Een prachtige zomeravond op de Goudse Wielerbaan. Zeer geschikt om tien ronden te fietsen, twee ronden te rennen en vijf ronden te skeeleren. Ik sta aan de start en kom er daar achter dat er slechts drie deelnemers zijn voor de volledige solo IJzersterk discipline. Een podium plaats gaat lukken (net als bij het Clubkampioenschappen Skeeleren 2021 dus) ook al wordt ik laatste. Na vijf ronden fietsen kan ik me weer herinneren hoe het fietsen me altijd zwaarder valt dan gewoonlijk. Op de wielerbaan zijn de bochten niet mij specialiteit en moet ik iedere keer na een bocht weer versnellen. Dat intervallen gaat vijf ronden goed, dan begint de vermoeidheid z’n tol te eisen. Ik wordt ingehaald door een van de andere drie, een junior van twaalf jaar. Geweldig gefietst natuurlijk voor iemand van die leeftijd. Het lukt me om op een meter of 10-15 er achter te blijven fietsen tot de finish. Dan hebben we even een pauze om ons aan te kleden voor het lopen en skeeleren. Bij de start staat een grote groep jeugd die mee doen met de voor het IJzersterkje: Rennen en Skaten. Langs de kant zijn inmiddels de ouders verzameld en er is een dus aardig wat publiek. De jeugdigen beginnen allemaal heel snel en ik loop mee in de chaos. Bij het tweede rondje loop ik met nu de andere deelnemer van de drie achter mij. Ik probeer nog een kleine versnelling maar kan ‘m niet afschudden. Na de finish probeer ik zo snel mogelijk mijn bescherming en skeelers aan te trekken. Bij het aantrekken van mijn rechter skeeler click-sluiting breekt er iets en is de sluiting kapot. Met een losse skeeler rij ik de baan op en begin aan de vijf ronden. Anders dan andere keren vind ik het skeeleren prima gaan en heb geen last van de spieren die ik de vorige keren na een ronde al voelde. Wel moet ik goed oppassen dat ik recht op mijn rechter skeeler sta, want die zit zo los dat ie heel makkelijk zwikt. Ik wordt ingehaald door andere rijders die bijvoorbeeld deelnemen als team en heb geen idee op welke positie ik ga eindigen. En ondanks dat ik probeer bij te houden hoeveel ronden ik nog te rijden heb, ben ik verrast als te horen krijg: “Dit was je laatste ronde: Finish!”. Bij de prijs uitreiking blijk ik tweede, ik heb de junior van 12 nog net 30 seconden achter me gehouden terwijl nummer één minstens zes minuten sneller was. Volgend jaar wordt ik, als dezelfde weer meedoen, dus weer gewoon laatste. Want volgend jaar doe ik zeker weer mee.