Ook dit jaar weer naar de Vogezen (La Bresse) om tegen de bergen op te fietsen. Er was alleen de 5de dag een beetje regen waardoor ik die laatste fietsdag van 18:00 tot 19:50 heb gefietst (maar wel een heel heel steil weggetje) omdat toen de zon weer scheen. Totaal 400km en 7640 hoogte meters op de fiets meestal met 15 anderen. Maar ook 5 keer een lekker 3 gangen menu gegeten als groep van 16. En zelfs 24 afleveringen van seizoen 4 van “Big Bang Theory” gezien ‘s avonds op het balkon en tijdens de regen ochtend. Elke rit is volledig gelogd door mijn fietscomputer:
Dag 1: Garmin Connect Info Google Earth File (KML)
Dag 2: Garmin Connect Info Google Earth File (KML)
Dag 3: Garmin Connect Info Google Earth File (KML)
Ieder jaar organiseert Schaatclub Gouda een soort triathlon op en rond de wielerbaan van GRTC Excelsior. Op zaterdag 12 september om 14:00 was het weer zover: 10 (à 1250 meter) ronden op de racefiets, ongeveer 2,5 km lopen en 4 ronden skeeleren. Om 13:30 besloot ik mee te gaan doen en om 14:00 arriveerde ik bij de wielerbaan op de racefiets met een rugzak met loopschoenen en skeelers. Veel tijd om me voor te bereiden had ik niet want om 14:10 was de start. Wel kon ik mijn skeelers klaar zetten met de veters helemaal los, vorige keer dat ik mee deed koste me het aan trekken van de skeelers 10 minuten omdat ik er niet in kwam, dat zou me niet weer gebeuren. Na een “loze ronde”, tussen aanhalings tekens, want er werd al aardig doorgereden, ging de wedstrijd met 20 deelnemers van start en werd al snel duidelijk dat ik geen bochten rijder ben en dus op een wielerbaan van 1250 meter met veel bochten het “moelijk” kreeg.
Gelukkig voor enkele andere deelnemers achteraan kon ik op de rechte stukken nog aardig versnellen en zo konden die achter mij uit de wind rijden. Na 10 ronden was ik erg blij dat het fietsen voorbij was en ik was al zo moe dat ik bijna niet doorhad dat er bij de koplopers iets mis ging en zij 10 en een half rondje reden, ik vond het dan ook nogal druk bij de wissel, maar dat kwam dus doordat iedereen ongeveer tegelijk van de wielerbaan ging. Zoals verwacht was de overgang van fietsen naar hardlopen vreselijk zwaar en met een vreemd gevoel in mijn benen liep ik het rondje door de Goudse Hout.
Mijn veters van mijn skeeler waren goed los want met weinig vertraging kon ik wisselen van hardlopen naar skeeleren. Dat skeeleren voelde een stuk beter, maar na twee onderdelen was mijn energie toch wel op en routinematig legde ik de 4 rondjes af. Onderweg zag ik een deelnemer op het asfalt liggen die was gevallen en haar gezicht erg beschadigd had, dit bevestigde dat ik er goed aan deed rustig aan te doen en geen risico’s te nemen. En wederom finishte ik dit jaar weer als een na laatste, maar ging ik moe en voldaan naar huis.
