Alain z'n Weblog

De Clubkampioenschappen van S.C. Gouda sluiten bijna traditie getrouw het schaatsseizoen af. Op de aller laatste dag dat de Utrechtse ijsbaan open is rijdt ik een 500 en 1500 meter als Master (40+), een categorie waar 6 deelnemers aan mee doen. Niet sneller dan vorig jaar , 46.20 en 2:23.05, maar wel met het zelfde resultaat: een 2de plek achter iemand die alle veertig edities van de S.C. Gouda Clubkampioenschappen mee heeft gedaan. Zoals vanouds was er de kleedkamer weer grote rivaliteit tussen de schaatsers en dat uitte zich in fanatisme op het ijs. Naast prestatie (er werden vele persoonlijke records gereden) was er ook gezelligheid en sfeer. Als klap-op-de-vuurpijl kwam Paulien van Deutekom ook nog langs om de prijs-uitreikingen van de jeugd te doen, die maar al te graag met Paulien op de foto wilden. Na het lange baan programma was er ook nog een marathon over 40 ronden. Wederom deden er landelijk A en B-rijders mee zodat uitrijden nog een hele kunst was. Dat uitrijden was dus wel gelukt maar voor de prijzen deed ik niet mee. (transponder tijden)

Na een week wintersport (lees skiën en bier) voelden mijn spieren wat stijf en dan vooral mijn bovenbenen. Het hardlopen in de ochtend ging ook niet echt lekker en tijdens het inrijden merkte ik dat schaatsen iets anders dan skiën is. Allemaal smoesjes natuurlijk, maar het resultaat was wel dat ik de wedstrijd niet heb uitgereden. Het leek wel of het deze laatste zondagavond marathon van het seizoen 2011/2012 extra hard ging, de ronde tijden bevestigen dit. Toen het peloton 5 ronden voor het einde even stil viel dacht ik nog dat ik ‘t ging halen, maar de tempoversnelling die toen volgde zorgde er voor dat ik moest afhaken. 33 van de 35 ronden en geen punten. In het eindklassement ben ik uiteindelijk 12de geworden. Niet slecht, maar het thema van dit jaar, een betere eindsprint zou een klassering bij de eerste 10 hebben opgeleverd.

Na 2 weken natuurijs zet de dooi in, de kunstijsbaan in Utrecht heeft daar natuurlijk geen last van. Maar het aantal deelnemers aan deze vijftiende zondagavond marathon is minimaal. In mijn categorie  (C2) slechts 12 deelnemers. We rijden dan ook samen met de C1 de wedstrijd, na 35 ronden sprinten we af, de C1 rijdt er dan nog 35. Door de korte baan wedstrijd van de vorige dag heb ik flinke spierpijn en tijdens de wedstrijd, die vooral gekenmerkt wordt door de vele tempo wisselingen ( zie rondetijden ), voel ik constant mijn benen protesteren. Als ik het na 15 ronden bijna niet meer zie zitten,  gaat gelukkig het tempo iets omlaag en kan ik bij het peloton blijven. De eindsprint gaat nu beter, maar met maar 12 deelnemers ben ik met de 9de plaats niet tevreden.

De elfstedentocht kwam er toch niet, maar mijn Goudse Schaatsclub kon wel een clubkampioenschap korte baan organiseren. Op een prachtig stukje ijs van de Breevaart kon er een wedstrijdbaan van 140 meter worden afgezet. Het startschot wordt gemaakt behulp van twee plankjes, de snelste tijd van twee ritten bepaald de vier rijders die via een KO systeem de eindstand bepalen. In mijn categorie de masters (leeftijd 40+) doen 6 rijders mee, 2 rijden er sneller dan mij maar door een gelukkige loting sta ik in de finale om de 1ste en 2de plaats. Omdat ik weet dat winnen moeilijk wordt, ga ik voor de ‘pikstart’ maar helaas, mijn start is vals. Mijn tegenstander weet onmiddellijk wat hem te doen staat: ook een ‘pikstart’ proberen, Want een tweede keer valse start kon ik mij niet veroorloven omdat ik dan gediskwalificeerd zou worden. Als ik ‘eindelijk’ ben gestart is mijn tegenstander al twee stappen op weg en het inhalen lukt niet meer, ik wordt dus 2de. 4×140 meter sprinten blijkt een aanslag op mijn spieren, 2 dagen heb ik spierpijn.