Alain z'n Weblog

Bij aanvang van de laatste Marathon van de Zondagavond competitie lijkt het er op dat het een spannende wedstrijd gaat worden. Prima ijs, “slechts” 40 ronden en de top van het klassement is aanwezig. Al snel probeert er een groep van 8 rijders weg te komen. Als ik zie dat daar twee SCGouda rijders bij zitten, ga ik uitgebreid op kop rijden op het tempo laag te houden, dat lukt even maar de ontsnapten worden snel terug gehaald zodra ik van kop ben. Er zijn nog enkele individuele ontsnappingen maar niemand komt echt weg, daarvoor houd men elkaar te veel in het oog. Het word tien ronden voor het einde dan ook duidelijk dat het een eindsprint gaat worden. Met nog twee en een halve ronde te gaan zie enkele bekende sprinters naar voren versnellen en ik probeer mee te rijden. Met nog twee ronden op het bord lig ik 20 meter achter een groepje van zes rijders die een eindsprint aankunnen. Het lukt me niet om aan te sluiten en ik rij tot de bel voor de laatste ronde achter de feiten aan. Dan komen er rijers van achteren over me heen een de laatste honderd meter moet ik vechten om niet te veel plaatsen te verliezen. Een 12de plaats is het resultaat. Drie ronden voor het einde valt die andere Veteraan van SCgouda, daardoor kan ik hem in het klassement nog net kon inhalen. Een 22ste plaats in het eind klassement is een mooie afsluiting van het zondagavond marathon seizoen. (ronde tijden)

Met de start om 22:45 wordt dit een hele late marathon. De afstand wordt ingekort tot 40 in plaats van 50 ronden en ook het aantal deelnemers valt tegen. Het goede ijs zorgt er voor dat ik het tempo goed kan bijhouden en voorin mee rij. Als er 6 rijders ontsnappen met een SC Gouda rijder erbij probeer ik op kop het tempo van het peloton laag te houden maar al snel wordt ik ingehaald en merk ik dat met de harde wind op kop rijden geen goed idee was. Ik heb lang nodig om  te herstellen. Vier ronden voor het eind komt de ontsnapte groep dicht bij het peloton. Er is dan ook verwarring als het ronde bord op 1 staat maar het peloton nog twee ronden moet en de koplopers de bel krijgen. De sprint duurt dan ook twee ronden. Het lukt me om mee te doen met de eindsprint maar ik kom net te kort om met de juiste rijders om de 7de plek te strijden. De volgende dag zie ik de officiële uitslag die lang op zich liet wachten doordat de koplopers en het peloton door elkaar door de finish reden, ik ben 16de. (ronde tijden)

Na een korte hoogte stage skien, had ik weer zin in een marathon. Een late start en “maar” 40 ronden. Bij 10 graden buiten temperatuur is het ijs na enkele ronden een vertragende factor. Het is te merken aan de ronden tijden, echt snel gaat het niet. Ik heb geen moeite om het bij te houden. Er ontstaat enige verwarring als een rijder een rondje pakt, die een C1 rijder blijkt te zijn en dus niet mee telt voor de C2 wedstrijd. 10 ronden voor het eind wordt duidelijk dat het een massa sprint gaat worden. Niemand van de C2 heeft officieel een rondje voorsprong dus de bel zal gaan als het ronden bord op 1 staat. Twee ronden voor de bel is het dringen voorin en er wordt fanatiek geschaatst. Dat betekend dat er hier en daar wordt geduwd en dat er rijders dwars door het peloton schieten op zoek naar een goede plaats voor de sprint. Bij de bel rij ik ronde de 15de plek. Door beide bochten te versnellen weet ik naar verder naar voren te komen. Op de laatste 100 meter behoud ik positie en op de streep steek ik nog net mijn schaats voor de rijder naast me over de streep. Een 9 plek en een val als gevolg. Zonder enige schade sta ik op met een voldaan gevoel, een goede wedstrijd gereden. (ronden tijden)

Snel ijs voor 50 ronden, want eindelijk is het winter. Ik sta aan de start met mijn nieuwe schaatshelm en zal voor het eerst een marathon rijden met helm als bescherming. Bij de training beviel het dragen van een helm prima, en net als bij de training merk ik er tijdens de marathon niets van, het is net als het dragen van een muts. Door het snelle ijs lukt het niemand om te ontsnappen aan het peloton. Enkele rijders proberen het maar worden snel weer terug gehaald. Een paar keer breekt het peloton in tweeën de eerste keer zit ik in het tweede gedeelte maar het lukt me om naar het de eerste groep te rijden. Echt hard word er niet gereden, als ik een keer extra aanzet in de bocht rijdt ik gelijk 10 meter voor het peloton als ik de bocht uit kom. Ik kom snel overeind want alleen op kop kost natuurlijk te veel kracht. Tien ronden voor het eind wordt duidelijk dat het een eindsprint gaat worden. De sprinters zoeken een goede positie en ik probeer achter iemand te komen waarvan ik weet dat hij of zij aan de sprint zal deelnemen. Niets is zo vervelend als achter iemand rijden de de laatste ronde de sprint laat lopen. Ergens ronde de 15 plek ga ik de laatste ronde in, het lukt me niet mijn positie te verbeteren totdat ik uit de laatste bocht kom en de schaatser op kop valt. Gebruikmakend van de kleine chaos die ontstaat kan ik wat rijders voorbij rijden meteen 12de plaats als resultaat. (ronde tijden)

Ook dit keer was het weer erg herfstachtig warm. Maar omdat er wel gedweild werd gingen de eerste ronden van de 45 prima omdat het ijs “bleef glijden”. Omdat het C2 en C1 peloton niet echt groot zijn rijden de C1 die 45 ronden mee voor ze zelf er nog 30 rijden. Als het tempo omhoog gaat ontstaat er een splitsing in het peloton en ik zit in de eerste groep en het lijkt er of dat we met een stuk of tien rijders weg kunnen komen. Helaas lukt het niet en het peloton valt in stukken uiteen. Als er voor mij weer een groepje weg is met 2 rijders van SC Gouda, denk ik rustig aan te doen maar dat pakt verkeerd uit, ik zit opeens in de C1 groep die helemaal achter de C2 rijdt. Op eigen kracht moet ik weer zien terug te komen bij de C2 rijders, het lukt maar  het heeft veel kracht gekost. Als bij het ronden bord op zes de bel gaat sprint ik mee met de sprinters maar heb net te weinig over om een heel goed resultaat te halen. Gezien de inspanning en zelfs een enkele keer kopwerk tijdens de wedstrijd ben ik tevreden met een 14e plaats (uitslag en ronden tijden).