Na “La vita e Bella” (1998) had ik het wel gehad met Italiaanse film. In 2008 liet “Gamorrah” gelukkig zien hoe het ook kan. Met deze sneakpreview ben ik weer helemaal fan. Een heerlijk verhaal vol Italiaanse emotie en boeiende personages. De flashbacks naar de jaren 70 en 80 (prachtige kleding en sets) voelen heel natuurlijk en bouwen het verhaal prachtig op. Maar ook de scènes die in de huidige tijd spelen geven je het gevoel naar een authentieke “oude” Italiaanse film te kijken. De “zwarte” humor maakt het zware verhaal dragelijk. Tot op het eind blijven de personages geloof waardig en accepteer je de emotionele afloop. Een 8.