Alain z'n Weblog

Na de uitputtende 60 ronden van vorige week deze C2 nu weer “gewoon” 45 ronden. Om dat we wat later dan gepland starten met de marathon is er voor onze categorie niet gedweild. Er wordt gelijk al aardig doorgereden en proberen steeds dezelfde rijders/rijdsters een voorsprong op het peloton te krijgen. Als ik tussendoor op het bord kijk blijkt dat we er nog 30 moeten, een tegenvaller want ik heb dan het gevoel dat ik al een hele tijd aan het schaatsen ben. Na de tussensprint bij ronde 25 kom ik als iedereen overeind gaat vanzelf voorin te rijden. De vermoeidheid die ik eerder voelde is gelukkig verdwenen. 4 ronden voor de finish weten twee rijders te ontsnappen en een voorsprong te behalen van 100m die ze tot het einde weten vol te houden. Ondertussen maakt het peloton zich op voor de eindsprint en gaan we in 5 rijen naast elkaar de 2 laatste ronden in. In de één na laatste bocht zit ik op een goede positie, maar doordat er iemand naast me valt moet ik een hele ruime bocht rijden om ‘m te ontwijken. Het lukt mij overeind te blijven maar achter me hoor ik andere rijders meegesleurd worden in de val. De laatste 300 meter sprint ik achterin mee in een kopgroepje dat is ontstaan door die val achter mij. Het lukt me echter niet om anderen nog voorbij te rijden en ik ga als 8ste over streep. Geen slecht resultaat maar er zat misschien meer in. (ronde tijden)

De C2 rijdt dit keer 60 ronden in plaats van de gebruikelijke 45. Als ik in de “loze” ronde door de eerste bocht rij denk ik even terug aan vorige week, toen ik daar viel en uiteindelijk 3 dagen met een pijnlijke heup rond liep. Nu voelt alles weer goed en ik begin vol goede moed aan de wedstrijd. Al snel proberen er rijders te ontsnappen aan het peloton met het idee een ronde voorsprong te krijgen. Dat is in theorie mogelijk want 60 ronden geeft tijd genoeg, maar in praktijk blijkt het, voor het eerst dit jaar , snelle ijs er voor de te zorgen dat meer dan 100m voorsprong niet lukt. Ergens midden in de wedstrijd rij ik enkele ronden op de 5de plaats met het constante tempo en harde ijs is dat goed vol te houden. Toch wil ik me iets naar achteren laten zakken om nog meer uit de wind te rijden. Omdat ik al heel snel weer tussen de andere rijders wordt gelaten wordt dat een 9de positie. Als er een einde komt aan het niet al te hoge constante tempo en er enkele versnelling plaats vinden, breek er een stuk van het peloton. Tien ronden voor het eind wordt duidelijk dat het een massa sprint gaat worden. Met nog 2 roden te gaan zit ik in een niet echt optimale positie ronde de 20 en twijfel te lang voor ik ga versnellen. Een snelle laatste ronde en enkele rijders die voor mij vallen zorgen er voor dat ik toch nog als 11de over de streep rij. (ronde tijden)

Een vreemd begin van deze C2 marathon. In de eerste bocht en gelukkig in de “loze” ronde ga ik onderuit. In de bocht vallen betekend normaal dat je naar de buitenbaan schuift, maar ik val en ga juist de kussens in de binnenbaan in. Later blijkt dat ik een flinke blauwe plek op mijn rechter heup heb. De volgende bocht rij ik voorzicht door want misschien ben ik gevallen door een braam op mijn schaats. Aan mijn ijzers blijkt het niet  gelegen te hebben ik kan beginnen aan de 45 ronden. Alhoewel niet bijzonder hoog, zit het tempo er de hele wedstrijd aardig  in, er is weinig tijd om even overeind te komen. De ronden tijden laten zien dat het met de snelheid wel mee viel. Een serieuze ontsnapping van 6 rijders mislukt en er komt niemand weg uit het peloton. 10 ronden voor het eind wordt duidelijk dat het om de eindsprint zal gaan. De laatste 5 ronden ontstaat een compact peloton waar niemand op kop wil rijden maar wel vooraan en dus gaan we 4rijden dik door de bochten. Ik zit goed voorin als anderhalve ronde voor de finish de sprint begint maar al snel blijkt at mijn positie niet ideaal is omdat dit keer juist de binnenbaan de sprint succesvol begint. In de laatste bocht gaan nog wat mensen onderuit en kan ik enkele rijders inhalen. Uiteindelijk kom ik als 10de over de streep, een goed resultaat maar er zat naar mijn idee meer in.

