Alain z'n Weblog

Een vreemd begin van deze C2 marathon. In de eerste bocht en gelukkig in de “loze” ronde ga ik onderuit. In de bocht vallen betekend normaal dat je naar de buitenbaan schuift, maar ik val en ga juist de kussens in de binnenbaan in. Later blijkt dat ik een flinke blauwe plek op mijn rechter heup heb. De volgende bocht rij ik voorzicht door want misschien ben ik gevallen door een braam op mijn schaats. Aan mijn ijzers blijkt het niet  gelegen te hebben ik kan beginnen aan de 45 ronden. Alhoewel niet bijzonder hoog, zit het tempo er de hele wedstrijd aardig  in, er is weinig tijd om even overeind te komen. De ronden tijden laten zien dat het met de snelheid wel mee viel. Een serieuze ontsnapping van 6 rijders mislukt en er komt niemand weg uit het peloton. 10 ronden voor het eind wordt duidelijk dat het om de eindsprint zal gaan. De laatste 5 ronden ontstaat een compact peloton waar niemand op kop wil rijden maar wel vooraan en dus gaan we 4rijden dik door de bochten. Ik zit goed voorin als anderhalve ronde voor de finish de sprint begint maar al snel blijkt at mijn positie niet ideaal is omdat dit keer juist de binnenbaan de sprint succesvol begint. In de laatste bocht gaan nog wat mensen onderuit en kan ik enkele rijders inhalen. Uiteindelijk kom ik als 10de over de streep, een goed resultaat maar er zat naar mijn idee meer in.

Nog steeds is het buiten niet koud. Door de harde wind is het ijs in één binnenbocht nog maar een paar millimeter en staan er pylonen die zorgen voor een ruime bocht. De C2 gaat een stuk later van start doordat de jeugd marathon vooraf uitloopt, om 22:15 vertrekken we pas. De weinige C1 rijders die niet mee doen met het 6 banen toernooi, mogen eerst 45 ronden met de C2 mee rijden. De eerste 10 ronden rij ik het midden van het peloton makkelijk mee en besluit iets meer voorin te rijden. Er proberen verschillende groepjes los te komen uit het peloton, maar door de harde wind valt dat tegen en iedere keer worden ze terug gehaald. Als er en groep van 6 man weg is zit ik achter iemand die het gat probeert dicht te rijden. Als resultaat lijk ik met enkele anderen los te komen van het peloton maar al snel rijdt het peloton weer als één groep en komt de finale snel dichtbij. Met nog 10 ronden te gaan zit ik goed vooraan en  lijkt er een massasprint te komen. Dan ontsnappen er toch nog enkele rijders aan het peloton. Vlak voor de laatste ronde rijdt ik achter een sprinter aan naar een tweede positie in het peloton. Helaas rijdt de rijder voor mij niet echt hard door en moet ik even inhouden. Gelukkig kan ik in de een na laatste bocht gebruik maken van de pylonen die maar tot drie kwart in de bocht staan. Ik versnel het laatste kwart van de bocht langs de binnen kant en blijf aan de binnen kant van het recht eind rijden. Er is daar nog niet veel geschaatst omdat iedereen elke keer ruim ui de bocht is gekomen. Ik kan blijven versnellen en pas op de laatste 100 meter komen 2 rijders me voorbij. Ik wordt uiteindelijk 8ste (ronde tijden).

In plaats van te dalen gaat de buiten temperatuur weer omhoog. Het werd dus veel zweten tijdens de tweede “echte” wedstrijd van het seizoen. Ook de ontstond er een verhitte strijd, er werd aardig doorgereden en er waren heel wat ontsnapping pogingen. Uit eindelijk waren er 5 rijders die het lukte om een rondje te pakken en 2 die 200meter voor het peloton wisten te eindigen. Dit keer week ik iets van mijn normale tactiek af door veel voorin te rijden, maar een ontsnapping ging me iets te ver. Het kwam voor mij dus weer aan op de eindsprint die bij rondje 39 zou beginnen, 5 ronden eerder door de  rijders met een ronde voorsprong. Nog voor de bel voelde het al niet goed, ik zat aan de binnenkant bijna opgesloten. Gelukkig wist ik in de een na laatste bocht aan de buitenkant te komen. Maar de rijder voor mij probeerde wel te sprinten maar versnelde niet en ik kwam veel te langzaam de bocht uit. Toen ik eindelijk ook om die rijder heen kon lag ik al minstens 15 posities achter te kop van het peloton. In de laatste bocht en laatste 100 meter wist ik nog wel wat mensen in te halen maar de 21ste plaats die het  resultaat was vond ik heel teleurstellend. (Ronde Tijden)

