Al direct na de start word het duidelijk dat het geen rustige marathon zou worden. Veel pogingen om te ontsnappen en een serieus door drie rijders genomen tussensprint zorgden voor veel tempo wisselingen. Hierdoor was het goed opletten om niet plotseling achterin het peloton te komen, of erger nog op de kop van het peloton. Met nog 17 ronden te gaan was ik al aardig uitgeput maar gelukkig was ik toen het rondenbord op 9 stond hersteld en klaar voor de finale. In probeer in de buurt, of zelf voor de top 10 van het peloton te rijden. Iedereen met een eindsprint in de benen is vooraan te vinden en gelukkig wordt het bijna geen gedrang omdat het tempo “er in blijft”. De laatste bocht rijdt ik in de achtste positie als vlak voor mij in de binnenbocht iemand valt. Het lukt me de ongelukkige te ontwijken en mijn snelheid te behouden en kom als 6de over de finish. Een geweldig resultaat met als bonus dat ik nog net voor mijn “aartsrivaal” eindig. (ronden tijden)