Alain z'n Weblog

Al direct na de start word het duidelijk dat het geen rustige marathon zou worden. Veel pogingen om te ontsnappen en een serieus door drie rijders genomen tussensprint zorgden voor veel tempo wisselingen. Hierdoor was het goed opletten om niet plotseling achterin het peloton te komen, of erger nog op de kop van het peloton. Met nog 17 ronden te gaan was ik al aardig uitgeput maar gelukkig was ik toen het rondenbord op 9 stond hersteld en klaar voor de finale. In probeer in de buurt, of zelf voor de top 10 van het peloton te rijden. Iedereen met een eindsprint in de benen is vooraan te vinden en gelukkig wordt het bijna geen gedrang omdat het tempo “er in blijft”. De laatste bocht rijdt ik in de achtste positie als vlak voor mij in de binnenbocht iemand valt. Het lukt me de ongelukkige te ontwijken en mijn snelheid te behouden en kom als 6de over de finish. Een geweldig resultaat met als bonus dat ik nog net voor mijn “aartsrivaal” eindig. (ronden tijden)

Ieder jaar wordt er door S.C. Gouda 2 uur ijs gehuurd in Thialf Heerenveen om er zogenaamde  record wedstrijd te rijden. Dit jaar had ik besloten om mee te gaan. Daarvoor moest ik wel vrij nemen want die ijshuur was op maandag 25 november van 11:00 tot 13:00. De bus vertok al om 07:00 en reed goed door, we arriveerden reeds om 09:00. Wat bleek: dat was precies op tijd om de twee uur durende training te zien van de nederlandse schaatstop. Alle teams waren aanwezig: TVM, Brand Loyal, Beslist.nl, Project 2018, enz. Dat betekende dus dat ik 2 uur bewonderend heb gekeken naar schaatsers als Sven Kramer, Koen Verweij, Jan Smeekens, Ted-jan Bloemen, enz. Maar ook naar trainers als Gianni Romme, Gerard Kemkers of Marianne Timmer. Ik was volledig on de indruk hoe ze over het ijs gleden met een ongelooflijke snelheid en perfekte techniek. Toen ik om 11:15 op het Thialf ijs stapte en mijn eerste slagen deed, bleek gelijk dat het waar is wat iedereen me al had gezegd, het ijs in Hereenveen is heel special: Heel glad en hard. Veel tijd om er aan te wennen had ik niet want al snel was ik aan de beurt voor mijn 500 meter. Na een door mij veroorzaakte valse start, het gladde ijs zorgde er voor dat ik niet bleef stilstaan, ging ik bij mijn tweede start veel, veel te laat weg, een slechte opening was het gevolg. Het rondje ging ook niet echt lekker en 46:06 was het resultaat. Van de 500 meter had ik al niet veel verwacht, omdat ik die nooit meer rij. Maar van de 1500 die er snel op volgde en overigens ook nooit meer rij, had ik meer verwachtingen. Ik begon goed, maar lag al snel aardig ver achter op mijn tegenstander. Tijdens een wissel zag ik min tegenstander de buiten bocht nemen en ik nam zonder na te denken de binnen bocht. Terwijl ik door die bocht rij denk ik nog: “dat is raar, volgens mij reed ik hier ook de vorige ronde”. Als ik ver achter mijn tegenstander over de streep rij verschijnt op het electronisch bord een tijd van 2:11. Super snel denk ik dan, mijn tegenstander zal dan wel helemaal een snelle tijd hebben, maar bij zijn naam staat 2:20. De wissel was dus voor ons allebei verkeerd, diskwalifica is het resultaat. Die 500 en 1500 waren dus niet het hoogtepunt, nee dat was de 2 uur training van de wereldtop schaatsen, ik ben er ernorm door geinspireerd en had dat voor geen goud willen missen net als het het ijs dat aanvoelde als een spiegel en uniek is in Nederland.

Na de uitputtende 60 ronden van vorige week deze C2 nu weer “gewoon” 45 ronden. Om dat we wat later dan gepland starten met de marathon is er voor onze categorie niet gedweild. Er wordt gelijk al aardig doorgereden en proberen steeds dezelfde rijders/rijdsters een voorsprong op het peloton te krijgen. Als ik tussendoor op het bord kijk blijkt dat we er nog 30 moeten, een tegenvaller want ik heb dan het gevoel dat ik al een hele tijd aan het schaatsen ben. Na de tussensprint bij ronde 25 kom ik als iedereen overeind gaat vanzelf voorin te rijden. De vermoeidheid die ik eerder voelde is gelukkig verdwenen. 4 ronden voor de finish weten twee rijders te ontsnappen en een voorsprong te behalen van 100m die ze tot het einde weten vol te houden. Ondertussen maakt het peloton zich op voor de eindsprint en gaan we in 5 rijen naast elkaar de 2 laatste ronden in. In de één na laatste bocht zit ik op een goede positie, maar doordat er iemand naast me valt moet ik een hele ruime bocht rijden om ‘m te ontwijken. Het lukt mij overeind te blijven maar achter me hoor ik andere rijders meegesleurd worden in de val. De laatste 300 meter sprint ik achterin mee in een kopgroepje dat is ontstaan door die val achter mij. Het lukt me echter niet om anderen nog voorbij te rijden en ik ga als 8ste over streep. Geen slecht resultaat maar er zat misschien meer in. (ronde tijden)