Na twee training marathons was het nu tijd voor de eerste echte wedstrijd zondagavond marathon. Naast de 45 ronden in plaats van de 35 van de vorige weken een echte tussen sprint met prijzen. Een nog groter peloton dan de vorige keren en met weer veel SC Gouda deelnemers. Ondanks de demarrages was voor mij het tempo goed te doen, wel waren er door de drukte enkele valpartijen. Toen er een groep van 6 rijders meer dan 100 meter voorsprong had leek het er op of dat de succesvolle ontsnapping poging ging worden zeker omdat ze door het lange peloton slecht 300 meter hoefden te overbruggen. Het lukte de 6 niet wat later een rijder die de eenzame koploper van SC Gouda probeerde terug te halen wel lukte, een “ronde pakken”. Toen die inhaalactie aan de gang was bedacht ik me dat er misschien eerder gefinisht ging worden door het peloton en dus reed ik 8 ronden voor het eind naar voren om daar positie te kiezen. Het bleek het goede moment want er werd omgeroepen dat “met het ronden bord op 3” het peloton de bel voor de laatste ronde zou krijgen. Ik zat bij die bel achter rijders waarvan ik weet dat die goed kunnen sprinten, ik wist er zelfs nog een paar in te halen en reed voorin het peloton als 7de, bleek later, over de finish. Twee  jonge SC Gouda rijders eindigden heel knap bij de eerste 3, maar ik en de andere veteraan deden het zeker niet slecht als “oudjes” bij de eerste 8. (Ronde Tijden)

Bij deze 2de Training Marathon van dit seizoen zijn er al veel meer deelnemers C2. Dat merk ik onder andere omdat de Scheidsrechter bij het “startpraatje” verteld dat ik jarig en en dus de loze ronde voorop mag rijden. Spontaan barsten de minstens 50 rijders uit in het zingen van lang-zal-die-leven. De loze ronde rij dus op vooraan. Daarna barst het geweld los, er wordt flink door gereden en ik blijf de het eerste gedeelte van de 35 ronden in het midden van het lang gerekte peloton. Er zijn korte ontsnapping pogingen maar het lukt niemand om weg te komen. Misschien door het hoge tempo maar ook door de jonge rijders die overal op reageren en elk gat onmiddellijk dichtrijden. Als ik 12 ronden voor het einde naar voren rij en bij ronde 10 op de 2de plek beland om zo voorin naar de finish te rijden blijkt iedereen dat idee te hebben. Drie, vier rijen dik wordt er voorin geprobeerd om niet op kop maar wel voorin te rijden. Twee keer leidt dit tot een valpartij, ik kan er beide keren net omheen. In de laatste ronde zit ik nog rond de 6de plaats, maar bij het uitkomen van de laatste bocht komen er toch weer wat mensen voorbij sprinten en word ik uiteindelijk 8ste. 2 van de grote hoeveelheid SC Gouda rijders die aan de C2 deelnemen worden eerste en tweede. (ronde tijden)

