probeer bij te houden hoeveel ronden ik nog te rijden heb, ben ik verrast als te horen krijg: “Dit was je laatste ronde: Finish!”. Bij de prijs uitreiking blijk ik tweede, ik heb de junior van 12 nog net 30 seconden achter me gehouden terwijl nummer één minstens zes minuten sneller was. Volgend jaar wordt ik, als dezelfde weer meedoen, dus weer gewoon laatste. Want volgend jaar doe ik zeker weer mee.
Een echte 10 Kilometer loop! De zomeravondcup die normaal vier keer per jaar is, is nu slechts eenmalig. Ik heb er van te voren veel zin en antwoord op de vraag “hoe snel wil je ‘m lopen” met “onder de 45 minuten”. Het toeval wil dat ik start nummer 45 krijg, is dat misschien een extra indicatie. Vlak voor de start voel ik echter de realiteit, in mijn benen zitten het skeeleren en fietsen van afgelopen weekend. Ik heb dit jaar weinig gelopen en heb dus geen “loop benen”. De eerste 2 kilometer loop ik nog op schema: 4:30 per kilometer. Maar dan gaat het moeilijker en als ik het vijf kilometer punt passer zit ik al op 5:00 per kilometer. Ik blijf echter vanaf dan rond die kilometer tijd lopen zonder echt in te storten. Als ik met 48:50 over de finish kom ben ik toch niet ontevreden, met het benauwde weer en mijn geringe looptraining was sneller bijna geen optie. Deelnemen aan een fysiek hardloop event gaf me in ieder geval energie vooral en een goed gevoel achteraf.
Mijn eerste niet online en dus echte hardloop-event na de eerste corona maatregelen, blijkt heel goed geregeld. Behalve dat het een “corona safe” evenement is, is de sfeer van het typische GOUDasfalt evenement bewaard gebleven. Uniek en een mooie verrassing, is dat de “aftel-start” dit keer wordt vooraf gegaan aan een treffend gedicht door de Goudse stadsdichter. Het weer tijdens dit evenement blijkt ook nog eens perfect, niet warm maar wel zonnig. Na de eerste kilometer blijkt echter dat ik me door de ideale en goede omstandigheden heb laten beïnvloeden, 4:12 per minuut is veel te snel, zeker als ik ‘s avonds nog een marathon wedstrijd ga schaatsen. De tweede kilometer doe ik wat rustiger, maar de tegenwind maakt dat het toch moeite kost. Pas bij het keerpunt na 5 kilometer heb ik de wind mee, dan lukt het me echter niet om rond de gewenste 4:40 per kilometer te blijven. Deze zomer heb ik beduidend minder hard gelopen en deze 10 kilometer bewijst dat. Mijn tempo zakt steeds verder. Toch kom ik met een goed gevoel over de finish in een tijd van 46:27. Dat goede gevoel is vooral te danken aan de organisatie van het evenement en het weer tijdens de loop: Perfect. Zeker als ik een half uur later, na de finish, thuis op de bank zit en buiten de regen valt.
49 uur later sta ik weer aan de start van een 10 Kilometer. Of het expres is weet ik niet maar bij de start ruikt het ook echt naar oliebollen. De weg na de start is niet breed, de drukte maakt dat ik de eerste kilometer veel om mensen heen moet lopen terwijl ik ook nog ingehaald wordt aan alle kanten. Mijn tempo is de eerste twee kilometer 4:18/Km prima, maar dan voel ik dat mijn benen nog niet helmaal hersteld zijn van de inspanningen van eergisteren en bij kilometer drie loop ik al 4:30. Ik wil weer proberen rond de 45 minuten te lopen en dat betekend dat ik die 4:30 vol moet blijven houden. Ondertussen kijk ik om me heen en probeer te genieten van het prachtige polderlandschap met lichte mist en zon. Ook de carbidschietende locals zorgen voor afleiding. Het helpt helaas niet en bij kilometer zes kom zit ik op 4:39. Met veel moeite kan ik de twee volgende kilometers daar onder blijven maar bij de laatste twee kilometer lukt dat niet meer. De allerlaatste meters kan ik nog wel wat versnellen en kom op 45:08 over de finish.
