Alain z'n Weblog

Aan het eind van het schaatsseizoen zijn er altijd nog de clubkampioenschappen van Schaatsclub Gouda. Dit keer zelfs op de allerlaatste dag dat de ijsmachines nog aanstonden. De wedstrijden begonnen al rond 17:00 er was dus daglicht en het prachtige weer zorgde er voor dat ik eerst nog in de zon kon zitten ook. Een hele nieuwe ervaring na een half jaar in de kou en het donker op en langs de ijsbaan. Het ijs was prima, maar 1x per jaar een 500 en een 1500 dat levert geen goede tijden op alhoewel beter dan vorig jaar: 45.95 en 2.21.07. Mijn tegenstander had niet echt veel aan mij, bij de 500 meter en 1500 kruiste hij al op de eerste wissel voor mij. Echt sprinten dat ging dus niet, door mijn eenzijdige manier van trainen (duur), en een opening van 12.6 lijkt natuurlijk nergens op . Mijn algehele conditie bleek wel beter, het verval op de 1500 was redelijk binnen de perken, maar het laatste rondje voelde ik wel mijn benen geheel verzuren. Dankzij de aparte Masters (40+) categorie waren de tijden goed voor een zilveren medaille. Als afsluiting was er nog een clubkampioenschappen Marathon. Nadat de jeugd, trimmers en dames waren geweest was het de beurt aan twee klassen: de C4/C3 en de C2/C1/M1. Omdat ik in Utrecht bij de C2 mee rij deed ik dan ook mee met de die laatste groep, maar het lijstje geeft het al aan, ook de echte mannen deden mee, ik noem de WK deelnemer Ted-Jan Bloemen en de 10e op het NK Marathon, Timo Verkaaik. De eerste groep reed z’n 25 ronden met onze groep mee en omdat we niet van invloed op de wedstrijd mochten zijn bleven we in een aangenaam tempo achter het peloton van de eerste groep. Daardoor had ik de mogelijkheid om maar liefst 25 ronden met de “groten” te rijden, die vrolijk keuvelend rondreden terwijl ik langzaam “dood” ging. Toen de laatste 15 ronden van de 40 ingingen, reden de echte snelle mannen zonder moeite van mij  weg en viel het hele peloton uit elkaar. Het resultaat: ik reed 13 rondjes alleen. Moe en voldaan wist ik uiteindelijk wel te finishen, maar zoals verwacht buiten de prijzen. Behalve het schaatsen is het leuke van de club kampioenschappen dat de hele club bij elkaar is en er veel oude bekende aanwezig zijn. Ook is het leuk om te zien hoe fanatieke ouders al even fanatieke kinderen aanmoedigen, de  strijd aan gaan wie het snelste is, na de 500 meter de schaatsen inspecteren of zelfs slijpen. Kortom een zonnige, gezellige en zware middag/avond.

Vorige week een marathon gemist wegens een wintersport, nu dan de laatste zondagavond marathon van dit seizoen. De hoogte stage heeft geholpen, want ik reed verrassend goed. Na de eerste 20 ronden van de 45, was er een tussen sprint. Omdat ik de omroeper dit keer wel had verstaan, kon ik reeds 100 meter voordat de bel voor de tussen sprint ging versnellen en kwam de bel niet als een verrassing zoals bij sommige rijders. Bij het ingaan van de laatste bocht lag ik tweede na een rijder die al een tijdje enige voorsprong had. Anders dan verwacht kwam er slechts 1 rijder nog langs me en werd ik 3de bij de tussen sprint. Beloning: een doosje chocolaatjes. Direct na de tussensprint was het peloton weer bij elkaar maar de versnellingen die de hele wedstrijd al aan de gang waren gingen gewoon door er ik had moeite om te herstellen. Gelukkig ging het daarna wat rustiger aan en kon ik me voorbereiden op de eindsprint. 8 ronden voor het einde reed ik naar voren, maar al snel zat ik weer achteraan omdat blijkbaar iedereen zich voorbereide op een eindsprint. Toen er een 2 op het rondenbord verscheen wist ik dat er wat moest gebeuren en reed nog eens naar voren, gehinderd door enkele mindere sprinters lukt het om uiteindelijk 11de te worden. In het eind klassement seizoen 2010/2011 had ik het ook niet slecht gedaan: 20e. ( rondetijden )