Voor de start van deze tweede zomeravondcup heb ik al het gevoel dat ik niet optimaal ben. En als een “Self-Fulfilling Prophecy” gaat het al na 2 kilometer mis. Mijn kilometer tussentijden stijgen langzaam maar zeker boven de 4:50 min/km terwijl ik het gevoel heb dat ik zo hard mogelijk ga. De laatste kilometers moet ik de neiging bedwingen om te gaan lopen, zo niet lekker voelt het. Ik sleep me er doorheen en kom uiteindelijk in 49:02 over de streep, “slechts” een minuut langzamer dan de vorige keer. Voor de volgende 10K de dagen er voor op tijd naar bed en niet te veel fietsen neem ik me voor.