Alain z'n Weblog

Na enkel weken zonder, eindelijk weer een Sneak. En alweer met Antonio Banderas, maar voor mij wel heel speciaal: mijn eerste 3D film in de bioscoop. Het verhaal leek er vooral voor te zorgen dat de figuren in situaties terecht kwamen die zich uitstekend leenden voor 3D vertoning. Het zag er allemaal prachtig uit maar het verhaal werd er niet beter van. Gelukkig ontbrak de humour niet, en viel er nog aardig wat te lachen, vooral de reactie van Puss op een lichtplek op de muur was briljant. Helaas vond ik Puss niet stoer genoeg,  van mij had hij veel meer op Antonio Banderas mogen lijken zoals die speelde in “El Mariachi” of “Desperado”, ik denk dat de classificatie “Alle leeftijden” dat niet toeliet. Een 7.

Een spaanse sneak dit keer. Regiseur Pedro Almodóvar kende ik al van “Volver” en “Los Abrazos Rotos“, ook deze film is weer genieten. In Spanje lijkt het altijd lekker warm weer, een mooi contrast met de kille chirurgische omgeving waar veel scènes zich afspelen. Antonio Baderas is verbazend goed gecast als de meedogenloze plastische chirurg die er alles aan doet om zijn doel te bereiken.  Langzaam wordt alles duidelijk en met sprongen in de tijd wordt je als kijker je langzaam bewust van van de gruwelijke werkelijkheid. Je verveeld als kijker geen moment en tot het einde blijft het spannend welke keuzes de hoofdfiguren maken. Genoten dus, een 9.

Al sinds “The Usual Suspects” ben ik fan van Kevin Spacey. En ook in Margin Call is het duidelijk dat hij de film “draagt”. Andere acteurs vond ik minder op hun plaats, Jeremy Irons kwam bij mij niet meedogenloos genoeg over en Zachary Quinto bleef ik zien als Young Spock ui de laatste Star Trek of als Sylar uit de serie “Heroes”. De acteurs in deze film zijn inderdaad erg belangrijk, met minaal decor en met bijna geen filmmuziek moeten de acteurs overtuigen. De film verteld over enkele werknemers van een grote bank die er achter komen dat de een ondergang van hun bedrijfsonderdeel onvermijdelijk is Ze kunnen meewerken om erger te voorkomen maar zullen dan wel hun baan verliezen. Erg actueel, zeker als je bedenkt dat de film al in januari 2011 klaar was. Ondanks het overtuigende en prachtige spel van Kevin Spacey en de minimale gebruikte middelen, een 7.

Het genre virus epedemie film is al vrij cliché maar Steven Soderberg probeert het toch nog eens. Veel bekenden doen mee, Gwyneth Paltrow, Matt Damon, Laurence Fishburn, Kate Winslet en Jude Law onder andere. Deze sterren cast doet dan ook het ergste vermoeden, virus jagers voorkomen een wereldwijde epidemie. Niet is echter minder waar. In deze film is het virus immuun voor sterren status en het blijft tot het einde spannend wie wel en wie niet overleeft. Ook de omvang van de dodelijke ramp is gigantisch en van “in de kiem smoren” is geen sprake. Helaas zijn het wel weer de Amerikanen die het geneesmiddel vinden en de chinezen die niet weten wat te doen, chauvinisme in een Amerikaanse film kent geen grenzen. Naar mate de film voorderde nam de spanning af, toch een onderhoudende film, een 7.

Behalve de acteurs en het script is ook de reactie die de zaal van belang voor je algehele indruk van een film. Al snel begon de hele zaal te reageren op het ongelooflijk slechte verhaal en te lachen op momenten dat dat waarschijnlijk helemaal de bedoeling niet was. Ikzelf was het er totaal mee eens. Daarnaast speelde de acteurs slecht (Taylor Lautner uit “Twilight”) of op routine (Sigourney Weaver). Een totaal ongeloofwaardig script en een hoofdrolspeler zonder enige emotie, een 4.

Volgens imdb een film uit 2010 en in Nederland dus nog niet uitgebracht anders zou het geen sneak preview zijn. Gelijk vanaf het begin is het duidelijk dat meer een Filmhuis is dan een publiek trekker ondanks dat Ewan McGregor en Christopher Plummer er in meespelen. Ze spelen prachtig overigens. Tijdens de film wordt je zelf aan het denken gezet over de beweeg redenen van de personages en (heel on-amerikaans) wordt niet alles uitgelegd. Je moet zelf conclusies trekken uit de vele flashbacks. De grote ster van de film is Oscar die Arthur speelt op een manier waarop alleen een hond dat kan. Een 8.

Toen ik tijdens de zomer vakantie in Parijs was zag ik de film posters van deze film al hangen. Een film waar de naam Luc Besson aan is verbonden en dus een actie film is, met enkele ongewone en verrassende elementen. De actie scènes zijn vaak meer een dans dan een gevecht. Aan het eind van bijna elke achtervolging verdwijnt de hoofdrol speelster net op tijd in een of ander luik of gat. Het gebruik van computers in de film is zo erg ongeloofwaardig dat de zaal er regelmatig om moest lachen. Gewoon een prima actie film: een 8.

Na 3 Sneak Preview previews was ik wel weer toe aan een actie film. Actie heeft deze film genoeg, maar ook de humor ontbreekt niet, alhoewel die een beetje voorspelbaar is. Alle bankroof clichés worden volledig uitgebuit, stoere bankrovers, “gadget” bankrovers en domme bankrovers, ze doen allemaal mee. Het verhaal verveelt geen moment en de plot wendingen zijn soms wat ver gezocht maar wel heel leuk. Tim Blake Nelson kende ik nog uit “O brother, where art thou?” en ook in deze film speelde ie een een “briljante” dombo. Op het eind wordt de film een beetje afgeraffeld, vandaar een 7.

Na “La vita e Bella” (1998) had ik het wel gehad met Italiaanse film. In 2008 liet “Gamorrah” gelukkig zien hoe het ook kan. Met deze sneakpreview ben ik weer helemaal fan. Een heerlijk verhaal vol Italiaanse emotie en boeiende personages. De flashbacks naar de jaren 70 en 80 (prachtige kleding en sets) voelen heel natuurlijk en bouwen het verhaal prachtig op. Maar ook de scènes die in de huidige tijd spelen geven je het gevoel naar een authentieke “oude” Italiaanse film te kijken. De “zwarte” humor maakt het zware verhaal dragelijk. Tot op het eind blijven de personages geloof waardig en accepteer je de emotionele afloop. Een 8.

“Based upon a true story” vermeld deze film aan het begin. Ik word er altijd een beetje meer kritisch van. En alhoewel het verhaal over de Keniaanse 84 jarige die naar school gaat om te leren lezen aandoenlijk is en z’n verleden indruk wekkend, lukt het de personages niet om mij helemaal te boeien. De beelden van de Keniaanse omgeving zijn mooi maar stereotiep net als bijvoorbeeld het personage van de onderwijs directeur of de “goede” onderwijzeres. Een 6.