Alain z'n Weblog

Als fan van John Cusack, Gong li en Yun-fat Chow zou je even denken dat het best een leuke film zou kunnen worden. Maar dit typisch Amerikaanse oorlog drama kon me niet echt boeien alhoewel de spelers dus wel hun best deden. In “Goose point blank” (Cusack), “Raise the red latern” (Gong Li) en “The Killer” (Yun-fat Chow) waren ze individueel veel veel beter, samen wordt het niet echt wat: het verhaal is te Amerikaans en de muziek te bombastisch, of zou het er misschien aan liggen dat ik niet van oorlog film houd? (behalve Inglorious Bastards natuurlijk). Een 5.

Iedere keer als ik een Franse film zie ben ik verbaasd over hoe goed ik ‘m vind. Er heerst een bepaald soort sfeer waardoor je onmiddellijk in de film zit. Deze kende een enorme spanning die pas na de pauze tot een climax komt om vervolgens zeer verrassend verder te gaan om met een prachtige “chute”  af te lopen. Wat ik vooral knap vond was de manier waarop Ludivine Sagnier speelde dat ze een rol speelde en dat je dat als kijker ook door had maar dat het subtiel genoeg was. Een aanrader, een 8.

Een Duitse film die reeds in 2008 is gemaakt en in Amerika de titel “North Face” heeft gekregen. Al eerder (2004) was er een bergklimmers film in de de Sneak Preview “Touching the Void”, die vond ik een stuk beter dan deze. Net als de cliché overgangen van bijvoorbeeld ijzige kou naar een warm houtvuur, kwam een groot gedeelte erg gemaakt over dat terwijl ik enkele jaren geleden heb geskied in het gebied rond de Eiger en ik e.e.a. herkende. Waarschijnlijk waren de meeste klim scènes gewoon in de studio opgenomen. In de pers (volkskrant/internet) werd al geklaagd over het toevoegen van romantiek/liefde aan het verhaal, ik werd er ook niet warm of koud van. Een 6.

Geld, Drug en criminaliteit gaan altijd samen, zo ook in deze Zweedse film. Het had een eenvoudige snelle actie film kunnen worden maar gelukkig heeft deze film veel meer. De acteurs spelen heel geloofwaardig en omdat iedereen zijn eigen taal spreekt (de Zweden Zweeds, de Oost-Europeanen Oost-Europiaans en de Spanjaarden Spaans) blijft het authentiek. De achtergronden van de rollen zijn subtiel verklaard en het is het knap hoe de hoofdrol speler sympathie en medelijden weet te generen. Ook de muziek, of het ontbreken ervan vond ik prima op z’n plaats. Een heerlijke spannende film, een 8.

Hoe ver kan je gaan als een terrorist dreigt miljoenen mensen te doden met een atoombom. En als je dan begint met martelen, hoe ver ga je dan? Dit zijn de vragen die in deze film worden onderzocht. Samuel L. Jackson en Michael Sheen spelen een prima rol maar met Carrie-Anne Moss had ik wat meer moeite. Het begin van de film is bijna grappig door de manier waarop je als kijker iedere keer het het idee krijgt dat je alleen dingen te horen krijg op een “need -to-know basis” en er telkens mensen verschijnen die weer anderen “over-rulen”. Bij een Amerikaanse film zou het onderwerp al snel pro-amerikaanse statements opleveren, maar gelukkig valt dat in deze film ontzettend mee. Ondanks dat er “weinig” gebeurd in de film maar dankzij het voor mij verrassende einde: een 8.

De film begint met een mooi sfeer beeld van de Ierse kust en zoomt dan ik op een vissers boot alwaar  Colin Farrel een net binnen haalt. Daarna ontwikkeld zich een verhaal waarvan ik iemand in de pauze hoorde zeggen “is dit een remake van Splash?”. De hoofdrol speelster deed me denken aan Milla Jovovich maar gelukkig kan Alicja Bachleda beter acteren. Dankzij de dochter-rol zit er ook nog humor in de film en was het een vermakelijke feel-good movie. Een 7.

Een Franse film over de maffia in Marseille. Omdat je als sneak-er vaak geen idee hebt waar een film over gaat, dacht ik bij de eerste scène nog dat het een Frans drama was, maar al snel wordt Jean Reno neergeschoten. Na het herstel van de 22 kogelwonden en het overleven van een aantal aanslagen beginnen de actie, martelingen en bedreigingen echt op gang te komen. Door het groot aantal karakters die er toe doen, is het moeilijk alle namen uit elkaar te houden en had ik soms geen idee over wie ze het nu weer hadden. De verhaallijn van de alcoholische politie agente maakte het niet eenvoudiger, maar verklaard uiteindelijk wel het einde… Een 7.

Eindelijk weer eens goed gelachen om een film. Kick-Ass is behalve komisch ook gewelddadig, maar dat laatste wordt dan weer zo belachelijk dat het weer leuk wordt. De voice-over die in Amerikaanse films nog al eens alles probeert uit te leggen brengt  hier vooral verwarring, is niet vreemd van zelf kritiek en is vaak om te lachen. Een van mijn favorieten Nicolas Cage is ook van de partij, niet grappig maar wel weer prima een getergd/verward persoon spelend. Het in stripvorm vertelde verleden van Big Daddy  en Hit Girl past erg mooi in de film. Een 8.

Achteraf bleek het de film van het boek van een waar gebeurd verhaal. De beelden van de Afrikaanse woestijn waren prachtig maar de dramatische muziek verpeste de sfeer en voegde zeker niets toe aan de film. Verder was het het af en toe komisch en ontroerend, maar het lag er iets te dik bovenop: deze film gaat over de verschrikkingen van vrouwenbesnijdenis. Een heel serieus onderwerp natuurlijk maar eromheen is het een vrolijke boel en gaat bijvoorbeeld de foto-modellen wereld geheel aan kritiek voorbij. Een 7

Harvey Kietel speelde ooit de Bad Leutenant in de gelijknamge film met het zelfde thema , in deze film Nicolas Cage. Ik ben altijd fan geweest van Cage (ondanks “Ghost Rider”) en ook in deze film stelt hij niet teleur. Hij heeft het perfecte lichaam om iemand met een “handicap” te spelen. Maar behalve Cage, sprak mij ook de sfeer in de film erg aan. Het bijna spookachtige New Orleans na de watersnood ramp met af en toe psychedelische beelden was een prima combinatie. Het verhaal stapelt ellende op ellende maar de op het laatste moment zeer verassende wending was een groot ciché dat misschien niet kon uitblijven in een Amerikaanse film maar bij nader inzien wel erg grappig was. Een 8.