Zoals gewoonlijk bij het Louis Hardlooper complex in Utrecht voor de film een live verhaal over de film. Een combinatie van een David Lynch en David Croonenberg film zou dit zijn. En inderdaad is er de vervreemding van Lynch en het futuristische van Croonenberg maar de film staat zeker op zichzelf. Wat vooral indruk maakte was de pijn en de jeuk die de hoofdrol speelster voelde, die kwam van het scherm echt binnen. Dat terwijl er allerlei geweld om de hoofdrolspeelster heen gebeurde dat je zonder gevoel voorbij ziet komen. De film muziek is ook een belangrijke factor die de sfeer bepaald, ik kon die zeker waarderen en heb weer een nieuwe band (voor mij althans) leren kennen: “Future Islands”. Een 8.
Een echte 10 Kilometer loop! De zomeravondcup die normaal vier keer per jaar is, is nu slechts eenmalig. Ik heb er van te voren veel zin en antwoord op de vraag “hoe snel wil je ‘m lopen” met “onder de 45 minuten”. Het toeval wil dat ik start nummer 45 krijg, is dat misschien een extra indicatie. Vlak voor de start voel ik echter de realiteit, in mijn benen zitten het skeeleren en fietsen van afgelopen weekend. Ik heb dit jaar weinig gelopen en heb dus geen “loop benen”. De eerste 2 kilometer loop ik nog op schema: 4:30 per kilometer. Maar dan gaat het moeilijker en als ik het vijf kilometer punt passer zit ik al op 5:00 per kilometer. Ik blijf echter vanaf dan rond die kilometer tijd lopen zonder echt in te storten. Als ik met 48:50 over de finish kom ben ik toch niet ontevreden, met het benauwde weer en mijn geringe looptraining was sneller bijna geen optie. Deelnemen aan een fysiek hardloop event gaf me in ieder geval energie vooral en een goed gevoel achteraf.
Ook dit jaar gaan de clubkampioen-schappen skeeleren van S.C. gouda gewoon door. Omdat het evenement dit keer niet telkens uitgesteld hoeft te worden door het “slechte weer” vind alles plaats in het licht, voor mij een nieuwe ervaring. De laatste keer op skeelers was de vorige clubkampioenschappen dus ik maak me geen illusies en probeer in ieder geval voorzichtig te zijn. Tijdens de pupillen en junioren wedstrijden zie ik af en toe een val op het asfalt, knap hoe die jeugd weer opkrabbelt, maar ik wil dat graag vermijden. In mijn leeftijd categorie zijn drie deelnemers en gelukkig ontstaat er een gezonde competitie waarbij er geen risico’s genomen worden. Bij eerste onderdeel, de “one lap”, moet ik in de andere twee deelnemers mijn meerdere erkennen, hun ervaring met de snelheid in de bochten kan ik niet evenaren en ik kom als derde over streep. De punten koers over uiteindelijk 9 ronden is meer mijn ding en ik raak verwikkeld in een strijd om de meeste punten. Het resultaat is dat de nummers 1 en 2 waar ik bij hoor, evenveel punten hebben, maar omdat mijn tegenstander als eerste over de finish gaat, heeft hij gewonnen. Natuurlijk als afsluiter de “Goudse mijl”, ik weet mijn tijd van vorig jaar met 3 seconden te verbeteren en weet, volgend jaar moet dat weer lukken. Behalve het rijden van mijn wedstrijden is er genoeg tijd om de andere categorieën te zien rijden, plezier te zien hebben of juist super serieus bezig te zijn. “Deelnemen is belangrijker dan winnen” zou ik kunnen zeggen, maar volgend jaar wil ik wel hoger op het podium komen, hopelijk kan dan het indoor skeeleren in de winter ook weer doorgang vinden zodat ik in ieder geval de bochten kan trainen. Of is het misschien het materiaal, het viel me op dat alle snelle rijders een frame met drie in plaats van vier wielen hebben.
