Na twee keer een 5 kilometer loopje in twee dagen waaruit bleek dat ik aardig was hersteld van een hevige verkoudheid die inderdaad geen corona bleek, sta ik aan de start van de eerste marathon in het nieuwe jaar. Het valt me alles mee hoe ik voorin in het peloton kan mee draaien. Wel blijkt dat het voor het peloton moeilijk is om een constant tempo te houden, als er iemand op kop flink doorrijdt en na een ronde de kop overgeeft, neemt meestal niemand het initiatief om dan in dat tempo door te rijden. Het lukt dan ook enkele rijders om op voorsprong te komen of een ronde in te halen. Als ik aan de eindsprint met het peloton begin voel ik gelijk dat niet alleen een sportief weekend was maar ook zwaar ijs, ik kom als achttiende over de finish.