Terwijl het lijkt of de zomer nog niet is af gelopen, begint de zondagavond marathon alweer op de IJsbaan van Utrecht. De eerste twee marathons zullen gelden als training wedstrijden. Maar voor mij zijn die net zo serieus als de echte wedstrijden. Nog voor de marathon en de dweil rij ik mijn eerste rondjes van dit seizoen op het (zachte en aangeslagen) ijs. Dat valt ontzettend tegen en snel ga ik er weer vanaf. Als ik eenmaal aan de start verschijn voor de 35 ronden van de C2 categorie sta ik tussen een dertigtal rijders waaronder veel S.C. Gouda leden. Al snel blijkt na de start dat die eerste rondjes vooraf niet representatief waren voor de wedstrijd ronden, ik kan goed meerijden met het peloton. Het lukt me zelfs om voorin mee te doen, af te stoppen als er S.C. Gouda rijders weg zijn en per ongeluk even te ontsnappen aan het peloton. Nog voor de laatste ronde rijdt ik buitenom de bocht iedereen voorbij, rij het gat dicht naar de koploper en ga als eerste het laatste rechte stuk op. Natuurlijk blijkt mijn ontsnapping te vroeg, achter mij rijden schaatsers die wel afgewacht hebben en die komen de laatste honderd meter voorbij. Het blijken er uiteindelijk maar 4 (1 bleek een ronde achterstand te hebben) die me voorbij rijden en ik eindig als 5de. Heerlijk gereden bij een temperatuur van 11 graden. (ronden tijden)

Als afsluiting van het Schaatsseizoen is het bijna een traditie van SC Gouda om vlak voor sluiting van de ijsbaan, de Club-kampioen-schappen te houden. De organisatie had de touwtjes strak in de hand en de hele avond liep op schema. Fijn, want om 17:00 begonnen de kampioen-schappen en als laatste (rond 22:30) was de marathon waar ik naast de 500 en 1500 ook aan zou deelnemen. Iedereen van de Club was aanwezig, inclusief de mensen met een blessure of griepje. Een enthousiaste jeugd reed eerst 100 en 300 meter. Daarna was ik al snel aan de buurt voor mijn eerste en enigste 500meter van dit seizoen. De start lukt nog aardig maar een opening van 12.5 gaf al aan dat het geen snelle sprint zou worden. 47.09 een tijd die in het veteranen klassement nog een tweede plek opleverde, maar zelf was ik erg teleurgesteld. Zoals altijd tijdens de clubkampioenschappen is het in de kleedkamers een groot feest en wordt er wat af gelachen en gepraat. Het kon echter mijn gedachten niet afzetten van de 1500 meter die nog komen moest. Ieder jaar ga ik vreselijk kapot en valt de tijd tegen, dit jaar wilde ik één van de twee voorkomen. Tegen mijn tegenstander zei ik, dat ik onder de 2:30 wou rijden, het werd 2:29.67. Genoeg om in het eindklassement 2de te worden maar een tegenvallende tijd. Omdat ik vooral op techniek was blijven rijden ging ik niet echt volledig kappot. Dus had ik nog wat over voor de marathon van 40 ronden? Wetende dat deelnemers als Timo Verkaaik (top-divisie) en Richard Boef (1ste divisie) meerdere rondjes zouden pakken op de rest van ons mindere goden, maakte ik me niet druk over een positie bij de medaille winnaars. De eerste 20 ronden van de 40 deden we rustig aan omdat ook de ander klassen (dames 15 en heren 20 ronden) mee reden. Zodra die waren afgesprint, maakten de top schaatsers hun naam waar een viel het peloton uiteen. Ik maakte nog een vergissing door niet tijdig een gaatje dicht te rijden en raakt iets achterop. Enkele snelle mannen zaten nog achter me maar zij reden het gaatje zo snel dicht dat ik dat niet direct kon bijhouden en op mijn tandvlees het gat dicht reed. Enkele jonge rijders bleven demarreren en ik had alleen nog als doel daar in de buurt te blijven en te finishen. Dat lukte en na 37 ronden reed ik als 10de over de streep. De (nieuwe) omroeper deed het erg goed, vooral tijdens de marathon was het leuk om te horen dat hij de namen wist van alle rijders en het overzicht behield van wie waar reed. Het was weer een gezellig clubkampioenschap meet veel oude bekende, alleen daarom al, volgend jaar weer.