Nog geen Sneak Preview te vinden in Utrecht, zou ie nog wel terug komen? Gekozen voor een Nederlandse film en de tweede wereld oorlog, een standaard combinatie. Toch vind de film niet standaard. Het is een vlot verhaal met een Engles, Duits en Nederlands perspectief. De acteurs zijn gewoon goed en overtuigend. Ondanks de vele locatie wisselingen en verschillende personen op die locaties, is alles goed te volgen zonder dat het extra word toegelicht aan het publiek. Van het begin tot het eind spannend. Is dit de nieuwe “Soldaat van Oranje”? Nee, daarvoor missen teveel niet oorlog thema’s. Een 8.
De bioscopen zijn weer open en mijn laatste film in de bios was begin september 2020. De dinsdagavond Sneak Preview is nog niet terug, het wordt een film in het Louis Hartlooper Complex. Alhoewel ik vaak niet enthousiast wordt van de tekst “based upon a true story” is het deze keer extra indrukwekkend. Het duurde even voor ik werd meegenomen in het verhaal en de karakters, maar dan zit ik er dan ook echt in. Ik word meegesleurd naar het frustrerende einde terwijl heen en weer geslingerd tussen sympathie en afkeer. Je begrijpt de emotionele rollercoaster van de hoofdrolspeler en die weet dat ook geweldig over te brengen, misschien zelfs af en toe iets te overdreven. Na het einde van het verhaal komen de “true after stories” en beelden, ze maken het verhaal nog indrukwekkender, een 8.
Voor de zondagavond marathon gelden natuurlijk dezelfde corona maatregelen als voor de andere activiteiten op de ijsbaan in Utrecht. Deze eerste marathon is een trainings marathon en voor mij gelijk de eerste mogelijkheid om met de corona maatregelen in Utrecht kennis te maken. Daarnaast ben ik door mijn 5de plaats bij de C2 van vorig jaar, het aan mezelf verplicht, en op verzoek van de marathon commissie om te promoveren naar de C1. Direct bij aankomst blijkt dat de C1 direct aan de beurt is om te starten. Ik heb geen tijd om me druk te maken over of ik het wel kan bijhouden in de C1. Voor ik het echt door heb rij ik mijn eerste rondjes in het C1 peloton. Het tempo gaat langsaam maar zeker omhoog en de bochten blijken het grote verschil met de C2. De C1 gaat vooral in de bochten een stuk sneller. Al snel valt het peloton uiteen een worden er rondjes ingelopen door de echt snelle schaatsers. Een enkele keer probeer ik mee te gaan met rijders die aan het peloton ontsnappen maar het lukt me niet om hun tempo bij te houden. Gelukkig kan ik me handhaven in het peloton dat overblijft en als het rondenbord op 16 staat moeten we afsprinten. Wel wat snel voor de 40 ronden die op het programma stonden maar regelementair gezien klopt het omdat we als peloton twee keer zijn gedubbeld. Ik pers er nog een eind-sprint uit en wordt in de einduitslag 17de. Zeker gezien de 10Km hardlopen die ik eerder op de dag deed een prima resultaat.
Mijn eerste niet online en dus echte hardloop-event na de eerste corona maatregelen, blijkt heel goed geregeld. Behalve dat het een “corona safe” evenement is, is de sfeer van het typische GOUDasfalt evenement bewaard gebleven. Uniek en een mooie verrassing, is dat de “aftel-start” dit keer wordt vooraf gegaan aan een treffend gedicht door de Goudse stadsdichter. Het weer tijdens dit evenement blijkt ook nog eens perfect, niet warm maar wel zonnig. Na de eerste kilometer blijkt echter dat ik me door de ideale en goede omstandigheden heb laten beïnvloeden, 4:12 per minuut is veel te snel, zeker als ik ‘s avonds nog een marathon wedstrijd ga schaatsen. De tweede kilometer doe ik wat rustiger, maar de tegenwind maakt dat het toch moeite kost. Pas bij het keerpunt na 5 kilometer heb ik de wind mee, dan lukt het me echter niet om rond de gewenste 4:40 per kilometer te blijven. Deze zomer heb ik beduidend minder hard gelopen en deze 10 kilometer bewijst dat. Mijn tempo zakt steeds verder. Toch kom ik met een goed gevoel over de finish in een tijd van 46:27. Dat goede gevoel is vooral te danken aan de organisatie van het evenement en het weer tijdens de loop: Perfect. Zeker als ik een half uur later, na de finish, thuis op de bank zit en buiten de regen valt.
