Ook dit jaar gaan de clubkampioen-schappen skeeleren van S.C. gouda gewoon door. Omdat het evenement dit keer niet telkens uitgesteld hoeft te worden door het “slechte weer” vind alles plaats in het licht, voor mij een nieuwe ervaring. De laatste keer op skeelers was de vorige clubkampioenschappen dus ik maak me geen illusies en probeer in ieder geval voorzichtig te zijn. Tijdens de pupillen en junioren wedstrijden zie ik af en toe een val op het asfalt, knap hoe die jeugd weer opkrabbelt, maar ik wil dat graag vermijden. In mijn leeftijd categorie zijn drie deelnemers en gelukkig ontstaat er een gezonde competitie waarbij er geen risico’s genomen worden. Bij eerste onderdeel, de “one lap”, moet ik in de andere twee deelnemers mijn meerdere erkennen, hun ervaring met de snelheid in de bochten kan ik niet evenaren en ik kom als derde over streep. De punten koers over uiteindelijk 9 ronden is meer mijn ding en ik raak verwikkeld in een strijd om de meeste punten. Het resultaat is dat de nummers 1 en 2 waar ik bij hoor, evenveel punten hebben, maar omdat mijn tegenstander als eerste over de finish gaat, heeft hij gewonnen. Natuurlijk als afsluiter de “Goudse mijl”, ik weet mijn tijd van vorig jaar met 3 seconden te verbeteren en weet, volgend jaar moet dat weer lukken. Behalve het rijden van mijn wedstrijden is er genoeg tijd om de andere categorieën te zien rijden, plezier te zien hebben of juist super serieus bezig te zijn. “Deelnemen is belangrijker dan winnen” zou ik kunnen zeggen, maar volgend jaar wil ik wel hoger op het podium komen, hopelijk kan dan het indoor skeeleren in de winter ook weer doorgang vinden zodat ik in ieder geval de bochten kan trainen. Of is het misschien het materiaal, het viel me op dat alle snelle rijders een frame met drie in plaats van vier wielen hebben.