De laatste zondagavond marathon van dit seizoen. Na de 75 ronden van vorige keer was de 50 die op het ronden bord verscheen een kleine opluchting. Ondanks het snelle ijs lukt het drie rijders om een rondje “te pakken” één daarvan lukte dat zelfs 2 keer. Het tempo van het peloton was prima bij te blijven. De tussensprint rond het 25ste rondje zorgde voor een versnelling van het gehele peloton en koste me veel kracht, gelukkig werd er daarna weer normaal gereden. Zo’n drie ronden voor het einde, dat voor het peloton al na 45 ronden kwam,  reed ik aardig vooraan. Maar om echt naar voren de komen moest ik buiten om. Voor mij reed iemand die dat zelfde idee had, maar niet echt versnelde, er omheen lukte niet en dus zat ik 300 meter voor de finish achterin de sprintende groep van ongeveer 15 mensen.  Ik ging als 13de over de finish, tel daar de drie koplopers nog bij en ik was 16de. Maar wat bleek, één van de drie koplopers had geen transponder om en werd dus niet in de uitslag opgenomen, zo was ik uiteindelijk 15de. Van de 17 marathons die ik heb gereden (737 rondjes) telden er 15 mee voor het eind klassement (de eerste 2 waren slechts een oefening). In dat eindklassement ben ik 11de geworden met 109 punten, ik ben er tevreden mee. Jochem Uytdehaage zei vlak voor de start in de kleedkamer:  “Het is vooral leuk, die zondagavond marathon” en daar ben ik het volledig mee eens. Volgend jaar weer, en hopelijk is de opkomst van SC Gouda rijders dan ook weer zo groot  (transponder tijden)

Het is te merken dat het einde van het schaatsseizoen begint te naderen. Het aantal rijders bij de C2 is niet meer wat het geweest is, ook van SC Gouda dit keer maar 5 rijders bij de C2. Wel weer een groot aantal ronden: 75. Dit keer zonder de C1 in het peloton wat zich uitte in een veel rustiger begin. Een dweil en een buiten temperatuur van rond het vriespunt zorgde ook dit keer voor mooi ijs. Het lukte niemand om te ontsnappen aan het peloton, mede omdat er nauwkeurig op elkaar werd gelet door de rijders die boven in het klassement staan. Had ik vorige week nog af en toe moeite om bij het peloton te blijven, door het iets rustigere tempo ging het dit keer erg goed. Mijn positie in het peloton kon ik zelf bepalen en alhoewel ik het gevoel had dat ik zelfs aan beide premie sprints zou kunnen deelnemen, blijf ik uit voorzorg in het midden van het peloton rijden. Het “sparen” blijkt geholpen te hebben want ik kan zelfs na 74 ronden de laatste ronde mee met de eind sprint. De rijder die ik vorige keer 1 centimeter voor de streep nog voorbij kon, rijdt dit keer voor de laatste bocht direct voor mij. Ik blijf strak in de binnenkant van de bocht en kan daardoor onder mijn voorganger door rijden. Maar zodra hij dat doorheeft gaat hij nog een versnelling aan en op de finish lijn was ik het dit keer die een centimeter achter bleef met een 12de plek als eind resultaat. Respect voor de twee “jonkies” van SC Gouda die 1 en 2 werden. (ronde tijden)

Behalve dat dit keer het aantal SC Gouda deelnemers bij de C2 een “all time high” van 10 bereikte, werd de wedstrijd dit keer over maar liefst 70 ronden verreden. Onmiddellijk na de loze ronde vloog het tempo omhoog. Ronde twee bleek achteraf het snelste rondje van de wedstrijd. Gelukkig besloot het peloton na ongeveer 15 ronden het wat rustiger aan te doen. Prompt ontsnapte er enkele rijders aan het peloton waaronder de twee klassement leiders. Uiteindelijk lukt het 3 rijders een rondje in te halen. De 2 premie sprints zorgden in het midden van wedstrijd nog voor enkele versnellingen. 15 ronden voor het eind kreeg ik tijdens een valpartij van twee ongelukkigen een duw waardoor ik enigszins mijn linker enkel verzwikte maar gelukkig bleef staan en achter in het peloton kon bijkomen van de schrik. In de laatste 10 ronden luisterde ik aandachtig naar de omroeper en zoals verwacht werd er omgeroepen dat het peloton bij het rondebord op 6 de bel zou krijgen om af te sprinten. Ik wist me aardig voorin te rijden en op de laatste meter reed ik nog iemand voorbij, dat was me al lang niet meer gelukt. Uiteindelijk een 13de plek, en zoals ik twitterde “65 ronden: moe maar voldaan”. (rondetijden)