De C2 rijdt dit keer 60 ronden in plaats van de gebruikelijke 45. Als ik in de “loze” ronde door de eerste bocht rij denk ik even terug aan vorige week, toen ik daar viel en uiteindelijk 3 dagen met een pijnlijke heup rond liep. Nu voelt alles weer goed en ik begin vol goede moed aan de wedstrijd. Al snel proberen er rijders te ontsnappen aan het peloton met het idee een ronde voorsprong te krijgen. Dat is in theorie mogelijk want 60 ronden geeft tijd genoeg, maar in praktijk blijkt het, voor het eerst dit jaar , snelle ijs er voor de te zorgen dat meer dan 100m voorsprong niet lukt. Ergens midden in de wedstrijd rij ik enkele ronden op de 5de plaats met het constante tempo en harde ijs is dat goed vol te houden. Toch wil ik me iets naar achteren laten zakken om nog meer uit de wind te rijden. Omdat ik al heel snel weer tussen de andere rijders wordt gelaten wordt dat een 9de positie. Als er een einde komt aan het niet al te hoge constante tempo en er enkele versnelling plaats vinden, breek er een stuk van het peloton. Tien ronden voor het eind wordt duidelijk dat het een massa sprint gaat worden. Met nog 2 roden te gaan zit ik in een niet echt optimale positie ronde de 20 en twijfel te lang voor ik ga versnellen. Een snelle laatste ronde en enkele rijders die voor mij vallen zorgen er voor dat ik toch nog als 11de over de streep rij. (ronde tijden)

Een vreemd begin van deze C2 marathon. In de eerste bocht en gelukkig in de “loze” ronde ga ik onderuit. In de bocht vallen betekend normaal dat je naar de buitenbaan schuift, maar ik val en ga juist de kussens in de binnenbaan in. Later blijkt dat ik een flinke blauwe plek op mijn rechter heup heb. De volgende bocht rij ik voorzicht door want misschien ben ik gevallen door een braam op mijn schaats. Aan mijn ijzers blijkt het niet  gelegen te hebben ik kan beginnen aan de 45 ronden. Alhoewel niet bijzonder hoog, zit het tempo er de hele wedstrijd aardig  in, er is weinig tijd om even overeind te komen. De ronden tijden laten zien dat het met de snelheid wel mee viel. Een serieuze ontsnapping van 6 rijders mislukt en er komt niemand weg uit het peloton. 10 ronden voor het eind wordt duidelijk dat het om de eindsprint zal gaan. De laatste 5 ronden ontstaat een compact peloton waar niemand op kop wil rijden maar wel vooraan en dus gaan we 4rijden dik door de bochten. Ik zit goed voorin als anderhalve ronde voor de finish de sprint begint maar al snel blijkt at mijn positie niet ideaal is omdat dit keer juist de binnenbaan de sprint succesvol begint. In de laatste bocht gaan nog wat mensen onderuit en kan ik enkele rijders inhalen. Uiteindelijk kom ik als 10de over de streep, een goed resultaat maar er zat naar mijn idee meer in.

Nog steeds is het buiten niet koud. Door de harde wind is het ijs in één binnenbocht nog maar een paar millimeter en staan er pylonen die zorgen voor een ruime bocht. De C2 gaat een stuk later van start doordat de jeugd marathon vooraf uitloopt, om 22:15 vertrekken we pas. De weinige C1 rijders die niet mee doen met het 6 banen toernooi, mogen eerst 45 ronden met de C2 mee rijden. De eerste 10 ronden rij ik het midden van het peloton makkelijk mee en besluit iets meer voorin te rijden. Er proberen verschillende groepjes los te komen uit het peloton, maar door de harde wind valt dat tegen en iedere keer worden ze terug gehaald. Als er en groep van 6 man weg is zit ik achter iemand die het gat probeert dicht te rijden. Als resultaat lijk ik met enkele anderen los te komen van het peloton maar al snel rijdt het peloton weer als één groep en komt de finale snel dichtbij. Met nog 10 ronden te gaan zit ik goed vooraan en  lijkt er een massasprint te komen. Dan ontsnappen er toch nog enkele rijders aan het peloton. Vlak voor de laatste ronde rijdt ik achter een sprinter aan naar een tweede positie in het peloton. Helaas rijdt de rijder voor mij niet echt hard door en moet ik even inhouden. Gelukkig kan ik in de een na laatste bocht gebruik maken van de pylonen die maar tot drie kwart in de bocht staan. Ik versnel het laatste kwart van de bocht langs de binnen kant en blijf aan de binnen kant van het recht eind rijden. Er is daar nog niet veel geschaatst omdat iedereen elke keer ruim ui de bocht is gekomen. Ik kan blijven versnellen en pas op de laatste 100 meter komen 2 rijders me voorbij. Ik wordt uiteindelijk 8ste (ronde tijden).