Vorig jaar stond ik aan de kant als toeschouwer bij de clubkampioen-schappen skeeleren 2019. Toen ik het deelnemers veld zag van mijn category masters (40+) dacht ik, ‘volgend jaar doe ik mee”. Ik skeeler bijna nooit maar het was duidelijk dat dat geen belemmering is om deel te nemen. Natuurlijk was de ongedwongen en gezellige sfeer zoals gewoon bij de meeste SC Gouda evenementen voor jong on oud de tweede factor die me dit jaar de skeelers deed onderbinden. Bij de start van de eerste wedstrijd, een 400 meter rondje, blijkt dat de andere masters (40+) het natuurlijk gewoon allemaal serieus nemen en ben ik veel te langzaam met starten. Uiteindelijk weet ik ondanks mijn voorzichtige bochten toch als derde te finishen dicht achter nummer twee. Voor de puntenkoers over twaalf ronden van 400 meter ben ik veel mee alert bij de start, maar een bij wedstrijd over twaalf ronden is natuurlijk de start van minder belang. Ondertussen is het al donker geworden en de twaalf ronden voelen dan ook als een echte schaatsmarathon op het ijs. Ik kom in een soort “flow” een rij de rondjes zonder al te veel inspanning en boven verwachting met een een goed gevoel en snelheid uit. Uiteindelijk wordt ik tweede van de vier masters en mag op op het 1.5 meter podium mijn mediale in ontvangst nemen.
De afsluiter van de avond is de “de Goudse mijl”, een ronde over de Goudse wielerbaan. Mijn tijd van 2:31.386 is geen topper maar wel een die ik volgend jaar wil verbeteren. Deze mooie, gezellige en goed georganiseerde avond bevestigd dat ik inderdaad volgend jaar die poging ga wagen.
Als fan van Quentin Tarantino is dit een hele leuk documentaire. Natuurlijk heb ik alle 8 (en meer) films gezien die worden besproken en het is leuk om er weer fragmenten uit terug te zien. Zeker als er door de interviews een andere kijk op wordt gegeven of nieuwe feiten worden verteld (voor mij dan). Natuurlijk vind iedereen QT geniaal en geweldig en wordt er geen enkele kritiek geleverd. Ook miste ik enkele belangrijke acteurs die blijkbaar hun medewerking niet verleenden en wordt er wel erg opzichtig afstand genomen van de Harvey Weinstein affaire. Dat ik deze documentary op het grote scherm zag voegde ook niet echt iets toe, een TV was ook prima geweest, een 7.
Een SciFi en dan ook nog van Christopher Nolan, die wilde ik zeker zien, in Cinema Gouda op 4K scherm. Dat is blijkbaar een ding tegenwoordig. Wat begint als een “gewone” actie film wordt gaande weg een bijzondere film met nog steeds actie scenes, maar ze worden steeds moeilijker te volgen. De uitdaging zit er in te bijven begrijpen hoe en wat. Gelukkig lukt dat aardig want zoals dat gaat in Amerikaanse films, wordt veel minstens twee keer uitgelegd. Op het grote scherm zag het er allemaal goed uit. Ik denk dat op een kleiner scherm de indrukken veel minder zijn. Prachtig hoe de muziek de richting van de acties volgt. “Gebeurd is gebeurd”, vond ik echter een wel erg makkelijk om over de problemen van tijdreizen te stappen, Een 8.
