Alain z'n Weblog

Een remake van een jaren 80 film in deze sneak preview van de Cinemec Utrecht. Toen met Goldie Hawn en Kurt Russel. Nu met Anna Faris en Eugenio Derbez. De manlijke en vrouwlijke rol zijn echter omgewisseld. De romantische komedie heeft zo z’n momenten. Ik heb zeker wel gelachen, vooral om de “Mexicans”. Veel situaties zijn net “over the top” maar het kan en past goed. Net als de niet overdreven aanwezige maar wel grappige “schattige” dochters en het te verwachten einde. Ik kan me echter niet herinneren dat ik de eerste versie heb gezien, dus of die leuk was weet ik niet. Wel is deze versie gewoon een leuke komedie, een 7.

Het sneak bezoek krijgt weer enige regelmaat en dus ook deze week weer een Sneak. Een spelletje Truth or Dare tijdens Spring Break verandert in een spel op leven en dood. De ingrediënten voor veel spannende situaties. Helaas zijn de meeste van die situaties erg cliche en ben ik eigenlijk vanaf het begin af benieuwd wat de oplossing is die aan alles een eind kan maken en zit daar de hele film op te wachten. Helaas is dat ook erg teleurstellend en standaard. Een 5.

Na de eerste zomeravondcup van 2018 nog naar de sneak preview. Het blijkt een standaard thriller met een vrij standaard serial killer en standaard politie agenten. Een vrouwelijke journalist “loopt” met ze mee voor een artikel, eigenlijk ook erg cliché. Het verhaal kabbelt voort en zelden echt spannend. Kortom, ondanks Al Pacino en Karl Urban, of misschien dankzij, werd ik weinig enthousiast van deze film, een 5.

Even lijkt deze sneak niet bijzonders. Maar als de film op gang komt neemt de spanning en toe en lukt het om me een beetje in te leven in de situatie. Vreemd om David Tennant die ik alleen maar ken als Dr. Who te zien spelen. Z’n krachtige gezicht en uitdrukken dragen het grootste gedeelte van de film. Overdreven wordt de achtergrond van de “bad guy” in beeld gebracht terwijl we van de rest van de personages bijna niets te weten komen. De verhaallijn heeft veel potentie maar terwijl de hele film meedogenloos geweld kent is het einde dat helaas niet waardoor het wel weer heel erg cliché wordt. Een 7.

Dit keer een comedy in de sneak van Cinemec Utrecht. Alle ingrediënten zijn er voor een typische Amerikaanse comedy, een beetje grof taalgebruik een beetje bloot en “awkward” situaties. Toch moet ik af en toe hardop lachen en zelfs een “theater van de lach, John Lanting” scène bevat een verrassing die ik niet zag aankomen. De constante snelheid zorgt er voor dat je de aandacht kan vasthouden, gewoon een leuke comedy. Een 7.

Een actie film dit keer in de sneak van de Cimemec in Utrecht. Alle elementen zitten er in, de “good” en de “bad”, achtervolgingen, schieten, hacken, wind, regen, veel geld, een kluis, noem maar op. Helaas is alles geheel onsamenhangend, ongeloofwaardig en meestal geheel belachelijk aan elkaar geplakt. Dat laatste was meestal waar je om moest lachen. Spannend werd het nooit en het het meest verrassende was wel welke “spectaculaire” gebeurtenis er nu weer was verzonnen. Ryan Kwanten ( uit  de serie “True Blood” ) is een van de hoofdrolspelers die net als de rest ongeïnspireerd over doek loopt. Een 4.

Wederom een Sneak met een duits thema. Alhoewel het dit keer wel op heel ware gebeurtenissen is gebaseerd. De 7 dagen die voorafgaan aan de bevrijding van passagiers van het gekaapte vliegtuig in 1976 worden mooi opgebouwd. Terwijl de initiatiefnemers van de kaping langzaam hun grip op de gebeurtenissen verliezen worden ook hun beweegredenen duidelijk. Naast Daniel Brüh maakt de britse Rosamund Pike indruk als Duitse partner in crimes. De jaren zeventig sets zijn prachtig en de sfeer en spanningen in ruimtes van de Israëlische regering komen goed over. Het gaat echter allemaal een beetje langzaam op de verkeerde momenten en sommige situaties lijken wel heel erg overdreven geromantiseerd. De dans past mooi in thema van het verhaal, maar is wel vergezocht en onnodig aan het verhaal gekoppeld. Een 6.

Het leuke van de sneak is dat je films ziet waar je normaal niet zo maar heen zou gaan. Soms is dat maar goed ik maar soms ben je blij dat de film niet gemist hebt. Dit is er een van het laatste type. De film bouwt geweldig op naar een indrukwekkend en begrijpelijk einde. Hoofdrolspeelster Diane Kruger (ook in “Inglorious Basterds“) laat je de gebeurtenissen heel intens meemaken zonder dat het overdreven wordt. Ingehouden woede, intens verdriet, het spat van het scherm zo de zaal in. In de rechtszaal voel je als kijker wat er gaat gebeuren maar tot het laatst blijf je hopen en zelfs geloven dat het niet zo is. De duitse taal geeft dan ook nog iets extra’s waardoor alles nog meer indruk maakt. Een 8.