Alain z'n Weblog

Wegens tijdgebrek “slechts” 30 ronden voor de C2, die slechts met rijder of 30 starten. Geen mooi glij ijs, maar ijs waarop iedere afzet kracht kost, zeker omdat er na de C3 niet was gedweild. Het was gelijk te merken, het tempo lang niet bijzonder hoog. Een langgerekt peloton waar ik voorin prima mee kan rijden maar de versnellingen me veel kracht kosten. Als er een groep van een man of 7 weg is met een rijder van S.C. Gouda erbij kom ik op kop van het peloton en ga relaxed op kop rijden om “af te stoppen”. Dat lukt aardig maar helaas lukt het slechts twee van de kopgroep om echt weg te blijven. Al na 25 ronden mag het peloton afsprinten, ik zit aardig voorin en ondanks dat ik in de bocht nog aardig gehindert wordt eindig ik als 12de, eindelijk weer eens in in de buurt van de eerste tien. (ronde tijden)

Alweer 50 ronden omdat er tijd genoeg is. Het tempo zit er ook dit keer weer flink in ondanks het grote aantal ronden. Ik kan voorin meerijden maar moet toch ook af en toe hard aanzetten om bij te blijven. Er werd constant geprobeerd te ontsnappen, waardoor er bijna geen rust momenten in de wedstrijd zaten. Pas op het laatst lukt het drie rijders om weg te blijven. Bij eindsprint van het peloton weet ik in de kop van het peloton te blijven maar wederom lukt het me niet om de laatste ronde nog mensen voorbij te sprinten, ik word 20ste. (ronde tijden)

Omdat er meer tijd voor de C2 marathon rijden we dit keer 50 ronden. Vanaf het begin zijn er rijders die weg proberen te komen en weer terug gehaald worden. Het tempo blijft daarom constant hoog en als na 47 ronden duidelijk is dat het kopgroepje van drie niet meer ingehaald gaat worden, kan de eindsprint beginnen.  Met mijn val van vorige week in het achterhoofd, ben ik misschien iets te voorzichtig bij het inhalen om helemaal voorin te komen. Na 50 ronden heb ik niet meer genoeg kracht om een goed sprint te rijden en ik eindig net achter een grote groep die om de derde plaats sprinten. Een van de drie koplopers werd uiteindelijk dus nog ingehaald. Het volhouden van het sprinten levert ondanks de achterstand toch nog een 20ste plaats op, 1 punt voor het klassement. (Ronde Tijden)

Gedreven om het beter te doen dan de vorige twee keren begon ik aan de C2 marathon over 40 ronden. Al snel werd duidelijk dat ik het tempo van het peloton goed kon bijhouden en langsaam schoof ik wat naar voren. In de tweede bocht zitten enkele gaten in het ijs waardoor er vaak in die bocht word gevallen. Ik weet waar de gaten zitten en rij er gecontroleerd “omheen” of “onderdoor”. Als het naar voren gaan me niet snel genoeg gaat besluit ik op het rechte stuk buitenom naar voren te rijden. Maar dan gebeurd wat ik in de bocht heb weten te voorkomen, ik val. Bij het van de binnenste baan naar buiten gaan, raak ik de schaats van iemand die naast me rijdt. Normaal valt dan of de ander of komen we beide met de schrik weg. Dit keer echter raak ik zo uit evenwicht dat ik op mijn knieen over het het ijs glij en pas weer overeind kan komen als het peloton al voorbij is. Ronden ben ik bezig om weer aan te sluiten, maar het lukt me niet. Tot 6 ronden voor het eind rij ik mee met het peloton dat me heeft ingehaald en moet dus de wedstrijd verlaten als rijder met een ronden achterstand (Ronden tijden).

Nog steeds is het buiten 17 graden en is het ijs zacht met enkele slechte plekken in de bocht waar keer zelf pilonen staan. Het peloton lijkt minder groot en het eerste stuk van de 35 ronden gaat het niet erg hard. Toch kost het me moeite vanaf het begin om diep te zitten, ik heb nogal wat spierpijn te hebben over-gehouden van het uurtje tennis ‘s ochtends. Ondanks de overkapping staat er toch nog wind op het rechte stuk bij de tribunes. Ik rij achter enkele dames, die overigens ook dit keer weer veel voorin te vinden zijn. Ze zitten echter zo diep dat ik toch nog last van de wind heb en zoek al snel de beschutting op achter een rijder die minder diep zit. De solo-ontsnapping aan de kop van het peloton komt niet verder dan 100 meter, mede door de wind. Ook de twee tussen-sprints met prijzen, een keer voor vrijkaarten voor de landelijke marathon van zondag a.s. en een keer voor een reep chocolade, splitsen het peloton niet. De eindsprint voor het hele peloton is onvermijdelijk. Op een posite bij de eerste twintig ga ik de laatste ronde in. Voor me rijdt iemand die echter een gat laat vallen, maar het lukt me niet om binnendoor er langs te gaan. Pas in de tweede helft van de laatste bocht ben ik er eindelijk voorbij maar mijn snelheid niet hoog en meer dan één andere rijde inhalen lukt me niet. Ik word 17de (Ronden tijden).

Na twee training marathons is het nu tijd voor de eerste marathon die meetelt voor de zondagavond competitie. Een groot aantal deelnemers doet mee aan de wedstrijd over 35 ronden. Lange tijd blijft het peloton bij elkaar en rijdt ik mee voorin. Het lukt drie rijders om te ontsnappen en vier anderen vinden aansluiting. Meer dan 150 meter wordt de voorsprong van de zeven niet. Het lukt een rijder van SC Gouda om 7 ronden voor het einde van de wedstrijd bij de zeven aan te sluiten, Respect. Als de laatste ronden ingaan is het duidelijk dat ondanks steeds kleiner wordende afstand, de acht ontsnapte rijders weg blijven en dat het peloton gaat sprinten voor plaats negen en hoger. Vlak voor de een na laatste bocht zit ik in een goede positie en wil buitenom in de bocht verder naar voren rijden. Op dat moment echter gebeurt er een valpartij naast me en moet ik inhouden en uitwijken. Als ik het gat van 20 meter dat ontstaat is weer heb dicht gereden kom ik de laatste bocht uit en weet mijn positie te handhaven, ik wordt 17de. (ronde tijden)