Nog steeds is het buiten niet koud. Door de harde wind is het ijs in één binnenbocht nog maar een paar millimeter en staan er pylonen die zorgen voor een ruime bocht. De C2 gaat een stuk later van start doordat de jeugd marathon vooraf uitloopt, om 22:15 vertrekken we pas. De weinige C1 rijders die niet mee doen met het 6 banen toernooi, mogen eerst 45 ronden met de C2 mee rijden. De eerste 10 ronden rij ik het midden van het peloton makkelijk mee en besluit iets meer voorin te rijden. Er proberen verschillende groepjes los te komen uit het peloton, maar door de harde wind valt dat tegen en iedere keer worden ze terug gehaald. Als er en groep van 6 man weg is zit ik achter iemand die het gat probeert dicht te rijden. Als resultaat lijk ik met enkele anderen los te komen van het peloton maar al snel rijdt het peloton weer als één groep en komt de finale snel dichtbij. Met nog 10 ronden te gaan zit ik goed vooraan en  lijkt er een massasprint te komen. Dan ontsnappen er toch nog enkele rijders aan het peloton. Vlak voor de laatste ronde rijdt ik achter een sprinter aan naar een tweede positie in het peloton. Helaas rijdt de rijder voor mij niet echt hard door en moet ik even inhouden. Gelukkig kan ik in de een na laatste bocht gebruik maken van de pylonen die maar tot drie kwart in de bocht staan. Ik versnel het laatste kwart van de bocht langs de binnen kant en blijf aan de binnen kant van het recht eind rijden. Er is daar nog niet veel geschaatst omdat iedereen elke keer ruim ui de bocht is gekomen. Ik kan blijven versnellen en pas op de laatste 100 meter komen 2 rijders me voorbij. Ik wordt uiteindelijk 8ste (ronde tijden).

In plaats van te dalen gaat de buiten temperatuur weer omhoog. Het werd dus veel zweten tijdens de tweede “echte” wedstrijd van het seizoen. Ook de ontstond er een verhitte strijd, er werd aardig doorgereden en er waren heel wat ontsnapping pogingen. Uit eindelijk waren er 5 rijders die het lukte om een rondje te pakken en 2 die 200meter voor het peloton wisten te eindigen. Dit keer week ik iets van mijn normale tactiek af door veel voorin te rijden, maar een ontsnapping ging me iets te ver. Het kwam voor mij dus weer aan op de eindsprint die bij rondje 39 zou beginnen, 5 ronden eerder door de  rijders met een ronde voorsprong. Nog voor de bel voelde het al niet goed, ik zat aan de binnenkant bijna opgesloten. Gelukkig wist ik in de een na laatste bocht aan de buitenkant te komen. Maar de rijder voor mij probeerde wel te sprinten maar versnelde niet en ik kwam veel te langzaam de bocht uit. Toen ik eindelijk ook om die rijder heen kon lag ik al minstens 15 posities achter te kop van het peloton. In de laatste bocht en laatste 100 meter wist ik nog wel wat mensen in te halen maar de 21ste plaats die het  resultaat was vond ik heel teleurstellend. (Ronde Tijden)

Na twee training marathons was het nu tijd voor de eerste echte wedstrijd zondagavond marathon. Naast de 45 ronden in plaats van de 35 van de vorige weken een echte tussen sprint met prijzen. Een nog groter peloton dan de vorige keren en met weer veel SC Gouda deelnemers. Ondanks de demarrages was voor mij het tempo goed te doen, wel waren er door de drukte enkele valpartijen. Toen er een groep van 6 rijders meer dan 100 meter voorsprong had leek het er op of dat de succesvolle ontsnapping poging ging worden zeker omdat ze door het lange peloton slecht 300 meter hoefden te overbruggen. Het lukte de 6 niet wat later een rijder die de eenzame koploper van SC Gouda probeerde terug te halen wel lukte, een “ronde pakken”. Toen die inhaalactie aan de gang was bedacht ik me dat er misschien eerder gefinisht ging worden door het peloton en dus reed ik 8 ronden voor het eind naar voren om daar positie te kiezen. Het bleek het goede moment want er werd omgeroepen dat “met het ronden bord op 3” het peloton de bel voor de laatste ronde zou krijgen. Ik zat bij die bel achter rijders waarvan ik weet dat die goed kunnen sprinten, ik wist er zelfs nog een paar in te halen en reed voorin het peloton als 7de, bleek later, over de finish. Twee  jonge SC Gouda rijders eindigden heel knap bij de eerste 3, maar ik en de andere veteraan deden het zeker niet slecht als “oudjes” bij de eerste 8. (Ronde Tijden)